Dzieje Izraela jako ludu Bożego wybrania przenikają tęsknota i wyczekiwanie, które potrzebują spełnienia, jakie może zapewnić jedynie sam Bóg. Czytanie z Księgi Izajasza zawiera wspaniałą zapowiedź przyjścia Mesjasza, Bożego Pomazańca, przedstawionego jako sprawiedliwy król. Napełniony darami Ducha zaprowadzi powszechny pokój. Obrazem tego pokoju jest przyjaźń wilka z barankiem, pantery z koźlęciem, cielęcia z lwem, krowy z niedźwiedzicą, a także lew, który zaniecha krwawych polowań, i dziecko, któremu nie uczynią krzywdy kobra ani żmija. To wspaniały ideał czasów mesjańskich jako powrotu do stanu niewinności człowieka i świata sprzed grzechu pierworodnego. W doczesności, naznaczonej piętnem i skutkami grzechu, ta zapowiedź nie może się spełnić. Obraz powszechnego pokoju kieruje nasz wzrok ku wieczności, by potwierdzić nadzieję na odnowę i przemianę całego świata.
Św. Paweł w Liście do Rzymian ukazuje znaczenie Starego Testamentu: „To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję”. Stary Testament bez Nowego Testamentu byłby księgą pozbawioną zakończenia. Jezus Chrystus wypełnił starotestamentowe obietnice, czym potwierdził wierność Boga. Wybranie Izraela odsłoniło pełny sens przez to, że również poganom Bóg okazał swoje miłosierdzie.
Okres Adwentu odwzorowuje i w pewien sposób uobecnia wielowiekowe oczekiwanie Izraela na przyjście Mesjasza. Zarazem kieruje wzrok ku powtórnemu przyjściu Pana, karmiąc wiernych obietnicą radykalnej odnowy doczesnego porządku. Ale nie jest ona wyłącznie sprawą przyszłości i potrzebuje czynnej współpracy, która już teraz zaprowadza Boży ład i porządek – w sobie i w świecie. Jej warunkiem jest nawrócenie, a właściwie nieustanne nawracanie się. Jan Chrzciciel, przywołując proroctwa Izajasza, przygotowywał wejście Mesjasza w historię. Zapowiadał Go nie tylko słowami, lecz również stylem swego życia oraz wyglądem. Ostrzegał rodaków, że nie wystarczy powoływać się na pochodzenie od Abrama, czyli przynależność etniczną, lecz trzeba naśladować wiarę Abrahama.
Przyjście Mesjasza stało się powodem głębokiego podziału w ludzie Bożego wybrania. Ujawnił się też głęboki paradoks: odrzucenie Mesjasza przez znaczną część Izraelitów skutkowało wejściem wielkiej liczby pogan do Kościoła. Wezwania do nawrócenia, powtarzane podczas Adwentu, są w naszych czasach tak samo potrzebne, jak w czasach Jana Chrzciciela. Ci, którzy ich słuchają i wypełniają je, pomnażają w świecie obecność dobra, które doczeka się nagrody. Ci, którzy je odrzucają, muszą się liczyć z tragicznymi konsekwencjami wyboru, jakiego dokonują, mimo ponawianych wezwań i ostrzeżeń.
Dynamiczny rozwój i wzrost wczesnego Kościoła to owoc mocy Ducha Świętego i niestrudzonej pracy pierwszych głosicieli Ewangelii. Od samego początku towarzyszyła mu dobroczynność, wspomagająca wierzących, którzy potrzebowali materialnego wsparcia.
Czuwać nie oznacza „nic nie robić”. Kto czuwa, nie stoi w miejscu, w bezruchu. On rośnie. Kiedy wierzący czuwa, to znaczy, że nie śpi, nie poddaje się znudzeniu i nie ulega rozproszeniom.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
Podczas dnia skupienia organistów archidiecezji wrocławskiej
W ramach II Archidiecezjalnych Dni Muzyki Kościelnej odbył się dzień skupienia organistów. Pierwsza jego część miała miejsce w kościele św. Marcina, gdzie muzycy kościelni uczestniczyli w Eucharystii sprawowanej przez ks. Igora Urbana.
W homilii duszpasterz organistów postawił pytanie: Kim jest organista? Kim jest muzyk kościelny?– Odpowiedzi mogą być bardzo różne. Najpierw taka prozaiczna, że jest to taki muzyk, który – mówiąc językiem technicznym – potrafi obsłużyć ten dość skomplikowany instrument. Ten, kto potrafi grać na organach – mówił ks. Urban.Zauważył, że jednak spoglądając na kościół widzimy, że organista to człowiek, który troszczy się o akompaniament liturgiczny, pomaga innym modlić się śpiewem.– Jest to człowiek, który przedstawia ludziom kulturę, obrazując piękno harmoniczne, oraz piękno dorobku w literaturze organowej; ten, który pragnie zaszczepić do poznania idei piękna. Uczy wiernych nowych pieśni, prowadzi w parafii chór albo scholę. Ciągle doskonali swoje umiejętności, aby jeszcze lepiej, ochotniej oddawać chwałę Bogu. Ale też prowadzi szkolenie kantorów czy psałterzystów, pogłębia swoją wiedzę religijną – wyliczał ks. Urban, zauważając, że są to wszystko książkowe sformułowania. Przytoczył wypowiedź jednej organistki, która określa muzyka kościelnego jako człowieka dbającego o to, aby przybliżyć wiernych do Pana Boga i Maryi.– Czy kiedy gramy, śpiewamy, skupieni na tej posłudze w stu procentach, też o takim pierwiastku myślimy? Wiemy to, bo definicja pięknie mówi, że jest to oddanie chwały Bogu i uświęcenie wiernych. Ale ta organistka powiedziała to takimi prostymi słowami: „Kiedy gram, chcę przybliżyć innych do Pana Boga i do Maryi”. Co jeszcze dodała? „Moja posługa jest głoszeniem słowa, bo pieśni kościelne przekazują kerygmat wiary. Moja posługa pobudza sumienia”. I to, co wy robicie, ma pobudzić sumienie. Tego się nie bójcie – przekonywał ks. Urban. Zwrócił uwagę na jeszcze jedną kluczową posługę organistów, a mianowicie rozśpiewanie uczestników liturgii.– Przybliżacie innych do Boga i Maryi, pobudzacie ich sumienia, rozśpiewujecie. A mówi się, że tylko w piekle nie ma śpiewu. Wasza posługa jest bardzo ważna – podkreślał ks. Urban.Druga część spotkania odbyła się w Metropolitalnym Studium Organistowskim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
