Reklama

Niedziela Przemyska

Być diakonem to dar i zobowiązanie

W uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego 13 maja odbyły się święcenia diakonatu, które przyjęło ośmiu alumnów z Wyższego Seminarium Duchownego: kl. Piotr Dzierżak, kl. Mateusz Jakieła, kl. Krzysztof Jasiński, kl. Michał Kłopot, kl. Damian Matusz, kl. Marek Matwijczak, kl. Mateusz Nowak. Czas ten jest szczególny dla całej wspólnoty Seminarium, poszczególnych parafii i naszych rodzin.

Niedziela przemyska 20/2018, str. II

[ TEMATY ]

diakonat

Archiwum Seminarium

Święcenia w parafii pw. Wszystkich Świętych w Iwoniczu z rąk abp. Józefa Michalika otrzymali (od lewej): Mateusz Nowak (Wańkowa), Mateusz Jakieła (Iwonicz)

Święcenia w parafii pw. Wszystkich Świętych w Iwoniczu z rąk abp. Józefa Michalika otrzymali (od lewej): Mateusz Nowak (Wańkowa), Mateusz Jakieła (Iwonicz)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przyjęcie święceń diakonatu to szczególne wydarzenie w życiu moim i moich braci. Dlatego w tym artykule chciałbym podzielić się naszymi przemyśleniami, jakie budzą się wobec takiego obdarowania i tym, co słowo pochodzące od Boga mówi o tej posłudze.

Pierwotny Kościół a posługa diakonatu

Jeżeli chcemy odnaleźć źródło posługiwania diakona w Kościele, należy sięgnąć do Dziejów Apostolskich (Dz 6,1). Nie można dokładnie określić czasu wyboru pierwszych diakonów, znane są jedynie jego okoliczności. Zostali oni powołani do pomocy Apostołom przy pełnieniu dzieł miłosierdzia. W podanym fragmencie Dziejów Apostolskich odnajdziemy cechy, jakimi winni się odznaczać kandydaci na diakonów. Mieli oni cieszyć się uznaniem oraz odznaczać się otwartością na Ducha Świętego i mądrością. Do tych cech św. Paweł w 1 Liście do Tymoteusza dodaje uczciwość, nieobłudność, wstrzemięźliwość w piciu wina i niechciwość na pieniądze (1 Tm 3, 8-13). Diakoni w swej posłudze nie spełniali jednak jedynie dzieł miłosierdzia. Można się odwołać do św. Szczepana, jednego z siedmiu ustanowionych diakonów. Ewangelista Łukasz opisując początki jego działalności, napisał, że pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wśród ludu. Diakon Szczepan zasłynął jednak przede wszystkim jako świadek wiary w Chrystusa, za którą oddał życie. Pozostał wyprowadzony za miasto i ukamienowany za słowa prawdy, których nie bał się wypowiadać. W momencie kamienowania, mając oczy utkwione w niebo, przebaczał swoim oprawcom i z miłością oddał Ducha za swego Mistrza, Jezusa Chrystusa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Posługa święceń diakonatu dla naszej wspólnoty

Święcenia diakonatu są dla nas nadzwyczajnym darem, w którym objawia się Boża wszechmoc. Diakonat jest namacalnym dowodem, jak łaska powołania zmienia człowieka. Przed wstąpieniem do seminarium nie mieliśmy tak bliskiej relacji z Bogiem, jaką mamy teraz. Często był On dla nas odległy i jakby abstrakcyjny. Przez lata formacji nasza więź z Panem Bogiem umacniała się. Przez święcenia zostaliśmy włączeni w kapłaństwo Chrystusa, co sprawia, że staliśmy się Jego najbliższymi współpracownikami. Jednocześnie zostaliśmy wezwani do doskonalszego kształtowania postępowania na wzór Jezusa Chrystusa, służąc Bogu przez posłannictwo Kościoła.

Reklama

Czas bliższych przygotowań

Bezpośrednim przygotowaniem do święceń były tygodniowe rekolekcje w Opactwie Sióstr Benedyktynek w Jarosławiu, które poprowadził ojciec duchowny ks. Stanisław Świder. Celem rekolekcji było ugruntowanie motywacji przyjęcia święceń.

W sobotę 12 maja podczas Mszy św., jako kandydaci do święceń diakonatu złożyliśmy przysięgę przyjęcia celibatu oraz obowiązków wynikających z przyjmowanych święceń. Uroczyście wyznaliśmy swoją wiarę w Trójjedynego Boga, aby przypieczętować zależność naszego życia od Niego samego. Obrzęd święceń

Sam obrzęd święceń diakonatu zaczyna się po zakończeniu Liturgii Słowa, a przed Liturgią Eucharystyczną. Szafarzem tego sakramentu jest biskup. Po odczytanej Ewangelii uczestniczący w niej Kościół lokalny prosi przewodniczącego biskupa, aby wyświęcił kandydatów. Na zadane pytanie przez księdza biskupa upoważniony do tego prezbiter potwierdza, iż nie istnieją wątpliwości w odniesieniu do kandydatów. Po homilii kandydaci do święceń wobec biskupa i wiernych wyrażają swą gotowość do pełnionej posługi zgodnie z wolą Jezusa Chrystusa i całego Kościoła. Po złożonym przez kandydatów przyrzeczeniu posłuszeństwa rozpoczyna się śpiew Litanii do Wszystkich Świętych. Celem tej modlitwy jest wspólne błaganie wszystkich wiernych o Bożą łaskę dla kandydatów. W czasie śpiewania litanii kandydaci leżą krzyżem i w tajemnicy swojego serca zanoszą prośbę, by godnie spełniać powierzoną im posługę. Po odśpiewanej litanii odbywa się nałożenie rąk przez księdza biskupa na kandydatów. Znak ten znany jest w Kościele od pierwszych wieków. Symbolizuje on wstąpienie Ducha Świętego na obdarowanych. Po tym geście biskup modli się: „Prosimy Cię, Panie, ześlij na nich Ducha Świętego, aby ich umocnił siedmiorakim darem Twojej łaski do wiernego pełnienia dzieła posługi”. Po modlitwie nakłada się stułę i dalmatykę i przekazuje księgę Ewangelii. Obrzęd kończy znak pokoju wymieniony przez biskupa z wyświęconymi już diakonami.

Reklama

Rozpoczyna się Liturgia Eucharystyczna z nowo wyświęconymi diakonami, którzy podejmują posługę przy biskupie.

Drodzy Czytelnicy, mam nadzieję, że dar święceń diakonatu rozpocznie kolejny etap drogi ku kapłaństwu. Pokornie prosimy o modlitwę za nas i za wszystkich powołanych.

2018-05-16 11:24

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tu można jawnie wyznawać swoją wiarę

Niedziela łódzka 11/2017, str. 8

[ TEMATY ]

wywiad

diakonat

Ks. Paweł Kłys

Święcenia nowego diakona

Święcenia nowego diakona

W I niedzielę Wielkiego Postu w parafii greckokatolickiej w Łodzi odbyły się pierwsze w tej wspólnocie święcenia diakonatu. Liturgii przewodniczył bp Włodzimierz Roman Juszczak, biskup diecezji wrocławsko-gdańskiej Kościoła greckokatolickiego w Polsce. Swoje duszpasterstwo wspólnota Kościoła greckokatolickiego prowadzi w Łodzi od 2003 r. Modlitwy, Eucharystie i spotkania odbywają się w kaplicy św. Krzysztofa przy parafii księży jezuitów. Regularnie, co niedzielę o godz. 12.30 gromadzą się tam wierni, by wziąć udział w Boskiej Liturgii, którą sprawują duchowni, przybywający do Łodzi z Wrocławia, Poznania, Krakowa i Warszawy. Od stycznia tego roku posługuje tu ks. Wasilij Berkyta, duchowny greckokatolicki, który na stałe rezyduje w Łodzi.
O drodze do święceń i posłudze diakona w Kościele greckokatolickim z diakonem Włodzimierzem Mosorowem rozmawia ks. Paweł Kłys

KS. PAWEŁ KŁYS: – Jak przygotowywał się Pan do tej posługi?

CZYTAJ DALEJ

„Napełnił naczynie wodą i zaczął umywać uczniom nogi” (J 13, 5)

Niedziela warszawska 15/2004

[ TEMATY ]

Wielki Tydzień

pl.wikipedia.org

Mistrz Księgi Domowej, "Chrystus myjący nogi apostołom", 1475

Mistrz Księgi Domowej,

1. Wszelkie „umywanie”, „obmywanie się” lub kogoś albo czegoś kojarzy się ściśle z faktem istnienia jakiegoś brudu. Umywanie to akcja mająca na celu właśnie uwolnienie się od tego brudu. I jak o brudzie można mówić w znaczeniu dosłownym i przenośnym, taki też sens posiada czynność obmywania; jest to oczyszczanie się z fizycznego brudu albo akcja symboliczna powodująca uwolnienie się od moralnego zbrukania. To ten ostatni rodzaj obmycia ma na myśli Psalmista, kiedy woła: „Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich moich grzechów …obmyj mnie a stanę się bielszy od śniegu” (Ps 51, 4-9). Wszelkie „bycie brudnym” sprowadza na nas złe, nieprzyjemne samopoczucie, uwolnienie się zaś od owego brudu przez obmycie przynosi wyraźną ulgę.
Biblia mówi wiele razy o obydwu rodzajach zarówno brudu jak i obmycia, czyli oczyszczenia. W rozważaniach niniejszych zajmiemy się obmyciami z brudu w znaczeniu moralnym.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas: mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga

2024-03-29 07:59

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Bp Adrian Galbas

Bp Adrian Galbas

Mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga. Wiara bywa ciężka i męcząca, ale gdy słyszę o czyjejś śmierci, wówczas właśnie wiara jest pociechą - powiedział PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas.

W rozmowie z PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas wyjaśnił, że cierpienie samo w sobie nie jest człowiekowi potrzebne, ponieważ niszczy i degraduje. Jednak w momentach, gdy przeżywamy cierpienie, męka Chrystusa może być pociechą i wzmocnieniem.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję