1. Jezus Chrystus jest Synem Boga wiecznego. „On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. I On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest początkiem. Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: prze Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża” (Kol 1,15-20).

2. Stając się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego w łonie Maryi Dziewicy, swoją Osobą i swoim nauczaniem objawił nam Ojca. Dał nam nowe przykazanie miłości bliźniego tak jak On nas umiłował; nauczył nas drogi ku szczęściu wiecznemu: bycia ubogimi duchem i umiarkowania, cierpliwego znoszenia przeciwności, pragnienia sprawiedliwości, miłosierdzia, czystości serca, czynienia pokoju, znoszenia prześladowań dla sprawiedliwości. Został umęczony pod Ponckim Piłatem. Umarł za nas jako niewinny Baranek, który gładzi grzechy świata. Został pogrzebany i zmartwychwstał i przez swoje zmartwychwstanie dał nam udział w życiu wiecznym. Wstąpił do nieba, stamtąd powróci w chwale aby sądzić żywych i umarłych, każdego według jego własnych zasług. Królestwo Jego nie będzie miało końca.

3. Dlatego też, Jezus Chrystus jest centrum świata, historii i życia wszystkich ludzi; jest ich jedynym Odkupicielem. Tylko w Nim jest nasze zbawienie, bez żadnego współudziału innych pośredników czy założycieli innych religii. Osoba Jezusa Chrystusa, Syna Bożego i prawdziwego człowieka wśród ludzkości, jest zatem centrum i syntezą wiary chrześcijańskiej. W Nim właśnie znajdujemy plan Kościoła i rodziny chrześcijańskiej – „domowego kościoła”. W konsekwencji nie istnieje żadna potrzeba wymyślania nowego planu. Ten plan już istnieje. Jest tym, który istnieje od zawsze, zawartym w Ewangelii i w żywej tradycji; centralizuje się ostatecznie w samym Chrystusie, którego trzeba poznać, kochać i naśladować aby mieć przez Niego udział w Trójcy i przekształcić w Nim historię zmierzającą ku doskonałości w niebieskim Jeruzalem. Jest planem, który się nie zmienia z biegiem czasu i według kultur, nawet jeśli bierze on pod uwagę prawdziwy dialog i jego skuteczne przekazywanie.

4. Poznanie Jezusa Chrystusa rodzi się i wzrasta w specjalny sposób poprzez spotkanie z jego Słowem podczas słuchania i czytania Ewangelii, poprzez branie udziału w życiu sakramentalnym Kościoła, a szczególnie w Eucharystii, poprzez modlitwę tak osobistą jak i wspólnotową, oraz przez służbę i troskę w stosunku do biednych i potrzebujących. Poznanie to prowadzi ku miłości jego Osoby i do wprowadzania w praktykę przykazania miłości bliźniego, które nam nakazał jako szczególny znak i które jest początkiem wszelkiego naśladowania jego życia.

5. Dlatego też, czytanie Słowa Bożego i Ewangelii w rodzinie, udział całą rodziną w niedzielnej Eucharystii, modlitwa wspólnotowa i dzieła miłosierdzia, zajmują uprzywilejowane miejsce w środowisku ogniska domowego. Przejawy te są istotną częścią rodzinnej katechizacji.

Źródło: www.vatican.va