O św. Agnieszce, dziewicy i męczennicy, jednej z najbardziej znanych świętych pierwszych wieków chrześcijaństwa, pisali m.in. święci Ambroży, Hieronim, Damazy i Grzegorz I Wielki. Jej nieodłącznym atrybutem jest baranek. Z nim związane jest zarówno jej imię wymieniane w I Modlitwie Eucharystycznej („agnes” w języku łacińskim - pochodzące od greckiego słowa „hagné”: czysta, dziewicza - było kojarzone w Rzymie ze słowem „agnus” - baranek), jak i obrzęd poświęcenia przez papieża baranków (w liturgiczne wspomnienie świętej, 21 stycznia), z których wełny są sporządzane paliusze noszone przez papieża i metropolitów.
O życiu św. Agnieszki wiadomo niewiele. Najprawdopodobniej urodziła się w 291 r. w chrześcijańskiej rodzinie. Ponieważ ze względu na pragnienie życia w dziewictwie dla Chrystusa, odrzuciła propozycję małżeństwa z Symfoniuszem, synem naczelnika miasta, przez niedoszłego teścia została skazana na śmierć. Torturom Męczennicy towarzyszyły cudowne znaki, które spowodowały nawrócenie 160 pogan. Ponieważ płomienie stosu, na którym ją złożono, jej nie spalały, ścięto ją mieczem. Agnieszka została otoczona kultem. Za rządów Konstantyna Wielkiego, kiedy jego córka Konstancja została uzdrowiona po modlitwie nad grobem męczennicy, wybudowano bazylikę dedykowaną Świętej.
Wzór humanizmu
Relikwie sprowadzone z Rzymu do kościoła św. Agnieszki w Lublinie są przechowywane w zabytkowym ołtarzu z XVIII wieku, z wizerunkiem Męczennicy. Radość i dziękczynienie Bogu za obecność relikwii na Kalinowszczyźnie, uzyskała wymierny kształt. Czciciele św. Agnieszki, którzy 21. dnia każdego miesiąca gromadzą się na Mszy św. zbiorowej z modlitwą do św. Agnieszki, odrestaurowali ołtarz ku jej czci, a do uroczystości intronizacji relikwii przygotowywali się w czasie kilkudniowych rekolekcji. Proboszcz parafii ks. Kazimierz Gacan, przywołując nauczanie Kościoła, przypomniał, że „męczeństwo jest najwyższym świadectwem złożonym prawdzie wiary, oznacza ono świadectwo aż do śmierci” (KKK 2473), stąd też „Kościół z wielką troską zebrał wspomnienia o tych, którzy oddali życie, by zaświadczyć o swojej wierze. Akta męczenników są świadectwem prawdy, zapisanej krwawymi literami” (KKK 2474). O św. Agnieszce mówił natomiast jako o wzorze humanizmu chrześcijańskiego. Metropolita Lubelski przywołując świadectwo życia Męczennicy, podkreślił je jako „piękno Kościoła, w którym żyjemy - świadków wiary, którzy kiedyś okazywali swoją wierność Chrystusowi przelewając krew męczeńską, a dziś w odmiennych warunkach mają okazywać tę wierność na teranie rodzin, żyjąc zasadami Ewangelii”.
Wdzięczni i wierni
Św. Agnieszkę, jako swoją patronkę, obrali także prezbiterzy świętujący jubileusz 25-lecia kapłaństwa, zgromadzeni na Mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem abp Józefa Życińskiego w kościele jej imienia. Wśród 26 kapłanów, którzy święcenia przyjęli 17 grudnia 1983 r., znaleźli się: ks. kan. Krzysztof Adamowski, ks. Józef Bednarz, ks. kan. Jan Brodziak, ks. Ryszard Ciostek, ks. kan. Waldemar Ćwiek, ks. kan. Stanisław Duma, ks. kan. Kazimierz Gacan, ks. kan. Piotr Galek, ks. kan. Andrzej Głos, ks. Lesław Hypiak, ks. Zygmunt Klich, ks. kan. Krzysztof Kozak, ks. kan. Krzysztof Maksymowicz, ks. kan. Andrzej Maleszyk, ks. Józef Nadłonek, ks. Bogusław Psujek, ks. Mieczysław Startek, ks. kan. Zbigniew Stasiński, ks. kan. Henryk Suchodolski, ks. kan. Józef Swatowski, ks. kan. Zbigniew Szcześniak, ks. Włodzimierz Tendorf, ks. kan. Jacek Wargocki, ks. Józef Zwolak oraz śp. ks. Henryk Dulniak i śp. Stanisław Knap. W ich imieniu dziękował Bogu za łaskę powołania kapłańskiego ks. Kazimierz Gacan.
Abp Życiński, podkreślając więź z księżmi jubilatami, zwrócił uwagę na wielką rodzinę Kościoła, o której istnieniu i rozwoju przypominając relikwie Męczennicy oraz na poczucie rodziny, tworzonej na co dzień w parafii św. Agnieszki. - Czas niesie przemiany w życiu, stylu i modelach świętości, ale obok kryzysów doświadczanych przez wiele rodzin, mamy wiele świętych rodzin, troszczących się o te wzorce świętości, którym wierna była św. Agnieszka. Metropolita podkreślił też, że „jubileusz kapłanów jest okazją do wdzięczności wobec rodzin, które wydały powołanie kapłańskie oraz wobec kapłanów, którzy kształtują kolejne rodziny, ukazując im piękno życia dla Boga”. Przypominając refleksję bł. Teresy Ledóchowskiej: „Dziś słowo drukowane jest tym, czym kiedyś była krew męczenników”, abp Życiński podkreślił, że: - Kiedy chylimy głowę przed relikwiami św. Agnieszki, musimy pamiętać o prasie katolickiej, dobrych książkach religijnych, tym, co w nowych formach wyraża prawdę o Chrystusie i tworzy wspólnotę braterstwa. Dziękując za wierność Chrystusowi i utrudzenie dla Kościoła, Pasterz życzył prezbiterom duchowej młodości, w której niosąc Chrystusowi to, co najpiękniejsze, będą budować rodzinę Kościoła, dzielić jej radości i w ten sposób realizować wartości, za które zapłaciła cenę życia św. Agnieszka.
Pomóż w rozwoju naszego portalu