„Bractwa miłosierdzia są bardzo dawną formą działania katolickiego laikatu, silnie zakorzenioną na włoskim terytorium. Angażują się w dawanie świadectwa Ewangelii miłosierdzia wśród chorych, starców, niepełnosprawnych, nieletnich, imigrantów i ubogich. Cała wasza służba czerpie sens i formę z łacińskiego słowa misericordia – «miłosierdzie», którego znaczenie etymologiczne to miseris cor dare – «dać serce ubogim», tym, którzy są w potrzebie, którzy cierpią. To właśnie robił Jezus: otwierał swoje Serce na nędzę człowieka. Ewangelia często przedstawia miłosierdzie Jezusa, darmowość Jego miłości do cierpiących i słabych. Z ewangelicznych opisów możemy poznać dobroć i czułość, z jakimi Jezus zbliżał się do cierpiących i pocieszał ich, dawał im ulgę, a często uzdrawiał” – powiedział Papież.

Franciszek przypomniał, że mamy do dyspozycji liczne informacje i statystyki dotyczące ubóstwa i ludzkich cierpień. Przestrzegł jednak przed ryzykiem, że staniemy się tylko dobrze poinformowanymi obserwatorami, nic nie robiąc, a tylko dużo mówiąc.

„Zbyt wiele słów, zbyt wiele słów, ale nic się nie robi! To ryzyko! Nie wasze, bo wy pracujecie, dobrze pracujecie! Ale ryzyko jest. Słyszę czasem, jak ludzie, którzy znają statystyki, mówią: «Ojcze, ależ to barbarzyństwo!». Pytam: «Ale ty, co robisz wobec tego barbarzyństwa?». I słyszę w odpowiedzi: «Nic! Mówię!». A to na nic nie pomaga. Słów słyszeliśmy już dużo. Tym, czego trzeba, jest działanie. Wasze działanie, chrześcijańskie świadectwo, pójście do cierpiących, zbliżenie się do nich tak, jak to czynił Jezus. Naśladujmy Jezusa. On szedł drogą i nie planował, na jakich ubogich, chorych, inwalidów natrafi, ale zatrzymywał się przy pierwszym, którego spotkał. Stawał się obecnością, która wspomaga, znakiem bliskości Boga, który jest dobrocią, Opatrznością i miłością” – powiedział Papież.

Ojciec Święty zwrócił uwagę, że właśnie na tym polegają uczynki miłosierdzia względem ciała. Przytoczył ich listę, znaną z katechizmu: „1. Głodnych nakarmić. 2. Spragnionych napoić. 3. Nagich przyodziać. 4. Podróżnych w dom przyjąć. 5. Więźniów pocieszać. 6. Chorych nawiedzać. 7. Umarłych pogrzebać”.