Środa, 22 listopada. Św. Cecylii, dziewicy i męczennicy, wsp. obow.

• 2 Mch 7, 1.20-31 • Ps 17, 1.5-6.8.15 • Łk 19, 11-28

Jezus opowiedział przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi. Mówił więc: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić. Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: „Zarabiajcie nimi, aż wrócę”. Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: „Nie chcemy, żeby ten królował nad nami”. Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał. Stawił się więc pierwszy i rzekł: „Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min”. Odpowiedział mu: „Dobrze, sługo dobry; ponieważ w dobrej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami”. Także drugi przyszedł i rzekł: „Panie, twoja mina przyniosła pięć min”. Temu też powiedział: „I ty miej władzę nad pięciu miastami”. Następny przyszedł i rzekł: „Panie, tu jest twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce. Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył, i żąć, czegoś nie posiał”. Odpowiedział mu: „Według słów twoich sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: chcę brać, gdzie nie położyłem, i żąć, gdziem nie posiał. Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał”. Do obecnych zaś rzekł: „Odbierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min”. Odpowiedzieli mu: „Panie, ma już dziesięć min”. „Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach”». Po tych słowach ruszył na przedzie, zdążając do Jerozolimy.

Wśród ludzi można dziś spotkać dwa typy oceny drugiego człowieka. Jedna z nich wskazuje, że „ten to jest dobry człowiek”, choć w Boga nie wierzy, nie praktykuje, ale jest dobrym człowiekiem, bo pomaga. Druga postawa to pokazywanie, że tak naprawdę nie ma sensu żadne moje zaangażowanie, wszystko jest złe albo dobre, ale zależy wyłącznie od Boga, a ja, choć wierzę, to nie muszę za dużo robić, bo Jezus się tym zajmie. Tymczasem dzisiejsza przypowieść wskazuje, że życie chrześcijanina, moje życie ma być połączeniem owych postaw. Nie może brakować wiary, że Bóg jest wszechmogący i zadziała, gdy będzie to potrzebne, rzeczywiście dobre i konieczne. Mimo to, nie wolno mi pozostać biernym, bo to właśnie Bóg, stwarzając świat i dając mi rozum, chciał, bym zaangażował się w rozwój siebie, najbliższych, świata.

J.S.

ROZWAŻANIA NA ROK 2024 JUŻ DOSTĘPNE W KSIĄŻCE "ŻYĆ EWANGELIĄ". DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!