Widowisko obrzędów Nocy Świętojańskiej prezentujące zwyczaje obchodów wigilii św. Jana w Polsce, pokazane zostały w Ogrodzie Botanicznym w Łodzi.
Niezwykłe widowisko Nocy Świętojańskiej wykonali tancerki i tancerze Zespołu Pieśni i Tańca „Częstochowa”. Zaprezentowali oni śpiewy, tańce wokół ognisk z pochodniami, puszczanie wianków na wodzie, a wszystko to w świetlnej nocnej oprawie przy dźwiękach muzyki, dzięki czemu widzowie mogli poczuć niesamowitą atmosferę tajemniczości.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
- Podobnie jak nasi przodkowie, tak i my wierzymy dziś, że ogień ma właściwości oczyszczające. Zabawą chętnie wykonywaną w trakcie świętojańskiej nocy stało się skakanie przez ogień, które miało uchronić od bólu krzyża i innych schorzeń. Młodzi skaczący przez ognisko mocno wierzyli, że para, która to uczyni, już niebawem połączy się ślubem. W tę noc szczególną legendą otaczany był także mityczny kwiat paproci, który według podań obdarzony był wielką mocą (…) Najciekawszym wydarzeniem nocy jest puszczanie wianków na wodzie. Dziewczęta i panny na wydaniu, wiją piękne wianki z chabrów, rumianków i innych wiosennych polnych kwiatów, które wraz ze światłem zapalonej świecy puszczają je z prądem rzeki bądź jeziora. Noc Świętojańska to piękna i mądra tradycja, dzięki której wierzymy, że zapewni szczęście i dostatek! – mówił we wstępie widowiska lektor, wprowadzając widzów w nastrój Nocy Świętojańskiej. Sceną wydarzenia stał się największy staw w Ogrodzie Botanicznym, zlokalizowany w centralnym jego punkcie. Widowisko zostało przygotowane przez Jarosława Świątka – kierownika baletu Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” oraz Michała Knasia – choreografa i kierownika artystycznego Zespołu Pieśni i Tańca „Częstochowa”.
Tradycja Nocy Świętojańskiej wywodzi się z pogańskiego zwyczaju Nocy Kupał,
której towarzyszyło przede wszystkim zbieranie ziół i kwiatów i ozdabianie nimi ludzi,
zwierząt i domów, wchodzenie do wody, kąpanie się, oblewanie wodą, posyłanie
wianków na wodzie, rozpalanie ognisk, tańce, śpiewy oraz skoki przez ogień. W
tradycji ludowej pierwotnie obchodzone było w terminie przesilenia letniego, jednak w
następstwie działalności chrystianizacyjnej Kościoła, nastąpiło powiązanie święta
Narodzenia św. Jana Chrzciciela.
