Diabeł

Reklama

Pomocną w rozwikłaniu tych dylematów jest lektura Pisma Świętego, Katechizmu Kościoła Katolickiego czy też powtórka ze szkolnej katechezy. Trwa listopad, w swoich modlitwach i rozważaniach sięgamy do naszych bliskich zmarłych, idziemy im z modlitewną pomocą, prosząc Pana życia i śmierci o darowanie win i o włączenie do królestwa niebieskiego. Chcemy dla nich wiecznego szczęścia. I słusznie. Chciejmy również tego i dla siebie. Dlaczego Bóg Wszechmogący dopuścił do istnienia szatana?
Wyobraźmy sobie taką oto sytuację: W niebie Bóg w otoczeniu zastępów anielskich wysłuchuje garstki aniołów na czele z Lucyferem, jednym ze znamienitszych aniołów. Ów anioł przyszedł i Bogu powiedział, że jest w stanie lepiej rządzić światem. Zbuntował się, ponieważ jego pycha podpowiedziała mu, że może zrobić coś lepiej od Stwórcy. Namówił zaledwie kilku kamratów. Całej sytuacji przyglądają się niezliczone zastępy anielskie. Cóż zrobi Bóg Wszechmogący, zamieni ich w pył? Zniszczy ich? Co zrobi? Tymczasem Bóg, dawca wolności, z bólem wsłuchiwał się w złą propozycję zbuntowanych aniołów, pozwolił im odejść, choć mógł zniszczyć ich w jednej sekundzie. Ale Bóg dał dar wolności. Gdyby ich zniszczył, pozostali aniołowie w lęku pozostaliby przy Nim, a tak, gdy przyjrzeli się złej działalności upadłych aniołów, zostali przy Bogu z miłości. Niech wyobrażenie tej sceny ułatwia nam zrozumienie istnienia zła.
„Pismo Święte mówi o grzechu tych aniołów. Ich upadek polega na wolnym wyborze dokonanym przez te duchy stworzone, które radykalnie i nieodwołalnie odrzuciły Boga i Jego królestwo” (KKK 392). „Nieodwołalny charakter wyboru dokonanego przez aniołów, a nie brak nieskończonego miłosierdzia Bożego sprawia, że ich grzech nie może być przebaczony. Nie ma dla nich skruchy po upadku, jak nie ma skruchy dla ludzi po śmierci” (KKK 393). Dowiadujemy się z kart Katechizmu, że szatan choć mocny, jest tylko jednak stworzeniem, nie może przeszkodzić w budowaniu królestwa Bożego. Dopuszczenie przez Boga działania szatana jest wielką tajemnicą, ale „wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra” (Rz 8, 28). „Zło nie jest jakąś abstrakcją, lecz oznacza osobę, szatana, złego, anioła, który sprzeciwił się Bogu. Diabeł jest tym, który przeciwstawia się zamysłowi Boga i Jego dziełu zbawienia wypełnionemu w Chrystusie” (KKK 391). „Szatan zwodzący całą zamieszkałą ziemię” (Ap 12, 9). „Właśnie przez niego grzech i śmierć weszły na świat, ale również po jego ostatecznej klęsce całe stworzenie będzie uwolnione od grzechu i śmierci” (KKK 2852). „Zwycięstwo nad «władcą tego świata» (J 14, 30) dokonało się raz na zawsze w Godzinie, w której Jezus dobrowolnie wydał się za nas na śmierć, aby dać nam swoje Życie. Sąd nad tym światem dokonuje się teraz i władca tego świata «zostanie precz wyrzucony»” (J 12, 31; Ap 12, 11; KKK 2853).
Jakimi „furtkami” szatan próbuje się do nas dostać? „Tradycyjna teologia katolicka zdecydowanie negatywnie ocenia wszelkie formy wróżbiarstwa. Chodzi tu o odwoływanie się do szatana lub demonów, przywoływanie zmarłych, horoskopy, astrologię, chiromancję, jasnowidztwo czy posługiwanie się medium” (por. ks. Roman Pindel, wstęp do książki o. Josepha Marii Verlinde „Jeden jest Pan”). „Również negatywnie oceniane są działania magiczne i czary, spirytyzm oraz używanie amuletów. To wszystko pozostaje w sprzeczności z pierwszym przykazaniem Dekalogu” (por. KKK 2116 i 2117). Coraz częściej więc potrzebna jest interwencja kapłana-egzorcysty.
Módlmy się, aby Pan wybawił nas od zła wszelkiego, obdarzył pokojem, wspomógł miłosierdziem, abyśmy wolni od grzechu, pełni nadziei, oczekiwali przyjścia naszego Pana.
***
Egzorcysta diecezjalny ks. kan. Stanisław Przerada dyżuruje w Świdnickiej Kurii Biskupiej (II piętro) w poniedziałki w godz. 10-12 i zaprasza osoby odczuwające niepokoje i lęki duchowe oraz napaści złych duchów.