Reklama

Wiara

Ks. Popiełuszko jako świadek prawdy - wzorcem dla wspólnot z 80 krajów świata

Ks. Jerzy Popiełuszko będzie ukazywany jako współczesny wzorzec świętości a szczególnie "świadek prawdy" w 80. krajach świata przez wspólnoty "Wiara i Światło". Ten międzynarodowy chrześcijański ruch skupia osoby z niepełnosprawnością intelektualną, ich rodziny i przyjaciół.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W każdym miesiącu 1650 wspólnot "Wiara i Światło", istniejących w 80 krajach na 5 kontynentach, rozważa jeden konkretny temat. Duchowym przewodnikiem na najbliższy listopad będzie polski męczennik bł. ks. Jerzy Popiełuszko. Posłuży on jako przykład wierności prawdzie oraz jak głosić Królestwo Boże we współczesnym świecie.

"Błogosławiony ks. Jerzy Popiełuszko, ten jeden z wielkich współczesnych świadków prawdy, wzywa nas, aby światu, który eliminuje osoby z upośledzeniem bądź ma tendencję do ich ukrywania, ukazywać prawdę o ich człowieczeństwie i powołaniu" - wyjaśnia Corinne Chatain z Paryża, sekretarz generalny ruchu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dodaje, że ks. Jerzy pokazuje, że "istnieją wartości, dla których warto jest oddać życie, a o tym dziś, szczególnie w Europie, bardzo często już nie pamiętamy".

Wspólnoty "Wiara i Światło" (Foi et Lumiere) gromadzą osoby z upośledzeniem umysłowym, ich przyjaciół i rodziców. Powołaniem wspólnot jest odkrywanie ewangelicznej misji, jaka została powierzona człowiekowi ubogiemu i słabemu w Kościele oraz w społeczeństwie.

"Wiara i Światło" to środowisko, które traktuje osoby z upośledzeniem umysłowym po partnersku jak również stara odkryć się charakterystyczne dla nich zdolności i dary. Jest przekonana o ich ważnej misji w Kościele i we współczesnym świecie.

Reklama

"Wiara i Światło" istnieje w 80 krajach świata. Pierwsze wspólnoty narodziły się we Francji, podczas międzynarodowej pielgrzymki do Lourdes, zorganizowanej na Wielkanoc 1971 r. przez Jeana Vanier i Marie- Hélene Mathieu, jako odpowiedź na odrzucenie, którego wówczas w Kościele doznawali ludzie z upośledzeniem umysłowym.

Każda ze wspólnot składa się z kilkunastu osób niepełnosprawnych z upośledzeniem umysłowym, ich rodziców i przyjaciół. Comiesięczne spotkania są bardzo proste: modlitwa, „dzielenie się” na określony temat i oczywiście świętowanie. Wspólnoty razem spędzają wakacje, biorą udział w rekolekcjach, itd.

Duchowość „Wiary i Światła” - podkreśla Jean Vanier - to w istocie "współczucie, wezwanie, by zejść z drabiny sukcesu i szukać ostatnich miejsc obok ubogich, odkrywanie jak każda osoba, w tym osoba upośledzona jest ważna i niepowtarzalna".

Wspólnoty te cechuje głęboka wiara, że każda z osób upośledzonych umysłowo jest w pełni osobą ze wszystkimi należnymi prawami: przede wszystkim z prawem bycia kochaną, uznawaną i szanowaną. Ruch ten stara się ukazać niezwykłe dary osób z upośledzeniem umysłowym, które choć mają zaburzony rozwój intelektualny, to realizują się w pełni w sferze relacji międzyludzkich.

Reklama

Sprawni członkowie tych wspólnot podkreślają, jak wiele jak wiele w istocie otrzymali od swych niepełnosprawnych przyjaciół. Dlatego wierzą, że istnienie tych osób ma głęboki sens oraz, że mają one niezwykle ważną misję. W świecie goniącym za sukcesem i ceniącym skuteczność, upośledzeni umysłowo pokazują, że najbardziej istotne wartości są gdzie indziej: w sferze relacji z bliźnimi oraz odkryciu własnych ograniczeń i słabości, co uzdalnia nas do większego zaufania innym oraz Panu Bogu.

W Polsce pierwsza wspólnota „Wiary i Światła” powstała w 1978 r. we Wrocławiu z inicjatywy Teresy Brezy, matki Joasi z Zespołem Downa. Poszukując wzorców katechizacji osób upośledzonych udała się do Francji, gdzie natrafiła na „Wiarę i Światło”. Dalszą część życia poświęciła tworzeniu ruchu w Polsce. Kolejne wspólnoty w Warszawie i Lublinie założyli studenci, którzy w tym samym czasie poznali Jeana Vanier i jego dzieło. Po pobycie Vaniera w Polsce we wrześniu 1980 r. wspólnoty narodziły się także w wielu innych miastach. Ze strony kościelnej bardzo pomógł w tym kard. Franciszek Macharski oraz o. Walenty Potworowski, ówczesny prowincjał dominikanów. Pierwszymi kapelanami ruchu w Warszawie byli ks. Stanisław Małkowski oraz ks. Jerzy Popiełuszko, choć funkcję tę pełnił krótko, do momentu przeniesienia do parafii św. Stanisława Kostki, gdzie jego energię pochłonęło duszpasterstwo „Solidarności”.

Ruch "Wiara i Światło" - choć narodził się na gruncie Kościoła katolickiego - istnieje także w Kościołach prawosławnych (w Rosji, Rumunii i na Bliskim Wschodzie), ewangelickich (Szwecja, Dania, Norwegia), anglikańskim i metodystycznym (Wielka Brytania i USA). Doświadczenie ruchu dowodzi, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą przyczynić się w istotny sposób także do przełamywania barier międzywyznaniowy i przyczynić się do odbudowy jedności Kościoła.

"Wiara i Światło" skupia obecnie 50 tys. członków w 1650 wspólnotach, istniejących w 80 krajach świata. W Polsce jest 105 wspólnot. Polską strefę koordynuje Joanna Koczot, a opiekunem ruchu z ramienia Episkopatu jest bp Antoni Długosz.

2014-09-16 20:02

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Życie. Premiera bez prób

Któregoś dnia, po przeczytaniu nie wiem który raz „Promieniowania ojcostwa” Karola Wojtyły, zaczęłam zastanawiać się nad moim życiem. Nad powołaniem – do bycia matką, dzieckiem – córką. Nad powołaniem, które z jednej strony zakryte (bo wciąż nieodkryte), a z drugiej takie jasne. Bo w jakikolwiek sposób bym nie żyła – jako matka, żona, osoba bezżenna czy konsekrowana – pierwsze jest to, żeby być dzieckiem w relacji do Ojca. Boga Ojca. A później, matką dla dzieci, które wokół mnie, dla sierot, dla potrzebujących mojej pomocy, dla tych, których daje mi Ojciec. I chociaż bardzo trudne jest życie z niewiadomą, nie to ma być istotą mojego trwania. Przecież życie to od razu premiera, nie ma w nim żadnych prób generalnych. Nie mam więc czasu na bezowocne zatrzymywanie się, na tracenie czasu. Muszę i chcę w każdej chwili wciąż na nowo odkrywać w sobie DZIECKO Ojca i MATKĘ, która daje życie. I każdego dnia muszę pytać siebie, na ile idę nie za sobą i swoimi planami, a za Ojcem, na ile schodzę w siebie, żeby Go znaleźć.
CZYTAJ DALEJ

Znaki ingresu. Jakie szaty i przedmioty towarzyszą objęciu posługi biskupa krakowskiego?

2025-12-18 21:39

[ TEMATY ]

Metropolita krakowski

Kościół krakowski

Mazur/episkopat.pl

Kraków

Kraków

Ingres biskupa do katedry to nie tylko uroczyste wejście i historyczna oprawa, ale przede wszystkim wydarzenie ściśle liturgiczne, w którym Kościół przyjmuje swojego pasterza. Szaty i przedmioty używane podczas tej celebracji – ornat, tunicella, pastorał, kielich czy racjonał – nie są dodatkiem i dekoracją. Każdy z nich ma swoje miejsce, znaczenie i pomaga zrozumieć, czym jest objęcie posługi biskupiej w Kościele krakowskim.

Ingres (łac. ingressus) oznacza „wejście”. Od uroczystego wejścia nowego biskupa do kościoła katedralnego bierze swoją nazwę cała celebracja przekazania posługi pasterskiej. Choć wydarzenie to ma szczególny charakter, pozostaje liturgią Kościoła, sprawowaną według porządku przewidzianego na dany dzień. – Skoro mówimy o obrzędzie, to już samo to określenie wskazuje na jego ścisły wymiar liturgiczny – podkreśla ks. dr Stanisław Mieszczak SCJ, liturgista i zastępca przewodniczącego Archidiecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego.
CZYTAJ DALEJ

Znaki ingresu. Jakie szaty i przedmioty towarzyszą objęciu posługi biskupa krakowskiego?

2025-12-18 21:39

[ TEMATY ]

Metropolita krakowski

Kościół krakowski

Mazur/episkopat.pl

Kraków

Kraków

Ingres biskupa do katedry to nie tylko uroczyste wejście i historyczna oprawa, ale przede wszystkim wydarzenie ściśle liturgiczne, w którym Kościół przyjmuje swojego pasterza. Szaty i przedmioty używane podczas tej celebracji – ornat, tunicella, pastorał, kielich czy racjonał – nie są dodatkiem i dekoracją. Każdy z nich ma swoje miejsce, znaczenie i pomaga zrozumieć, czym jest objęcie posługi biskupiej w Kościele krakowskim.

Ingres (łac. ingressus) oznacza „wejście”. Od uroczystego wejścia nowego biskupa do kościoła katedralnego bierze swoją nazwę cała celebracja przekazania posługi pasterskiej. Choć wydarzenie to ma szczególny charakter, pozostaje liturgią Kościoła, sprawowaną według porządku przewidzianego na dany dzień. – Skoro mówimy o obrzędzie, to już samo to określenie wskazuje na jego ścisły wymiar liturgiczny – podkreśla ks. dr Stanisław Mieszczak SCJ, liturgista i zastępca przewodniczącego Archidiecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję