2016-02-03 08:47

Karolina Mysłek
Niedziela Ogólnopolska 6/2016, str. 51

W tym roku bardzo szybko trzeba przestawić się ze śpiewania kolęd na pieśni wielkopostne. Przed chwilą schowane choinki i szopki zrobiły miejsce głównemu bohaterowi najbliższych sześciu tygodni – krzyżowi i Chrystusowi coraz bliższemu Kalwarii. Ale jedno zostało niezmienne – Rok Miłosierdzia.

Papież Franciszek podpowiada, żeby nie zmarnować tegorocznego Wielkiego Postu, ale ćwiczyć się w uczynkach miłosiernych. We wskazówkach na ten czas pisze: „...uczynków względem ciała i względem ducha nigdy nie należy od siebie oddzielać. Bowiem właśnie wtedy, gdy dotyka w ubogim człowieku ciała Chrystusa Ukrzyżowanego, grzesznik może otrzymać w darze uświadomienie sobie, że on sam jest biednym żebrakiem. Na tej drodze także «pyszniący się», «władcy», «bogacze», o których mówi Magnificat, mają możliwość spostrzeżenia, że są niezasłużenie miłowani przez Chrystusa Ukrzyżowanego, który umarł i zmartwychwstał również dla nich. Tylko ta miłość może zaspokoić pragnienie nieskończonego szczęścia i miłości”.

Pokochać siebie, to objąć siebie tą samą miłością, którą kocha mnie Chrystus. Pokochać siebie, to w dojrzały sposób zatroszczyć się o własny rozwój, o realizację własnego powołania, którym Bóg obdarzył każdego z nas. Innymi słowy pokochać siebie, to podjąć wysiłek, by stać się najpiękniejszą wersją samego siebie, by ochronić w sobie i wydobyć z siebie całe bogactwo piękna, prawdy, dobra, wrażliwości, wierności, wytrwałości i nadziei. (...) To ostatecznie pozwolić, by w nas żył i działał sam Chrystus (por. Flp 3, 4-12).
Ks. Marek Dziewiecki za: www.opoka.org.pl

Często trudno dostrzec biedy i potrzeby drugiego człowieka. Bo niełatwo wyjść poza swoje rany, niezadowolenie, frustracje. Bo tak naprawdę nieławo kochać siebie z całym bagażem, który niesiemy w codzienności. Niełatwo zdyscyplinować się i powiedzieć: Zaczynam nowe życie. Dlatego w tym roku chcemy zainspirować was do tego, żeby obok miłosierdzia wobec drugiego człowieka okazać je również samemu sobie. Początkiem będzie dostrzeżenie, że niejednokrotnie swoje głody karmimy niepełnowartościowym pokarmem, ale też nadzieja na to, że w lustrze zamiast potwora zobaczymy piękne i kochające oczy; nadzieja, że zranienia w sferze seksualnej można delikatnie i z ufnością leczyć. Zaprosimy was wreszcie do zaangażowania najlepszego trenera ciała i ducha, żeby w wielkanocny poranek zatańczyć dla Zmartwychwstałego.