Niedziela z „Niedzielą” w Targoszycach

Redaktor naczelny „Niedzieli”, ksiądz infułat Ireneusz Skubiś postanowił odwiedzić i tym samym uhonorować targoszycką wspólnotę za tak piękne i wielkie otwarcie się na pismo, które trafia do tutejszych rodzin. Z wielką radością przyjął zaproszenie proboszcza wspólnoty, księdza kanonika Janusza Rakoczego. W kościele, któremu patronuje św. Mikołaj, w niedzielę Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, na zakończenie Roku Wiary ksiądz infułat Ireneusz Skubiś przewodniczył uroczystej Eucharystii w intencji parafian oraz wygłosił słowo Boże.

Uhonorowanie parafian

Spotkanie stało się doskonałą okazją do wyrażenia wdzięczności duszpasterzowi parafii, księdzu kanonikowi Januszowi Rakoczemu, który jest wiernym czytelnikiem „Niedzieli”, promuje ją nie tylko w swojej parafii, ale w całej diecezji. – Dziękuję Księdzu Proboszczowi za wspaniałą postawę i wieloletnią, piękną współpracę, otwartość, przychylność i zrozumienie dla dziennikarskich starań oraz za zaangażowanie w promowanie prasy katolickiej i nieustanne utrwalanie czytelnictwa w swojej wspólnocie parafialnej, i wiem, że nie tylko w niej – powiedział redaktor naczelny „Niedzieli”, ksiądz infułat Ireneusz Skubiś.

W uznaniu za zasługi Redaktor Naczelny „Niedzieli” wręczył Duszpasterzowi targoszyckiej parafii medal „Mater Verbi” oraz stułę, którą Ksiądz Proboszcz natychmiast zaprezentował. Rozległy się gromkie brawa!

Reklama

Cała wspólnota parafialna otrzymała w darze od księdza infułata Ireneusza Skubisia figurę błogosławionego Jana Pawła II – „Świadka wiary”, bo taki tytuł nadał jej metropolita krakowski, kardynał Stanisław Dziwisz.

Ksiądz kanonik Janusz Rakoczy ze skromnością stwierdza, że wysoki wskaźnik czytelnictwa w parafii to nie jego zasługa: – Wielkim atutem „Niedzieli” jest fakt, że ukazuje się co tydzień. Dzięki temu może reagować na wydarzenia, które się dzieją na bieżąco, może także przygotowywać wiernych na wydarzenia nadchodzące. To pismo, które niesie prawdę, a moi parafianie chcą ją po prostu znać, stąd „rozczytują się” w „Niedzieli” i z niecierpliwością oczekują na kolejny numer pisma – podkreśla.

Proboszcz targoszyckiej wspólnoty mówiąc o czytelnictwie „Niedzieli” w parafii zawsze podkreśla też ogromną rolę swojego śp. Ojca, który wiele lat temu wychodził przed kościół po każdej Mszy św. i zachęcał wiernych do czytania „Niedzieli”. Gdy ci nie mieli pieniędzy, mówił: „nie szkodzi, gdy będą, to dacie”. – I tak „rozczytał” parafię, że dzisiaj nie trzeba już nawet zachęcać – ludzie chcą czytać; widać, że jest w nich potrzeba słowa, innego niż w świeckich gazetach – podkreśla ksiądz kanonik Janusz Rakoczy.

Reklama

Wspaniali i wyjątkowi!

Kaznodzieja, ksiądz infułat Ireneusz Skubiś w homilii podkreślił znaczenie wiary w życiu człowieka oraz wielkiej odpowiedzialności za nią w dzisiejszych czasach. Podkreślił również dużą wagę ewangelizacji poprzez media, głównie katolickie, które budują pewną świadomość wiary. Wiele miejsca poświęcił „Niedzieli”, która w tym roku obchodzi jubileusz 87-lecia swojego istnienia na rynku wydawniczym, a którą kieruje od ponad 32 lat. Ksiądz Redaktor powiedział, że „Niedziela” jest ważnym przekaźnikiem Bożej prawdy: – Biskup Teodor Kubina mówił, że pismo to ma być wikariuszem dla proboszcza i sufraganem dla biskupa. Było to niezwykle prorocze spojrzenie częstochowskiego, światłego Biskupa. To ważny głos Kościoła, pismo katolickie przekazujące posługę wikarego w Polsce i na świecie, uwzględniające nauczanie Papieży, przekazanie Dekalogu, piszące o tym, co polskie, wierne bez reszty tradycji, patriotyczne, pismo, któremu na sercu leży moralność, troska o polski dom, polską rodzinę i wspaniałą wielowiekową tradycję – podkreślał. – Bolejemy nad tym, że to, co dobre, słuszne, uczciwe, wartości najwyższe – wyrywane są polskiemu narodowi. (…) Dziś nasz naród potrzebuje mediów, które będą głosicielami prawdy. Dlatego bardzo się cieszę, że tu, w Targoszycach parafianie włączają się w ideę popierania prasy katolickiej. Jesteście wspaniali i wyjątkowi! – zaznaczył ksiądz infułat Ireneusz Skubiś.

„Plurimos Annos” dla Solenizanta!

Niedzielna Eucharystia stała się też okazją do złożenia życzeń solenizantowi, księdzu kanonikowi Januszowi Rakoczemu, który 21 listopada obchodził imieniny. Długa kolejka parafian, przedstawicieli wspólnot, organizacji i stowarzyszeń ustawiła się do przekazania kwiatów i serdeczności. Nie mogło też zabraknąć życzeń w formie śpiewanej – zgromadzeni wyśpiewali radosne „Życzymy, życzymy…”.

Redakcja „Niedzieli” dołącza się do wszystkich ciepłych słów, które popłynęły pod adresem Księdza Proboszcza i dedykuje „Plurimos Annos”!

Oczywiście z różnych komentarzy możemy się dowiedzieć, jakie ekspresowe tempo przybrał sam proces, a także jakie znajomości i ile pieniędzy trzeba mieć, aby uzyskać stwierdzenie nieważności małżeństwa. Mam świadomość, że nie da się w krótkim tekście opisać całej procedury kanonicznej, ale kilka jej wątków może rozwiać niektóre wątpliwości, które rodzą się także w ludziach wierzących. Moim moralnym obowiązkiem jest trzymanie się faktów, a więc od początku…

Pierwszą sprawą jest terminologia. Świeccy dziennikarze zachowali pewną dozę przyzwoitości, ujmując w cudzysłów sformułowanie „rozwód kościelny”. Ostatecznie czytelnik dowie się, że w Kościele nie ma rozwodów, ale pojęcie „unieważnienia małżeństwa” jest nagminnie nadużywane.

Prawda jest taka, że biskupi nie „unieważniają małżeństwa”, a sam proces dotyczy ewentualnego stwierdzenia nieważności małżeństwa, czyli czy zaistniała ważna umowa małżeńska, czy też na skutek jakiejś przyczyny lub przyczyn małżeństwo od samego początku nie było ważnie zawarte.

Biskup diecezjalny jest oczywiście pierwszym sędzią, ale w praktyce rzadko korzysta z tego przywileju i to kolegium sędziowskie zwane składem czy turnusem, po przeprowadzeniu całego dochodzenia, wydaje decyzję w postaci wyroku.

Sprawy o stwierdzenie nieważności małżeństwa zastrzeżone są dla kolegium składającego się z trzech sędziów (czasami są wyjątki od tej zasady: jeżeli w diecezji lub sąsiednim trybunale nie ma możliwości ustanowienia trybunału kolegialnego może orzekać sędzia jednoosobowy, będący duchownym, który jednak winien sobie dobrać dwóch asesorów; w Rocie Rzymskiej zdarza się, że sądzenie spraw o nieważność małżeństwa powierzone jest kolegium składającemu się z pięciu sędziów). Rozwodów kościelnych więc nie ma, nie istnieje pojęcie „unieważnienia” małżeństwa, ale każdy z małżonków po rozpadzie związku ma prawo do procesu i do zbadania ewentualnej nieważności małżeństwa.

Czas postępowania, czyli ile trwa proces?

Nie wiem na ile fakty mieszały się z plotkami w przekazach medialnych dotyczących Pana Kurskiego, ale w jednej relacji pisano o 2-letnim procesie, w innych o trochę krótszym.

Okraszone było to czasami obraźliwymi komentarzami, ile i komu trzeba zapłacić za przyśpieszenie procesu. Nie wiem czy 2 lata procesu to jest ekspresowe tempo. Jak powinno być i ile powinien trwać proces? Prawodawca kościelny podpowiada, aby „sprawy w trybunale pierwszej instancji nie przeciągały się powyżej roku”, sędziowie i trybunały mają zatem starać się jak najszybciej, ale z zachowaniem sprawiedliwości, zakończyć sprawy. Wiadomo, że wskazany czas to pewien ideał i od obsady personalnej sądu, ilości spraw w konkretnym trybunale, miejsca przebywania stron i świadków zależy, czy da się w tym czasie przeprowadzić cały proces, ale znam sądy kościelne, które spokojnie radzą sobie z przeprowadzeniem instrukcji dowodowej i wydaniem wyroku w przeciągu roku od złożenia skargi powodowej. Zupełnie inny czas postępowania przewidziany jest na przeprowadzenie tzw. procesu skróconego, ale jest to proces rzadki, w którym nieważność małżeństwa wydaje się oczywista. Taka forma procesu zastrzeżona jest dla biskupa diecezjalnego (biskupa stojącego na czele kościoła partykularnego). Rozumiem, że czasami wierni porównują swój czas oczekiwania na wyrok czy dekret, ale proszę pamiętać, że przed wejściem w życiu dokumentu Mitis Iudex Dominus Iesus postępowanie w przypadku decyzji pozytywnej było dwuinstancyjne, a czasami sprawa trafiała do trybunału trzeciego stopnia postępowania, natomiast po reformie papieża Franciszka wyrok stwierdzający po raz pierwszy nieważność małżeństwa może stać się wykonalny (gdy strony i obrońca węzła małżeńskiego rezygnują ze złożenia apelacji) i taki sposób niewątpliwie przyczynił się do skrócenia całej procedury. Nie da się zatem jeden do jednego porównać i przełożyć procesów przed 2015 rokiem i po tym czasie.

Meritum procesu, czyli przyczyna nieważności

Tak naprawdę nie wiemy, jaka była przyczyna nieważności małżeństwa w przypadku Pana Jacka Kurskiego, a także jakie argumenty i okoliczności zostały wskazane i zebrane w instrukcji dowodowej. Fakt jest taki, że kolegium sędziowskie uznało z moralną pewnością, że wspomniane małżeństwo zostało zawarte w sposób nieważny. Nie będę wymieniał przyczyn nieważności małżeństwa, ale dotyczą one zarówno przeszkód do zawarcia małżeństwa, braku przepisanej prawem formy kanonicznej i wreszcie wad zgody małżeńskiej. Przyczyn jest sporo, ale nie oznacza to automatycznie, że dla każdego coś się trafi. Niektórzy, zaskarżając swoje małżeństwo, wskazują w skardze powodowej prawie wszystkie przyczyny wymienione w Kodeksie prawa kanonicznego, ale działa to bardziej według metody „na chybił trafił” i niekoniecznie ma przełożenie na pozytywny wyrok. Adwokaci kościelni, którzy pomagają stronom w redakcji skargi powodowej, wiedzą, że należy „dobrać” jeden lub kilka najbardziej prawdopodobnych tytułów ewentualnej nieważności, odpowiadających historii poznania się stron, kojarzenia się małżeństwa i przebiegu życia małżeńskiego. Czas trwania małżeństwa, posiadanie dzieci, błogosławieństwo papieskie nie mają aż tak wielkiego znaczenia (są to tylko okoliczności, które mogą, ale nie muszą potwierdzać domniemanie o ważności związku małżeńskiego). Należy pamiętać, że generalnie małżeństwo cieszy się przychylnością prawa i uznaje się je za ważne, dopóki nie udowodni się czegoś przeciwnego.

Zamiast zakończenia

Nie ma wątpliwości, że Pan Jacek Kurski jest osobą publiczną i w stosunku do niego łatwiej formułować zarzuty niż do wielu wiernych, którzy uzyskali pozytywny wyrok stwierdzający nieważność małżeństwa. Im nikt nie wypomina, w jakim kościele i z udziałem ilu gości brali ślub kościelny. Wydaje mi się, że nie ma co spekulować czy obligować Kościół do wypowiedzenia się w tej sprawie. Rokrocznie sądy kościelne w Polsce wydają kilka tysięcy decyzji i nie trzeba się tłumaczyć z poszczególnych wyroków. Sędziowie i współpracownicy trybunału są zobligowani do zachowania tajemnicy urzędowej i nie ma podstawy, aby formułować wnioski w stosunku do określonego sądu kościelnego, aby publicznie wypowiadał się o przebiegu tego konkretnego postępowania. Natura spraw o nieważność małżeństwa dotyczy bardzo często delikatnych i intymnych spraw, których nie powinno się ujawniać na forum publicznym.