Świątynia św. Jakuba 25 października wypełniła się wyjątkowo dużą liczbą parafian i gości. Zanim rozpoczęła się Eucharystia, odczytano jubileuszowe życzenia od Piotra Całbeckiego, marszałka województwa kujawsko-pomorskiego i Michała Zaleskiego, prezydenta Torunia.
Odpowiadając na nie, ks. prał. Andrzej Wawrzyniak podkreślił, że fakt, iż świątynia przetrwała 700 lat, należy uznać za szczególny dar Boży. Przypomniał historię kościoła: początek budowy w 1309 r., istnienie przez pewien czas przy kościele klasztoru cysterek (co pozwala dziś umieścić Toruń na trasie tzw. szlaku cysterskiego), przejęcie świątyni przez siostry benedyktynki na początku XV wieku, a następnie, po kasacie klasztoru przez władze pruskie w 1832 r., przekazanie kościoła i parafii duchowieństwu diecezjalnemu.
Kościół dzielił wraz z miastem jego zmienne losy; towarzyszył mu w latach świetności, które przypadły na XV-XVI wiek, i w późniejszych wiekach upadku, burz i zawieruch wojennych. - W ciągu stuleci wielokrotnie zmieniły się granice państwowe, granice diecezji, a nasza parafia wciąż trwa i obecnie włącza się aktywnie w program rewitalizacji Nowego Miasta - podkreślił Ksiądz Proboszcz. - Do naszej świątyni nie przychodzimy tylko po to, aby podziwiać ją jako zabytek, lecz przede wszystkim po to, aby klęknąć przed krzyżem Zbawiciela i pozwolić Mu, aby wziął na swoje barki nasze bóle i troski - dodał. - Minione pokolenia patrzą na nas i oczekują, że nie utracimy wiary, nie zrezygnujemy z uczestnictwa we wspólnocie świętych.
Aktem wdzięczności za łaski, które w tej świątyni spłynęły na wszystkie pokolenia parafian, było złożenie przez ks. prał. Wawrzyniaka bukietu kwiatów na ołtarzu patrona, św. Jakuba Starszego. Następnie uczestnicy uroczystości byli świadkami obrzędu jubileuszu 50-lecia kapłaństwa. W modlitwie, której przewodniczył Biskup Andrzej, popłynęła prośba w intencji Jubilata o wytrwanie w posłudze aż do ostatniego dnia życia i o dojście do celu, którym jest Chrystus.
W homilii Biskup Andrzej scharakteryzował postać patrona parafii. Na Chrystusowe zaproszenie „Pójdź za Mną” odpowiedział on bez wahania, musiał jednak długo oczyszczać się z motywów tego wyboru, które opierały się na źle ukierunkowanych ambicjach. Gdy jego wiara została oczyszczona przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa oraz umocniona w dniu zesłania Ducha Świętego, jako pierwszy dał świadectwo miłości do Zbawiciela, która nie cofa się nawet przed śmiercią męczeńską. Św. Jakub, filar wspólnoty Kościoła w Jerozolimie, został pierwszym męczennikiem w gronie apostołów, ponosząc śmierć z ręki Heroda w 44 r. po Chrystusie. Krew jego stała się posiewem kolejnych wspólnot chrześcijan, rozsianych po całym świecie. W średniowieczu, za sprawą pielgrzymek do jego relikwii, miejsce pochówku doczesnych szczątków Apostoła, Santiago de Compostela, stało się trzecim co do ważności miejscem pielgrzymkowym chrześcijan.
Toruński kościół św. Jakuba - powiedział Biskup Andrzej - jest znakiem wiary oraz przynależności do kultury europejskiej. Na parafię, na kościół parafialny można spojrzeć okiem historyka, socjologa czy architekta, ale dopiero spojrzenie przez pryzmat misterium Kościoła - przestrzeni uczestnictwa w życiu Chrystusa - przynosi pełną odpowiedź. Nie wystarczy zadbać o dobrą organizację parafii. Trzeba z niej jeszcze uczynić nadprzyrodzony znak zjednoczenia z Bogiem, także dla tych, którzy stoją z daleka od Kościoła, od Chrystusa. Funkcji parafii nie wolno i nie da się sprowadzić do świadczenia usług od chrztu po pogrzeb. Parafia to układ Bosko-ludzki. Tu ludzie powinni znaleźć warunki, by otworzyć się na działanie łaski Bożej. Tu powinni się nauczyć, że uczniami Jezusa są nie tylko w kościele podczas niedzielnej Mszy św., lecz także we wszystkich okolicznościach życia. Taka wspólnota nie czeka w gotowej postaci - trzeba ją zbudować. Ciągle aktualne jest wezwanie Jana Pawła II, by przez wiarę odkryć prawdziwe oblicze parafii - dzieła ukazującego Kościół jako sakrament zbawienia.
Nawiązując do złotego jubileuszu ks. prał. Wawrzyniaka, Ksiądz Biskup przypomniał, że kapłan przychodzi nie po to, aby jemu służono, lecz aby - na wzór Chrystusa - służyć i dawać swoje życie na okup za wielu (por. Mt 20, 28). Podziękował Jubilatowi za bogaty plon kapłańskiej posługi: za tysiące sprawowanych Eucharystii, udzielonych chrztów, pobłogosławionych związków małżeńskich, za posługę w konfesjonale i dla chorych. Przypomniał też wieloletnią działalność naukową na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz obecnie spełnianą niezwykle ważną posługę wikariusza biskupiego do spraw formacji duchowieństwa. - A wszystko to czynisz ad majorem Dei gloriam - na większą chwałę Bożą - podkreślił Ksiądz Biskup. - Jako pasterz parafii znasz swoich i oni cię znają, choć może na co dzień nie mają okazji, aby wyrazić swoją wdzięczność. Bądź radosny z powodu tego, co wydarzyło się w twoim życiu i dziel się swoją radością, bo dobry pasterz to pasterz radosny - takimi życzeniami pod adresem Jubilata zakończył homilię Biskup Andrzej.
Pod koniec Eucharystii, po radosnym „Te Deum”, głos zabrał ks. prał. Wawrzyniak. Wśród wielu podziękowań skierowanych do Biskupa Andrzeja, władz województwa, miasta, konserwatorów świątyni, a nade wszystko do parafian nie zabrakło słów ujmujących szczerością i pokorą, skierowanych do najbliższych współpracowników, księży wikariuszów. - Życie składa się z powierzchni i głębi - usłyszeli od swego proboszcza. - Na powierzchni mogą być czasem słowa, za które przepraszam, ale wewnątrz jest miłość…