2 marca. VIII Niedziela zwykła.

"Gdzie są dwaj albo trzej są zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich" (Mt 18, 20) - mówi Jezus. Cieszmy się zatem obecnością Zbawiciela, biorąc udział w niedzielnej Eucharystii. Tam, gdzie On jest - ludzie dostępują miłosierdzia i dokonuje się ich pojednanie z Bogiem.

4 marca. Święto św. Kazimierza, królewicza.

Dzisiaj wielbimy Boga i dziękujemy Mu, że dał narodom Polski i Litwy św. Kazimierza, królewicza. Żył on w latach 1458- -84. Wspominamy go z wdzięcznością i czcią, ponieważ zostawił przykład szukania mądrości Bożej i kształtowania życia według niej. Niech jego wstawiennictwo u Boga wyjedna nam dar czystych serc i pomoże obu narodom budować braterską przyszłość.

5 marca. Środa Popielcowa.

Dni Wielkiego Postu wzywają do nawrócenia i pokuty. Nawrócić się, to uwierzyć Bogu; uznać, że On jest światłem życia i drogą, po której powinniśmy iść. Pokutować, to zmienić dotychczasowy sposób myślenia o Bogu i o nas samych: myśleć o Nim jak o naszym Ojcu, a o sobie jak o Jego dziecku.
Nowe życie może powstać nawet z popiołów. Tak uczą obrzędy wywodzące się z ludzkiej tradycji. Chrystus ich nie odrzucił. Nadał im jedynie własne znaczenie, zawarte w słowach: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" (Mk 1, 15). Podczas Mszy św. posypanie głów popiołem zastępuje akt pokuty.

7 marca. Wspomnienie Świętych Felicyty i Perpetuy, męczennic.

Perpetua liczyła 22 lata. Gdy ją uwięziono, miała małe dziecko. Felicyta urodziła córkę w więzieniu. Podczas porodu krzyczała z bólu. Strażnik więzienny, prawdopodobnie współczując jej, powiedział: "Jeśli nie możesz znieść bólu porodu, co zrobisz na arenie, gdy będą cię rozszarpywały dzikie zwierzęta?". Felicyta odpowiedziała: "Bóle porodu cierpię sama i dlatego krzyczę. Na arenie Jezus będzie cierpiał za mnie i da mi moc. Nie będę krzyczała". Młode matki zginęły w Kartaginie 7 marca 203 r.

8 marca. Wspomnienie św. Jana Bożego, zakonnika.

Dzisiejszy patron żył na przełomie XV i XVI w. Był Hiszpanem. Założył w Grenadzie hospicjum dla najbiedniejszych i umysłowo chorych. Dla zapewnienia im stałej opieki założył Zakon Braci Miłosierdzia zwanych inaczej Bonifratrami. Także współcześnie prowadzą oni dzieło swego Założyciela. "Gdybyśmy pamiętali o Bożym miłosierdziu - pisał św. Jan Boży - to w miarę naszych sił nie ustawalibyśmy w czynieniu dobra".