Miłosierdzie i historia

Bądź na bieżąco!

Głoszenie Orędzia Zbawczego i sprawowanie sakramentów są najważniejszą posługą Kościoła. Tak było od początku chrześcijaństwa i tak będzie do czasów ostatecznych. Ale tuż obok duszpasterstwa bardzo ważnym aspektem zawsze były także dzieła miłosierdzia, czyli szczególna działalność charytatywna. Ta troska o bliźnich najbardziej przybiera na sile przed Bożym Narodzeniem i odnoszę wrażenie, że z roku na rok jest coraz więcej oddolnych inicjatyw dobroczynnych. Część z nich opisujemy w tym numerze „Niedzieli w Warszawie”.

Inną, i typowo polską działalnością Kościoła, jest szeroko rozumiany obszar patriotyczno-historyczny. Kościół wielokrotnie musiał tłumaczyć Polakom, co jest prawdą, a co kłamstwem historycznym. Dlatego na naszych łamach znaleźć można wywiad z kapłanem, który wspomina swoją seminaryjną formację w okresie stanu wojennego, ale także opisujemy niezwykle cenny projekt edukacyjny „Praskie katownie”. Jego celem jest popularyzacja wiedzy o pierwszych miesiącach i latach w tzw. wyzwolonej Warszawie. Nie wszyscy bowiem wiedzą, że w nielicznych budynkach ocalałych z pożogi wojennej, nowi okupanci urządzili miejsca kaźni dla polskich bohaterów.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2016-12-15 10:01

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dusza „Niedzieli” się nie zmienia

Niedziela Ogólnopolska 14/2019, str. 2

Lidia Dudkiewicz, Redaktor Naczelna „Niedzieli” do 31 marca 2019 r.

[ TEMATY ]

edytorial

W naszym życiu są powitania i pożegnania. Jest czas wielkiego wysiłku zdobywania szczytów, ale potem przychodzi czas odpoczynku. Dlatego pragnę się pożegnać jako redaktor naczelna – oddaję młodszym ster kierowania „Niedzielą”, z którą jestem związana od 1981 r., od jej wznowienia po zawieszeniu w czasach komunistycznych. Wraz z naszym tygodnikiem przeszłam przez różne epoki: od ołówka i tradycyjnej maszyny do pisania do komputera i sieci internetowej. Na moich oczach szpalty „Niedzieli” wchodziły w elektroniczną przestrzeń i w najnowocześniejsze technologie przetwarzania tekstu i obrazu. Doczekaliśmy chwili, gdy redakcja jest całkowicie skomputeryzowana, a produkcja elektroniczna zastępuje wysłużoną drukarską maszynę Gutenberga.

CZYTAJ DALEJ

Niebo – misja na co dzień!

2024-05-07 08:46

Niedziela Ogólnopolska 19/2024, str. 22

O. Krzysztof Osuch, jezuita

[ TEMATY ]

homilia

Karol Porwich/Niedziela

Zmartwychwstały Pan dał swoim uczniom wystarczająco wiele dowodów na to, że żyje. A teraz, przed wstąpieniem do Ojca, przygotowuje ich do nowego etapu w dziejach zbawienia ludzkiej rodziny. Rozstający się z Apostołami Pan objawia im swoje (i Ojca) dalekosiężne plany. Oto dość zwyczajni ludzie – uczniowie Jezusa, chrześcijanie – mają maksymalnie zaangażować się w rozwój królestwa Bożego na ziemi. Wnet ruszą w świat z Dobrą Nowiną. Pamiętają też, że mają się modlić, wiedzą, jak to czynić i o co prosić Ojca: „Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi”. Podczas licznych spotkań ze Zmartwychwstałym uczniowie zostali obdarowani tchnieniem Ducha Pocieszyciela. Ale będzie Go „więcej”. Jezus uroczyście obiecał, że wydarzy się cud zstąpienia Ducha Świętego, który obdarzy uczniów mocą i licznymi nadprzyrodzonymi darami. Tak wyposażeni będą zdolni nieść Ewangelię „aż po krańce ziemi”. Dobra Nowina o zbawieniu powinna być zaniesiona do wszystkich ludzi. A tymczasem Jezus – po wydaniu misyjnego polecenia i złożeniu obietnicy – „uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba»”. Osamotnieni uczniowie, a po nich kolejne pokolenia wierzących mają się przystosować do nowego rodzaju obecności Zbawiciela. Już się boleśnie przekonali, że nie potrafią zatrzymać Go przy sobie. Teraz mają codziennie pielęgnować i doskonalić sztukę słuchania słowa Bożego, by odradzała się i rosła ich ufna wiara w Jezusa obecnego pośród nich – obecnego i udzielającego się szczególniej w eucharystycznej Ofierze i Uczcie.

CZYTAJ DALEJ