Z tą parafią związana jest większość kapłańskiego życia ks. Tokarza. Jak przypomniał metropolita wrocławski, ks. Wojciech przybył tutaj jako wikariusz po święceniach kapłańskich w 1965 r. i tylko na kilka lat opuścił to miejsce, gdy pełnił posługę w parafii katedralnej. Podkreślali to też przedstawiciele parafii. – Tutaj, do naszej parafii przyszli również Twoi bracia – śp. ks. Wincenty i śp. ks. Jan. Ale oni poszli swoją drogą do innych parafii, a Ty zostałeś z nami. Ten Kościół to Twoje dzieło. Ty przez wszystkie lata dbałeś o niego i starałeś się, by było w nim jak najpiękniej. Dziękujemy Ci za to. To Twój Kościół i Twój dom – mówili parafianie, podkreślając że na podziękowanie za wszystkie dobre rzeczy, które ksiądz jubilat czynił jako ojciec duchowny, przyjaciel i przewodnik, nie starczyłoby czasu.

– Przez dziesiątki lat posługi nie spotkała mnie tu ani jedna przykrość. Zawsze dobrze mi z wami było, nigdy niczego mi nie brakowało, dlatego wiele rzeczy mogłem zrobić. Dziękuję wszystkim, którzy się za mnie modlą – mówił wzruszony ks. Wojciech Tokarz.

W homilii metropolita wrocławski zauważył, że Pan Bóg przez swoje słowo interpretuje naszą rzeczywistość i nasze życie. On interpretuje także posługę kapłańską. – Możemy zatem powiedzieć, że dzisiejszą uroczystość 60-lecia kapłaństwa ks. prał. Wojciecha interpretuje nam i opisuje św. Łukasz, relacjonując rozmowę Jezusa ze swoimi uczniami. Ten fragment wskazuje na to, co jest najważniejsze i najistotniejsze w kapłaństwie – mówił ksiądz arcybiskup i przypomniał życiorys jubilata.

Ks. Wojciech Tokarz urodził się 22 kwietnia 1942 r. w rodzinie wielodzietnej w diecezji tarnowskiej. W jego środowisku rodzinnym wartości chrześcijańskie były stawiane na pierwszym miejscu, co zaowocowało aż trzema powołaniami kapłańskimi – także jego bracia Wincenty i Jan obrali drogę powołania kapłańskiego. Poza rodzicami wielki wpływ na jubilata miał proboszcz z rodzinnej parafii, wspominany jako człowiek tworzący rodzinną atmosferę i otaczający troską przygotowujących się do kapłaństwa.

– Przykład wyniesiony z domu rodzinnego i wzór proboszcza o ojcowskim sercu okazały się wspaniałą glebą, na której wyrosło wierne powołanie księdza prałata – podkreślał metropolita wrocławski.

Święcenia kapłańskie ks. Wojciech przyjął 27 czerwca 1965 r. w parafii pw. św. Michała Archanioła we Wrocławiu. – Ogromna część jego kapłańskiego życia była związana z parafią św. Bonifacego we Wrocławiu. Posługiwał tu jako wikariusz od 1965 r., a więc zaraz po święceniach kapłańskich. Potem w parafii katedralnej, by następnie znów tutaj powrócić, objąć urząd administratora, a w 1989 r. urząd proboszcza parafii – przypominał abp Kupny, zaznaczając że ks. Wojciech Tokarz pełnił też wiele funkcji powierzonych przez kolejnych metropolitów wrocławskich. Za wierne ich wypełnianie został wyróżniony godnością kanonika honorowego Kapituły Katedralnej, następnie otrzymał godność prałata i został kanonikiem gremialnym Kapituły Metropolitalnej.

– Niełatwo jest ogarnąć bogaty dorobek duszpasterski jubilata, który w całej pełni znany jest tylko Panu Bogu. Zestawiając tę posługę ze słowami dzisiejszej Ewangelii, można powiedzieć, że w jego życiu potwierdziły się słowa Chrystusa i Jego obietnica: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa” (Łk 9, 23b-24). Właśnie teraz, w czasie tej uroczystej Eucharystii sprawowanej w intencji księdza jubilata doświadczamy prawdziwości słów Chrystusa, bo obdarzył go długim życiem i wielką wdzięcznością parafian – zaznaczył metropolita wrocławski.

Zauważył, że wszyscy obecni w świątyni przyszli tutaj dla wyrażenia swojej jedności i braterstwa z księdzem jubilatem. Wskazał na obecność wielu kapłanów, sióstr zakonnych i wiernych, która oznacza życzliwość, wdzięczność i szacunek do ks. Wojciecha.

– Cała jego posługa duszpasterska była budowaniem wspólnoty wiary, nadziei i miłości. W tym wysiłku nigdy nie był sam. Zawsze był z siostrami i braćmi powierzonymi jego trosce. Jakim kapłanem jest ks. Wojciech? – pytał ksiądz arcybiskup i opisywał: – Wolnym od bożków, które pociągają ludzi: władzy, pieniędzy, dominacji, panowania nad innymi. W tym wymiarze można go uznać za zwykłego kapłana. Na pewno jednak nie jest zwykłym kapłanem. Trudził się i zabiegał o wzrost królestwa niebieskiego. Starał się nasiąknąć stylem myślenia Chrystusa, Jego stylem działania, podejmowania decyzji. Odważnie brał na siebie odpowiedzialność za powierzone mu wspólnoty wiernych.

Abp Kupny zauważył, że świat ma dziś wiele pomysłów na sprawowanie urzędu kapłana. Z różnych stron słyszymy podpowiedzi, w jaki sposób powinniśmy zażegnać kryzysy w Kościele. – Tej odpowiedzialności nikt z nas nie zdejmie. Przyjmując święcenia kapłańskie, zgodziliśmy się wziąć na siebie to zadanie. Ale też zobowiązaliśmy się, że będziemy to robić na Boży sposób, naśladując Jezusa, mając świadomość Jego wsparcia i obecności oraz własnej niewystarczalności. W podejmowaniu decyzji będziemy bardziej słuchać Boga niż ludzi – mówił metropolita wrocławski.

Zaznaczył, że wielu widzi w Kościele jedynie organizację. Wielu publicystów stawia różne diagnozy, świadczące jednak o niezrozumieniu istoty Kościoła, który jest żywym organizmem. Kapłan zaś nie jest w nim kimś na wzór menedżera, który tym wszystkim zarządza, lecz ojcem, który ma dbać o wzrost.

Ksiądz arcybiskup podkreślił, że do świętości jesteśmy powołani indywidualnie, po imieniu. – Także do kapłaństwa Bóg powołuje po imieniu. Znać czyjeś imię w czasach Pana Jezusa oznaczało coś więcej niż posiadać wiedzę o tym, jak nazwali go rodzice. Imię określało tożsamość człowieka, opisywało go z jego przeszłością i teraźniejszością. Poznać czyjeś imię to wejść z nim w głęboką relację – tłumaczył arcybiskup Józef i zaznaczył, że każdego powołanego do kapłaństwa przed święceniami wzywa się po imieniu.

– To imię jest ważne w oczach Boga. Bóg przyjmuje człowieka takim, jaki on jest, z jego talentami i wadami; z tym, co w nim mocne, ale i słabe. Bóg przyjmuje człowieka nie dlatego, że jest idealny, bez grzechu, ale dlatego, że mu wierzy i ufa, że człowiek będzie się rozwijał i stawał się bliższy ideałowi. To Bóg wybiera ludzi, którymi chce się posłużyć – zaznaczył ksiądz arcybiskup i zwrócił się do ks. Tokarza: – Drogi Jubilacie, Bóg zna Twoje imię. Po imieniu wezwał Cię i powołał do kapłaństwa. Dzisiejsza uroczystość jest sposobnością dla Ciebie i dla nas wszystkich, by za to kochającemu Bogu podziękować.

Pasterz Kościoła wrocławskiego zaznaczył, że w archidiecezji to coś wyjątkowego, by tak długo związać się z jedną wspólnotą parafialną. – Tyle lat byłeś związany z tą parafią, tyle lat byłeś wierny tej parafii. Za to serdecznie Ci, Księże Prałacie, dziękujemy. Każdy nasz jubileusz, zwłaszcza kapłański, pomaga nam uświadomić sobie, że powołani jesteśmy do świętości, do dawania świadectwa wiary, do budowania jedności Kościoła. Niech ten jubileusz księdza proboszcza seniora Wojciecha zmotywuje nas do podjęcia trudu budowania wspólnoty wiary, nadziei i miłości, w której żyje Zmartwychwstały Chrystus – zakończył abp Kupny.

Pod koniec Mszy św. ks. Tokarz został odznaczony Złotym Krzyżem Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, za całokształt pracy duszpasterskiej przez 60 lat posługi kapłańskiej wśród „Solidarności”, więźniów i ludu Bożego, w duchu patriotyzmu i troski o niepodległość Ojczyzny; za wspieranie Armii Krajowej, Sybiraków i Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.