W parafii pw. św. Jana Chrzciciela i św. Michała Archanioła w Lubawie 29 października odbył się 7. Diecezjalny Kongres Grup Modlitwy Ojca Pio. Rozpoczynając kongres, ks. kan. Marcin Staniszewski, proboszcz lubawskiej parafii, i ks. kan. Zbigniew Gański, diecezjalny koordynator Grup Modlitwy Ojca Pio Diecezji Toruńskiej, powitali czcicieli tego świętego, przypominając, że 800-lecie chrztu ziemi lubawskiej stanowiło dodatkowy powód do zaproszenia czcicieli św. Ojca Pio na te szczególne tereny. Przybyły delegacje wielu grup z całej diecezji, również ze swoimi kapłanami – duchowymi opiekunami. Obecnie w diecezji toruńskiej jest 19 grup
Asystent krajowy Grup Modlitwy Ojca Pio o. Roman Rusek OFM Cap wystąpił z wykładem pt. „Ojciec Pio – Sługą Bożego Miłosierdzia”. Przypomniał, że św. Ojciec Pio jest patronem Jubileuszowego Roku Miłosierdzia. Powiedział o istocie przebaczenia oraz warunkowej prośbie w modlitwie „Ojcze nasz” („odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy”), na którą święty zwracał szczególną uwagę. Podkreślił, aby nie mylić przebaczenia z emocjami i pamięcią, czyli zapomnieniem. Dodał, aby – wzorem św. Ojca Pio – kochać ludzi i żyć modlitwą. Zwrócił uwagę na trójstopniowe wybaczenie: drugiemu człowiekowi, samemu sobie oraz Panu Bogu.
Dar i zadanie
Centralnym punktem diecezjalnego spotkania czcicieli św. Ojca Pio była uroczysta Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem bp. Andrzeja Suskiego. Słowa powitań wraz z życzeniami skierowanymi do Biskupa Andrzeja z okazji 30. rocznicy sakry biskupiej wypowiedzieli: proboszcz miejsca, przedstawiciele władz samorządowych i rady parafialnej oraz siostry zakonne. Biskup Andrzej na wstępie podzielił się refleksją na temat swojego uczestnictwa w Mszy św. sprawowanej przez św. Ojca Pio w 1967 r. Wyraził zadowolenie z rozwijającego się w diecezji ruchu modlitewnego pod patronatem św. Ojca Pio i podkreślił, że jest to dobra formacja chrześcijańska – szkoła modlitwy oraz szkoła świętości.
W homilii bp Suski mówił o powołaniu wszystkich do świętości oraz roli, jaką w codziennym życiu odgrywają nasi patronowie. Zwracał uwagę na świętość jako dar i zadanie dla każdego chrześcijanina. W słowie rozesłania Biskup Andrzej podkreślił, że GMOP poprzez modlitwę są szkołami miłosierdzia, a poprzez formację wewnętrzną jednocześnie szkołami świętości. Zwracając się do członków grup, dodał: – Trwajcie we wspólnotach, módlcie się i otwierajcie się na działanie za pośrednictwem świętych.
Nowa kaplica
Po Mszy św. nastąpiło poświęcenie kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu, której patronować będzie św. Franciszek z Asyżu. Ks. kan. Marcin Staniszewski przypomniał historię franciszkanów w Lubawie oraz podziękował wykonawcom i ofiarodawcom za pomoc z odrestaurowaniu tej części byłego refektarza zakonnego. Ks. prał. Jarosław Kwaśniewski odczytał dekret bp. Andrzeja Suskiego o erygowaniu nowej kaplicy, następnie przed Najświętszym Sakramentem odmówiono Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Uroczyste poświęcenie uświetniły pieśni franciszkańskie w wykonaniu parafialnego zespołu muzycznego Pax et Bonum pod kierunkiem Joanny i Marcina Makszyńskich.
Głosić Chrystusa
Reklama
Druga część kongresu odbywała się w Mortęgach, miejscu związanym ze służebnicą Bożą Magdaleną Mortęską, reformatorką zakonu Benedyktynek. Po przerwie obiadowej o. Zdzisław Duma OFM Cap w wykładzie pt. „Idźcie i głoście…” przedstawił wytyczne do nowego roku duszpasterskiego. Zwrócił uwagę, że głosić Chrystusa to dawać świadectwo, a więc powołanymi do głoszenia Dobrej Nowiny są wszyscy ochrzczeni. Szczególnymi apostołami mają być rodzice, nauczyciele, kapłani, wychowujący nowe pokolenie w wierze, w zgodzie z Ewangelią, co w ten sposób staje się wykładnią życia. Podkreślił także, że we współczesnym świecie brakuje świadków miłości, więc nie można stać z boku, ale odważnie głosić, dawać przykład i przekazywać naukę Chrystusa.
Po wykładzie krótką historię zabytkowego kompleksu w Mortęgach i służebnicy Bożej Magdaleny Mortęskiej przedstawili Alina i Jan Szynakowie, aktualni właściciele. Następnie przedstawiciele Grup Modlitwy Ojca Pio zaprezentowali swoje działania podejmowane w minionym roku.
Ks. kan. Zbigniew Gański podziękował członkom GMOP i ich opiekunom za całoroczne trwanie na modlitwie oraz dawanie w ten sposób świadectwa w swoich środowiskach. Osoby zainteresowane mogły zaopatrzyć się w nowe pozycje książkowe dla grup modlitwy. Ostatnią częścią diecezjalnego spotkania czcicieli św. Ojca Pio była modlitwa różańcowa w kaplicy służebnicy Bożej Magdaleny Mortęskiej.
Cywilizacja miłości, komunikacja w rodzinie oraz sens seksualności to tematyka VI Ogólnopolskiego Kongresu Nauczycieli Wychowania do Życia w Rodzinie, który odbył się 20 kwietnia w Regionalnym Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli "WOM" w Częstochowie.
7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.
Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie.
W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację.
W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu.
Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn.
Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską.
Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich.
Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania.
Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania.
Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego.
Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Przygotujmy się na Jego królestwo, przyjmijmy je. Najmniejszy – Jezus z Nazaretu, będzie nas prowadził! On, który oddał się w nasze ręce, od nocy swoich narodzin do ciemnej godziny śmierci na krzyżu, jaśnieje w naszej historii jak wschodzące słońce - powiedział Papież podczas rozważania przed niedzielną modlitwą Anioł Pański.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
