Reklama

Tabernakulum

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Tabernakulum (od łac. tabernaculum - namiot). Nawiązuje do namiotu, w którym Izraelici przechowywali Arkę Przymierza. Dla nas, chrześcijan, jest to miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu. Aby zachować jednak symbolikę namiotu, aż do Soboru Watykańskiego II tabernakulum musiało być osłonięte baldachimem lub przynajmniej zasłoną (conopeum).
W pierwszych bazylikach i kościołach Eucharystię przechowywano w specjalnych pomieszczeniach przyległych do absydy. Na Wschodzie były to pastophoria, zaś ich odpowiednikiem zachodnim stało się sacrarium lub secretarium (stąd dzisiejsza zakrystia). Od IV w. Święte Postaci zaczęto przechowywać na mensie ołtarzowej w małych puszkach z kości słoniowej, niewielkich prostokątnych drewnianych szkatułkach, ozdobnych złotych lub srebrnych naczyniach. Później (mniej więcej od IX w.), kiedy kapłan zaczął odprawiać Mszę św. tyłem do ludzi i zasłaniał im Sanctissimum pojawiły się tabernakula wiszące nad ołtarzem. Były to zawieszane u sufitu naczynia (złote, srebrne, żelazne) opuszczane przy pomocy sznura lub łańcucha. We Francji pojawiły się charakterystyczne tabernakula o kształcie gołębicy. Zawieszone nad ołtarzem zwano: pixis, buxis, cuppa lub vasculum. Były powszechnie używane mniej więcej do końca XIV w. Tabernakula wiszące w praktyce powodowały duże trudności (konieczność opuszczania, zacinanie się łańcucha etc.), a także były niewystarczającym zabezpieczeniem dla Świętych Postaci. Spowodowało to, iż coraz częściej zaczęto stosować (po XIII w.) tabernakula ścienne (armarium, cyborium, kustodia, repositorium, tabernaculum). Były bardziej praktyczne od wiszących i bardziej bezpieczne zwłaszcza że domagał się tego dekret Soboru Laterańskiego IV (1215 r.). Tabernakula ścienne umieszczano najczęściej po lewej stronie absydy, w specjalnej niszy. Wiek XIV, a na pewno XV wprowadził do kościołów tabernakula ołtarzowe. Był to czas, kiedy ponownie rozwijał się kult Eucharystii, wierni chcieli adorować Pana, chcieli Go dobrze widzieć. Ołtarz był już całkowicie związany ze wschodnią ścianą absydy, stąd też tabernakulum umieszczano właśnie na nim. Wyjątek stanowiły kościoły katedralne, kolegiackie i zakonne, gdzie adoracja wiernych mogłaby zakłócać sprawowanie Liturgii (zwłaszcza modlitwy chórowej).
Po Soborze Watykańskim II została wydana Instrukcja Eucharisticum Misterium (w 1967 r.), która podała kilka ważnych zarządzeń odnośnie do przechowywania Najświętszego Sakramentu w kościołach. Zgodnie z nimi, w kościele powinno być tylko jedno tabernakulum, umieszczone w jakiejś wyróżniającej się kaplicy bocznej tak, aby adoracja prywatna nie zakłócała sprawowanego kultu. Zachowuje się też zwyczaj umieszczania go w ołtarzu głównym. Tabernakulum nadto ma być mocnym i bezpiecznym miejscem przechowywania Ciała Pańskiego, powinno być nieruchome i nieprzeźroczyste. Przed nim winna palić się przez cały dzień i noc "wieczna lampka".

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tak, proszę, Jezu Chryste, obmyj mnie

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Pio Si/pl.fotolia.com

Rozważania do Ewangelii J 13, 1-15.

Wielki Czwartek, 28 marca

CZYTAJ DALEJ

Wielki Piątek zostawia nas nagle samych na środku drogi... Zapada cisza

Agnieszka Bugała

Te godziny, które dzieliły świat od śmierci do zmartwychwstania musiały być czasem niepojętego napięcia...

Święte Triduum to dni wielkiej Obecności i... Nieobecności Jezusa. Tajemnica Wielkiego Czwartku – z ustanowieniem Eucharystii i kapłaństwa – wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy. Wielki Piątek, po straszliwej Męce Pana, zostawia nas nagle samych na środku drogi. Zapada cisza, która gęstnieje. Mrok, w którym nie ma Światła. Wielka Sobota – serce nabrzmiewa od strachu, oczekiwanie zadaje ból fizyczny. Wróci? Przyjdzie? Czy dobrze to wszystko zrozumieliśmy? Święte Triduum – dni, których nie można przegapić. Dni, które trzeba nasączyć modlitwą i trwaniem przy Jezusie.

CZYTAJ DALEJ

W TVP1 premiera filmu dokumentalnego „Wojtyłowie. Drogi do świętości”

2024-03-29 11:11

[ TEMATY ]

film

TVP

„Wojtyłowie. Drogi do świętości” to dokument opowiadający historię rodziny, z której wywodzi się Karol Wojtyła. Prezentując sylwetki członków rodziny Wojtyłów film ukazuje, jak ważna jest rodzina. W dokumencie autorstwa Piotra Kota i Mileny Kindziuk wystąpili m.in. kard. Stanisław Dziwisz, Ewa Czaicka, Jan Wojtyła. Premiera - 30 marca o 10:35 w TVP1.

Dokument opowiada historię rodziny, z której wywodzi się wyjątkowy człowiek, wielki Papież i późniejszy święty. Prezentując sylwetki członków rodziny Wojtyłów film ukazuje, jak ważna jest rodzina. Głęboka więź powstaje dzięki zaufaniu i prawdzie, a wszystko zanurzone i przesycone jest miłością. Rodzina Wojtyłów uczy, że pozytywne związki i relacje kształtują całe nasze życie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję