Lourdes: pielgrzymka paryskich licealistów z rekordową liczbą uczestników
W Lourdes dobiega końca pielgrzymka paryskich licealistów z rekordową liczbą uczestników. Niespodziewanie, najmocniejszym momentem czterodniowego wydarzenia okazało się czuwanie modlitewne, podczas którego udzielono sakramentu namaszczenia chorych niemal tysiącu młodych pątników. Przystąpili do niego zarówno chorzy, jak i ci, którzy zmagają się z uzależnieniami czy depresją.
W pielgrzymce Frat 2025 uczestniczy 13,5 tys. pątników z regionu paryskiego Ile-de-France. Chętnych było dużo więcej, samych licealistów zgłosiło się ponad 15 tys. W Lourdes zabrakło dla nich miejsc noclegowych, a bazylika św. Piusa X, gdzie odbywają się spotkania i modlitwy może pomieścić jedynie 13,5 tys. wiernych. Dla porównania w poprzedniej pielgrzymce paryskich licealistów brało udział 10 tys. osób.
Odkrywanie różańca
Jak zauważa dziennik La-Croix, dla wielu licealistów pielgrzymka do Lourdes była okazją do odkrycia mocy modlitwy różańcowej. Pątnicy wzięli bowiem udział w tradycyjnej wieczornej procesji ze świecami od groty objawień do Bazyliki Matki Bożej Różańcowej.
W programie znalazł się czas na świętowanie i na modlitwę. „Wyjątkowo mocne są chwile milczenia po Ewangelii i po komunii, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę liczbę uczestników” – mówi ks. Philippe Néouze odpowiedzialny za liturgię. Ważne są też świadectwa wiary. Swoimi doświadczeniami dzielił się m.in. francuski żeglarz Benjamin Ferré, który wziął udział w zakończonych niedawno solowych regatach dookoła świata Vandée Globe 2025. „Kiedy opłynąłem przylądek Horn, odkryłem, że można płakać z wdzięczności – opowiadał Ferré – Zacząłem się modlić w dziecinny sposób, zaczynając od dziękowania Panu Bogu. W życiu ważne jest, aby połączyć się z tym, co nas ożywia. Największym bogactwem, jaki mamy, jest czas. Najlepszym sposobem na jego wykorzystanie jest dawanie go innym”.
Łaska sakramentu chorych
W poniedziałek wieczorem paryscy licealiści wysłuchali świadectw o znaczeniu wiary w zmaganiu się z chorobą i kruchością ludzkiego życia. Bp Guillaume de Lisle opowiadał, jak walczył z nowotworem. Swoimi doświadczeniami dzielili się też młodzi. Wszyscy, którzy czuli taką potrzebę, mogli przyjąć namaszczenie chorych. Zgłosiło się niemal tysiąc osób, cierpiących na różnego rodzaju schorzenia, także na depresję, ale też mających problemy z uzależnieniam. „Istnieją głębokie problemy z samotnością, które mogą prowadzić do prób samobójczych. Sakrament jest łaską dla tych młodych ludzi. Nie nadużywamy łaski, my ją oferujemy” – wyjaśnia ks. Gaultier de Chaillé, organizator pielgrzymki.
Niepełnosprawne dzieci liczą na pomoc, by tak jak inni mogli
pojechać do Lourdes
Po raz pierwszy niepełnosprawni chłopcy z Warszawy i okolicw pojadą Wielkim Poście na tygodniową pielgrzymkę do Lourdes
Liczę na łaski wyproszone przez Matkę Bożą. Chcemy modlić się w tym miejscu szczególnym dla chorych, gdzie wiele osób doświadcza uzdrowienia – mówi „Niedzieli” Dorota Klukiewicz, mama ośmioletniego, cierpiącego na autyzm Adasia.
„Wszystko, co czynicie, niech się dokonuje w miłości” - mawiał św. Karol Boromeusz. Bez cienia wątpliwości można powiedzieć, że w tym zdaniu wyraża się cała Ewangelia Chrystusowa. Jednocześnie stanowi ono motto życia i działalności św. Karola Boromeusza, którego Kościół liturgicznie wspomina 4 listopada.
Przyszło mu żyć w trudnych dla Kościoła czasach: zepsucia moralnego pośród duchowieństwa oraz reakcji na to zjawisko - reformacji i walki z nią. Karol Boromeusz urodził się w 1538 r. na zamku Arona w Longobardii. Ukończył studia prawnicze. Był znawcą sztuki. W wieku 23 lat, z woli swego wuja - papieża Piusa IV, na drodze nepotyzmu został kardynałem i arcybiskupem Mediolanu, lecz święcenia biskupie przyjął 2 lata później. Ta nominacja, jak się później okazało, była „błogosławioną”.
Kiedy młody Karol Boromeusz zostawał kardynałem i przyjmował sakrę biskupią, w ostateczną fazę obrad wchodził Sobór Trydencki (1545-63). Wyznaczył on zdecydowany zwrot w historii świata chrześcijańskiego. Sprecyzowano wówczas liczne punkty nauki i dyscypliny, m.in. zreformowano biskupstwo, określono warunki, jakie trzeba spełnić, aby móc przyjąć święcenia, zajęto się (głównie przez polecenie tworzenia seminariów) lekceważoną często formacją kapłańską, zredagowano katechizm dla nauczania ludu Bożego, który nie był systematycznie pouczany. Sobór ten miał liczne dobroczynne skutki. Pozwolił m.in. zacieśnić więzy, jakie powinny łączyć papieża ze wszystkimi członkami Kościoła.
Jednak, aby decyzje były skuteczne, trzeba je umieć wcielić w życie. Temu głównie zadaniu poświęcił życie młody kard. Boromeusz. Od momentu objęcia diecezji jego dewiza zawarła się w dwóch słowach: modlitwa i umartwienie. Mimo młodego wieku, nie brakowało mu godności.
W 23. roku życia nie uległ pokusie władzy i pieniądza, żył ubogo jak mnich.
Kard. Boromeusz był przykładem biskupa reformatora - takiego, jakiego pragnął Sobór. Aby uświadomić sobie ogrom zadań, jakie musiał podjąć Karol Boromeusz, trzeba wspomnieć, że jego diecezja liczyła 53 parafie, 45 kolegiat, ponad 100 klasztorów - w sumie 3352 kapłanów diecezjalnych i 2114 zakonników oraz ok. 560 tys. wiernych. Na jej terenie obsługiwano 740 szkół i 16 przytułków. Kardynał przeżył liczne konflikty z władzami świeckimi, jak i z kapłanami i zakonnikami. Jeden z mnichów chciał go nawet zabić, gdy ten modlił się w prywatnym oratorium.
Kard. Boromeusz był prawdziwym pasterzem owczarni Pana, dlatego poznawał ją bardzo dokładnie. Ze skromną eskortą odbywał liczne podróże duszpasterskie. W parafiach szukał kontaktu z ludnością, godzinami sam spowiadał, głosił Słowo Boże, odprawiał Mszę św. Jego prostota i świętość pozwoliły mu zdobywać kolejne dusze.
Festiwalu Sztuki Młodych Niepełnosprawnych „Krajobraz Serca”
Fundacja Integracja JP II zorganizowała V edycję Festiwalu Sztuki Młodych Niepełnosprawnych „Krajobraz Serca”, dedykowanego pamięci świętego Jana Pawła II. Wydarzenie odbyło się w Parafii św. Anny w Łodzi i zgromadziło przedstawicieli szkół specjalnych oraz integracyjnych z całego województwa łódzkiego. Celem festiwalu było odkrywanie i promowanie talentów artystycznych dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami.
Ponad 60 uczestników zaprezentowało się w dwóch kategoriach: sztuka wokalna oraz sztuki piękne. Występy obejmowały repertuar religijny, patriotyczny i kabaretowy, natomiast w pracach plastycznych dominowały motywy przyrody, zabaw i codziennych przeżyć. Tegoroczne hasło brzmiało „Miłość nie zna granic”, oddając ducha wydarzenia i prac jury.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
