Na profilu 21-letniego Daniela Nawrockiego na portalu X aż kipi od patriotycznych wpisów, powiewają biało-czerwone flagi, hasztagi: #Niech żyje Polska!, #BógHonorOjczyzna, #TakdlaRozwoju, #ZachowajmyBohaterów (w odniesieniu do usunięcia z Muzeum II Wojny Światowej św. Maksymiliana Kolbe, błogosławionej Rodziny Ulmów oraz rotmistrza Pileckiego). Są odniesienia do rocznic historycznych, np. 78. rocznicy śmierci Danuty Siedzikówny "Inki”. Ale też syn Karola Nawrockiego, student Prawa i Administracji na Uniwersytecie Gdańskim, społecznik i dziennikarz, ma odwagę przyznawać się publicznie do wiary: „Dziś w gronie patriotów pomodliliśmy się za tych, którzy zginęli w walce o wolność, szczególnie za tych, których jeszcze nie udało się odnaleźć. Cześć i chwała bohaterom!” – napisał. W innym miejscu czytamy: „Wielki Piątek. Tego dnia w Kościele obchodzimy Misterium Męki Pańskiej. Zachęcam Państwa, którym bliskie są nasze katolickie wartości do udziału w Liturgiach…”. Jest katolikiem, młodym Polakiem dumnym ze swej Ojczyzny, zaangażowanym obywatelem Najjaśniejszej Rzeczpospolitej (kandydował już nawet w wyborach do Rady Miasta Gdańska).

To właśnie jego mogłoby nie być, gdyby niepełnoletnia matka Daniela nie zdecydowała się na jego urodzenie, co wyjawił Karol Nawrocki podczas spotkania z mieszkańcami Bielska-Białej: „Daniel żyje za sprawą głębokiej odporności psychicznej, poświęcenia i gotowości jego młodej wówczas mamy do tego, żeby go urodzić i żyć”.

Podziel się cytatem

Kandydat na prezydenta nie wstydził się przyznać, że „jest chrześcijaninem, więc jest za życiem od poczęcia do naturalnej śmierci. To rzecz naturalna”.

To ważna konstatacja: „jestem chrześcijaninem, więc jestem za życiem”. I nie ma tu alternatywy. Nawet, a może przede wszystkim wtedy, gdy życie prywatne staje się publicznym. Wtedy objawia się autentyczny system wartości. Dlatego właśnie publiczne przyznanie się jest świadectwem dla współczesnego świata. Mocnym świadectwem. I w tym kontekście nie razi upublicznienie historii rodzinnej (zapewne za zgodą syna), a słowa: „Jestem ojcem wspaniałego syna, Daniela, który ma 21 lat, którego bardzo kocham, bez którego nie wyobrażam sobie życia, który mnie też kocha” - tak bardzo poruszają.