W tygodniu, w którym Kościół modli się o uświęcenie kapłanów, rozmawiamy z kilkoma księżmi, głównie proboszczami z wieloletnim doświadczeniem. O to, jak wygląda dziś ich duszpasterstwo, z jakimi przeciwnościami muszą się mierzyć, co ich najbardziej niepokoi – pyta Katarzyna Woynarowska.
Jadwiga Ostromecka Inauguracja Uniwersytetu Rodziny Diecezji Drohiczyńskiej
w Sokołowie Podlaskim
Ludzie bez wartości, wiary, właściwego przygotowania duchowego, psychologicznego nie są gotowi do życia w jakiejkolwiek wspólnocie oraz tworzenia trwałych relacji. W naszej diecezji osobą odpowiedzialną za pedagogizację rodziców na Uniwersytecie Rodziny Diecezji Drohiczyńskiej, przygotowanie przyszłych małżonków do sakramentu małżeństwa oraz pielgrzymkę do Prostyni jest ks. Piotr Arbaszewski – dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Rodzin
Uniwersytet Rodziny Diecezji Drohiczyńskiej
Uniwersytet Rodziny Diecezji Drohiczyńskiej powołany w 2011 r. wychodzi naprzeciw oczekiwaniom współczesnych małżonków i rodziców. Poprzez wykłady prowadzone przez specjalistów pragnie on nieść merytoryczną pomoc w kształtowaniu katolickich postaw, umiejętności wychowawczych, a także budować zaangażowane prorodzinne i prokościelne. Celem i zadaniem Uniwersytetu Rodziny Diecezji Drohiczyńskiej jest m.in. przekazanie katolickiej nauki o podstawowej komórce społecznej, jaką jest rodzina, oraz pedagogizacja małżonków w zakresie teologii małżeństwa i rodziny; pedagogiki i psychologii rodzin oraz katolickiej nauki społecznej.
Istotnym zadaniem jest również gruntowne przygotowanie chętnych do wejścia na drogę kształcenia w Diecezjalnym Studium Życia Rodzinnego, którego celem jest powołanie Doradców Życia Rodzinnego. Każda diecezja ma w swoich strukturach Doradców Życia Rodzinnego, którzy niosą pomoc osobom przygotowującym się do sakramentu małżeństwa, innym małżonkom, wspierają kapłanów w prowadzeniu katechez przedmałżeńskich, czy też angażują się w różne inicjatywy prorodzinne. Wielkim zastrzykiem w życie społeczno-duchowe naszej diecezji jest ukończenie Studium Życia Rodzinnego przez 10 osób. Pozytywne zdanie państwowego egzaminu oraz zdobycie odpowiednich kwalifikacji dają uprawnienia do bycia nauczycielem odpowiedzialnego rodzicielstwa.
Uniwersytet Rodziny działa w trybie Uniwersytetu Ludowego, który mylnie kojarzony jest z Uniwersytetem III Wieku. Program realizowany jest w ciągu dwuletniego cyklu nauczania. Uniwersytet Rodziny Diecezji Drohiczyńskiej dedykowany jest głównie małżonkom, którym przekazywana jest wiedza z dziedziny: teologii, psychologii, socjologii, prawa, niezbędna do właściwego wychowywania dzieci oraz budowania relacji. Słuchaczami mogą być osoby, które ukończyły 18. rok życia, są osobami wierzącymi oraz wyrażają dobrą wolę słuchania.
Reklama
Pierwsza edycja Uniwersytetu Rodziny Diecezji Drohiczyńskiej ruszyła w Drohiczynie. Ukończyły ją 83 osoby. W drugim etapie grupa 43-osobowa zdobywała wiedzę oraz praktyczne umiejętności w Sokołowie Podlaskim. W styczniu 2017 r. ruszyła w Węgrowie trzecia edycja. Zapisało się do niej 35 osób, które do dziś uczęszczają w sobotnich zajęciach. Blok studiów składa się z 17 różnych wykładów prowadzonych przez specjalistów.
– Z uwagi na objazdowy charakter Uniwersytetu, potrzeba zaangażowania miejscowych kapłanów, wspólnot oraz różnych środowisk, w celu przeprowadzenia rekrutacji. Planowanym miejscem kolejnej edycji Uniwersytetu ma być Łochów oraz Brańsk – zaznacza ks. Piotr Abraszewski.
Oprócz możliwości bycia doradcą życia rodzinnego, Uniwersytet Rodziny Diecezji Drohiczyńskiej stwarza możliwość przyswojenia wszechstronnej wiedzy z różnych dziedzin nauki oraz formuje duchowo uczestników.
Katechezy przedmałżeńskie dla narzeczonych w Zembrowie
Komunistyczna ustawa dopuszczająca aborcję na życzenie spowodowała, że wystąpiła konieczność kształcenia Doradców Życia Rodzinnego, mówienia o odpowiedzialnym rodzicielstwie, promowania naturalnych metod planowania rodziny. – Na pierwszym spotkaniu z przyszłymi małżonkami, tłumaczę im, że nie przyjechali na kurs, lecz na katechezę przedmałżeńską – mówi ks. Piotr. Słowo „kurs” kojarzy się z czymś mało ważnym – dodaje. Katechezy przedmałżeńskie, zainicjowane w 2010 r. przez Wydział Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Drohiczyńskiej wychodzą naprzeciw oczekiwaniom obecnych czasów oraz wymogów, które w latach 80. wyznaczył Episkopat. Do tej pory odbyły się w Zembrowie katechezy przedmałżeńskie przeprowadzone dla 41 grup.
Koordynatorem oraz opiekunem spotkań formacyjno-przeżyciowych, prowadzonych przez doradców życia rodzinnego, psychologa, pedagoga oraz małżonków jest ks. Piotr Arbaszewski – dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Drohiczyńskiej. Katechezy przedmałżeńskie składają się z 25 konferencji oraz 7 dialogów prowadzonych między narzeczonymi. W cykl przygotowań wpisane są również warsztaty z komunikacji oraz świadectwa małżonków z Domowego Kościoła. Od dwóch lat w pomoc przy prowadzeniu katechez angażują się członkowie Wspólnoty Trudnych Małżeństw SYCHAR.
Całość przygotowania realizowana jest w cztery dni (dwie soboty i dwie niedziele). – Przez te 4 dni tworzymy wspólnotę, która jest ze sobą. Jest to wyjątkowy czas wspólnych spacerów, rozmów, modlitwy Koronką do Bożego Miłosierdzia oraz codziennej Mszy św. – dodaje ks. Piotr. Upomina również przed traktowaniem przygotowania do sakramentu małżeństwa po macoszemu, jak to się zdarza w wielu upoważnionych do tego jednostkach. – Jestem przeciwnikiem katechez jednoweekendowych, ponieważ potrzebny jest odstęp pomiędzy jednym a drugim spotkaniem tak, aby narzeczeni mogli przemyśleć i zastanowić się nad pewnymi kwestiami. Ponadto, szeroki i obszerny zakres treści jest zbyt duży, aby zrealizować go podczas jednego weekendu – wskazuje Diecezjalny Duszpasterz Rodzin. 1/3 rozpadających się małżeństw jest wielkim głosem wołającym do rodziców, kapłanów, katechetów, aby poważnie potraktowali przygotowanie do małżeństwa – zaznacza ks. Piotr.
Batalia złego ducha o zniszczenie małżeństwa i rodziny
Siostra Łucja zapowiedziała po rozmowie z Matką Bożą, iż ostateczna konfrontacja pomiędzy Bogiem a złem będzie dotyczyć małżeństwa i rodziny. Na naszych oczach odbywa się promocja ideologii gender czy queer, których wspólnym mianownikiem jest liberalizacja każdego typu seksualności, otoczenie parasolem ochronnym zachowań określanych wcześniej mianem „anormalnych”, mówiąc delikatnie. Coraz częściej mamy do czynienia z manipulacją językową, przewartościowaniem podstawowych pojęć oraz rozmyciu ich znaczenia. Jednym ze sposobów manipulacji jest posługiwanie się eufemizmami, tj. np. zastąpieniem słów „zabijać” na rzecz „przerywania ciąży”. Podobnie sprawa się ma z klinikami aborcyjnymi. Czyż nie lepiej i nowocześniej brzmi – Centrum Zdrowia Reprodukcyjnego? Wprowadzanie wielu zmian terminologicznych prowadzi do zaprzeczenia rzeczywistości na rzecz konstrukcji ideologicznych oraz usprawiedliwiania niemoralnych czynów, sprzecznych z prawem naturalnym. Polityka antyrodzinna prowadzona w wielu państwach świata, zabijanie nienarodzonych dzieci jest batalią złego ducha o zniszczenie małżeństwa i rodziny – podkreśla ks. Piotr Arbaszewski. Zły duch kieruje również tym, aby młodzi ludzie byli jak najsłabiej przygotowani do sakramentu małżeństwa – dodaje duszpasterz.
Diecezjalna pielgrzymka
Od kilku lat w naszej diecezji do sanktuarium Trójcy Przenajświętszej i św. Anny w Prostyni organizowana jest Diecezjalna Pielgrzymka Małżonków. W programie przewidziana jest wspólna modlitwa za małżonków, konferencja, uroczysta Msza św. odpustowa ku czci św. Anny. Po agapie wyruszy droga krzyżowa na Kalwarię Prostyńską o uproszenie daru potomstwa. W myśl wypowiadanych słów – św. Anno, uproś Wnuka, niech ma każdy, czego szuka, owocami pielgrzymki są świadectwa narodzin dzieci. Ks. Piotr Abraszewski, organizator modlitewnego spotkania, serdecznie zaprasza 29 lipca 2018 r. do sanktuarium w Prostyni.
W świetle danych GUS liczba rozwodów w Polsce stanowi jedną trzecią spośród zawieranych małżeństw w danym okresie czasu. W 2108 r. zawarto nieco ponad 192 tys. związków małżeńskich, a rozwiodło się prawie 63 tys.
rodjulian / fotolia.com
Jak informuje Główny Urząd Statystyczny, w 2018 r. zawarto w Polsce nieco ponad 192 tys. związków małżeńskich, podobnie jak w 2017 r. Natężenie zawierania małżeństw
obserwowane na przestrzeni lat jest nieco wyższe na wsi. W tym samym roku rozwiodło się prawie 63 tys. par małżeńskich, a w przypadku kolejnych ok. 1,3 tys. małżeństw orzeczono separację. Korzystny jest fakt, że w 2018 r. rozwodów było o ponad 2 tys. mniej niż w 2017 r., a separacji o 0,3 tys. mniej niż rok wcześniej.
GUS zwraca uwagę, że liczba rozwodów w miastach jest prawie 3-krotnie wyższa niż na wsi. W 2018 r. w miastach rozwiodło się ponad 45 tys. małżeństw. Z kolei liczba separacji w miastach jest ponad 2-krotnie wyższa niż wśród mieszkańców wsi.
Jedenaście parafii w archidiecezji warszawskiej 30 czerwca powita swoich nowych proboszczów. Metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz podziękował także zasłużonym kapłanom, którzy przechodzą na emeryturę.
Dziś odebrali dekrety z rąk kard. Kazimierza Nycza, złożyli przysięgę proboszczowską i wyznanie wiary w kaplicy Domu Arcybiskupów Warszawskich. Kard. Nycz dziękując proboszczom przechodzącym na emeryturę po wielu latach pracy w duszpasterstwie podkreślił jednocześnie, że „kapłaństwo nie zna pojęcia emerytura, bo księdzem się jest, nawet jeżeli nie jest się już proboszczem”. Podkreślił, że kapłan do ostatnich dni będzie sprawował sakramenty, odprawiał Mszę św., modlił się i spowiadał.
Księża proboszczowie, którzy w 2019 r. odchodzą na emeryturę
1. Ks. prałat Eugeniusz Dziedzic, dotychczasowy proboszcz parafii św. Anny w Grodzisku Mazowieckim, w dekanacie grodziskim, przechodzi na emeryturę, z zamieszkaniem w tej parafii, w charakterze rezydenta.
2. Ks. prałat Jan Kozub, dotychczasowy proboszcz parafii MB Królowej Polski w Cząstkowie, w dekanacie kampinoskim, przechodzi na emeryturę, z zamieszkaniem w Domu Księży Emerytów w Kiełpinie.
3. Ks. prałat Wojciech Łagowski, dotychczasowy proboszcz parafii św. Wojciecha w Warszawie, w dekanacie wolskim, przechodzi na emeryturę, z zamieszkaniem w tej parafii, w charakterze rezydenta.
4. Ks. prałat Władysław Michalczyk, dotychczasowy proboszcz parafii św. Mikołaja Biskupa w Tarczynie, w dekanacie tarczyńskim, przechodzi na emeryturę, z zamieszkaniem w tej parafii, w charakterze rezydenta.
5. Ks. prałat Franciszek Ordak, dotychczasowy proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Warszawie, w dekanacie ursynowskim, przechodzi na emeryturę, z zamieszkaniem w tej parafii, w charakterze rezydenta.
Artur Stelmasiak
Nominacje na urząd proboszcza
1. Ks. Adam Bednarek, dotychczasowy wikariusz parafii Świętej Rodziny w Warszawie, w dekanacie ursuskim, mianowany proboszczem parafii MB Królowej Polski w Cząstkowie, w dekanacie kampinowskim.
2. Ks. Dariusz Gal, dotychczasowy proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Przybyszewie, w dekanacie mogielnickim, mianowany proboszczem parafii św. Anny w Grodzisku Mazowieckim, w dekanacie grodziskim.
3. Ks. Andrzej Juńczyk, dotychczasowy proboszcz parafii św. Wojciecha BM i św. Marcina w Lewiczynie, w dekanacie grójeckim, mianowany proboszczem parafii św. Mikołaja Biskupa w Tarczynie, w dekanacie tarczyńskim.
4. Ks. Ronald Kasowski, dotychczasowy prefekt w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym Świętego Jana Chrzciciela w Warszawie, w dekanacie staromiejskim, mianowany proboszczem parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Warszawie, w dekanacie ursynowskim.
5. Ks. Tomasz Kądzik, dotychczasowy wikariusz parafii św. Jozafata w Warszawie, w dekanacie żoliborskim, mianowany proboszczem parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Przybyszewie, w dekanacie mogielnickim.
6. Ks. Jarosław Kuśmierczyk, dotychczasowy wikariusz parafii św. Klemensa PM w Nadarzynie, w dekanacie raszyńskim, mianowany z dniem 1 września 2019 r. proboszczem parafii św. Jana Pawła II w Ruścu, w dekanacie raszyńskim.
7. Ks. Sławomir Paszowski, dotychczasowy proboszcz parafii św. Izydora Oracza w Nowej Wsi, w dekanacie wareckim, mianowany proboszczem parafii św. Wojciecha BM i św. Marcina w Lewiczynie, w dekanacie grójeckim.
8. Ks. Wojciech Piórko, dotychczasowy wikariusz parafii św. Mikołaja Biskupa w Warce, w dekanacie wareckim, mianowany proboszcz parafii św. Izydora Oracza w Nowej Wsi, w dekanacie wareckim.
9. Ks. Marek Przybylski, dotychczasowy dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Dzieci i Młodzieży Kurii Metropolitalnej Warszawskiej, diecezjalny wizytator nauczania religii, mianowany proboszczem parafii św. Józefa Opiekuna Pracy w Józefosławiu, w dekanacie piaseczyńskim
10. Ks. Zbigniew Stefaniak, dotychczasowy kapelan w Porcie Lotniczym im. Fryderyka Chopina w Warszawie, mianowany proboszczem parafii św. Mikołaja Biskupa w Grójcu, w dekanacie grójeckim.
11. Ks. Zbigniew Suchecki, dotychczasowy proboszcz parafii św. Mikołaja Biskupa w Grójcu, w dekanacie grójeckim, mianowany proboszczem parafii św. Wojciecha w Warszawie, w dekanacie wolskim.
Wotum wdzięczności za 50-lecie istnienia archidiecezji
2019-06-20 10:11
pk / Szczecin (KAI)
Archidiecezja Szczecińsko-Kamieńska chce zbudować kościół i szkołę na Madagaskarze. Ma to być wotum wdzięczności na zbliżające się 50-lecie istnienia archidiecezji. Zbiórka funduszy na ten cel już trwa, a konsekracja kościoła ma nastąpić w 2022 r. W Szczecinie w ostatnich dniach przebywał misjonarz oblat Maryi Niepokalanej o. Marek Ochlak z Madagaskaru, który opowiadał o całym projekcie. O szczegółach pomysłu i o chrześcijaństwie na Madagaskarze mówi KAI ks. dr. Paweł Płaczek, dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej.
Archiwum Ks. dr Paweł Płaczek
KAI: – Skąd pomysł na kościół na Madagaskarze?
Ks. dr Paweł Płaczek, dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej: – Wybudujemy szkołę i kościół na Madagaskarze jako wotum wdzięczności za zbliżające się 50-lecie istnienia archidiecezji. Wspomożemy tym projektem ojców oblatów, którzy już od 30 lat posługują wśród ubogich w Afryce. Będzie to dar naszego serca, a jednocześnie przywrócenie godności dzieciom, które żyją w Kościele pierwszej ewangelizacji. Tytuł kościoła będzie związany z główną patronką naszej Archidiecezji – Matką Kościoła i Jej ten dar dedykujemy. Konsekracja kościoła i otwarcie budynku szkoły planowane są w 2022 r.
Projekt kościoła i szkoły oraz kosztorys przedstawił misjonarz oblat Maryi Niepokalanej o. Marek Ochlak posługujący 24 lata na Madagaskarze. Budynek kościoła ma mieć wymiary 20 na 10 metrów. Będzie pełnił również funkcję szkoły. Poza tym budynkiem chcemy też wybudować przynajmniej dwie dodatkowe klasy, żeby grupa dziecięca, podstawowa i starsze dzieci mogły się uczyć. Kościół i szkoła kosztowałyby około 15 tys. euro. Taki kościół czy szkołę można wybudować w 4 miesiące, jeśli wszystko idzie według planów. Gdybyśmy wybudowali nowy kościół, który byłby też szkołą, to byłby to prawdziwy cud dla wioski. Budowa takich budynków jest bardzo droga, gdyż wszystko trzeba przywieźć z dużego miasta, którego odległość wynosi od 60 do 100 kilometrów i do tego trzeba przebyć wyschniętą rzekę. W porze suchej jest piaszczysta, a w porze deszczowej ma 7 m głębokości. Oczywiście nie ma mostu. Czasem nawet do 4 miesięcy miejscowi są odcięci od świata. Transporty mogą być tylko od czerwca do grudnia. Te warunki podrażają budowę. Na Madagaskarze są półpustynne warunki.
– Skąd Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej znalazło się na Madagaskarze?
– Przed 1980 r. biskup z Tamatave - największego miasta portowego na Madagaskarze - pojechał do Rzymu szukać misjonarzy, ponieważ przebywający tam monfortani się starzeli i była potrzeba poszukiwania nowych misjonarzy. Pierwsza piątka oblatów na wniosek Generała Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, który jest w Rzymie wyjechała z Polski 3 grudnia 1980 r. Na początku tylko do diecezji Tamatave, potem trafili również do stolicy Antananarywy, dziś są w 4 na 18 diecezji. W sumie jest 90 misjonarzy Zgromadzenia (miejscowych i polskich). Oblaci rozpoczęli misję na Madagaskarze właściwie od zera. Trzydzieści lat temu był mały kościół, który właściwie był ruiną. Najpierw zaadoptowali zdewastowany budynek, aby mieć gdzie mieszkać, na początku spali na workach po cemencie. Do misji przynależy 5 wiosek, w tym 3 duże wioski, czyli z 200 chat. Jedna z wiosek, której chcemy pomóc to Misokitsy. W tym roku zakonnicy rozpoczęli nauczać dzieci w baraku. Jest prawie 70 dzieci. W całej wiosce jest prawie 300 dzieci.
Gdybyśmy jednak chcieli podsumować liczbę misjonarzy na całym Madagaskarze, to jak podaje o. Marek Ochlak, jest około 70 misjonarzy z Polski. To księża, siostry i bracia zakonni. Jest też kilku Polaków misjonarzy świeckich. Ważną rolę w historii Madagaskaru odgrywają jezuici i tu szczególnie należy podkreślić rolę o. Jana Beyzyma, który posługiwał wśród trędowatych. Zgromadzenie Księży Misjonarzy św. Vincentego a Paolo, franciszkanie, kapucyni i salezjanie też zostawili swój ślad na Madagaskarze.
W sumie, patrząc na religijny przekrój społeczeństwa, 40 proc. to chrześcijanie, w tym 20 proc. to katolicy. Potem luteranie, kalwiniści i anglikanie, którzy, jak dodaje o. Marek Ochlak, stworzyli pierwszy przekład Biblii tłumaczony na oficjalny język malgaski. Najmniej wśród chrześcijan jest prawosławnych. 50 proc. społeczeństwa jednak stanowią animiści, dla których podstawa to oparcie się na wierzeniach plemiennych. Chrześcijaństwo na Madagaskarze to około 150 lat historii i Malgasi są otwarci na wiarę w Jezusa Chrystusa. Przy chorobach i pogrzebie jednak wciąż jeszcze udają się do miejscowych czarowników, by złożyć ofiary.
Na początku września z wizytą do stolicy Madagaskaru udaje się papież Franciszek i jak podkreśla o. Marek, to ma być okazja dla miejscowych, aby ludzie na świecie odkryli, że Madagaskar liczy się w Kościele Katolickim.
KAIŁ Jakie inne inicjatywy podejmują Papieskie Dzieła Misyjne Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej?
– To wsparcie duchowe – modlitwa za misje i o powołania misyjne, budzenie i pogłębianie świadomości odpowiedzialności za misje katolickie w świecie wśród katechetów, a poprzez nich wśród dzieci, młodzieży i rodziców.
– Inne formy pomocy to trzy wyjazdy do Kenii katechetów zaangażowanych w działalność misyjną w parafiach i szkołach posługi (2017, 2018 i 2019), warsztaty metodyczne dla katechetów Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej poświęcone zagadnieniom misyjnym, włączenie się w „Program adopcji ucznia” w Kenii. Obecnie pomocą stypendialną objętych jest 447 dzieci z przedszkoli, szkół podstawowych, średnich i z Niższego Seminarium Duchownego w Isiolo w Kenii, dwie animacje misyjne w szkołach i parafiach przeprowadzone przez ks. Jeremy Kabuga Murithi – proboszcza parafii w Kipsing i s. Mary Casty Kanyaki Kiraithe ze zgromadzenia sióstr felicjanek. Przeprowadziliśmy także akcję pt. „Piórnik i lizak dla ucznia z Kipsing”. W trakcie trwania akcji zebrano około sześciu tysięcy piórników wraz z lizakami. Finansowo wspieramy przedszkole w Kipsing w wysokości 2 tys. dol. rocznie, w ramach akcji „Okulary dla Kenii” zebraliśmy już ok. 28 tys. par okularów.
Kupiliśmy 25 materacy dla internatu przy szkole podstawowej w Kipsing, pompę wodną dla Kipsing oraz sfinansowaliśmy przeszkolenie miejscowego pracownika do jej obsługi. Dzięki funduszom jest też 40 ławek w szkole podstawowej w Kipsing, 15 stołów i 30 ławek do jadalni szkoły podstawowej w Kipsing. Kupiliśmy ok. 1500 kg kukurydzy i 1500 kg fasoli (podczas każdego z 3 wyjazdów do Kenii - dla dzieci ze szkoły w Kipsing), a także wózek inwalidzki. Wspieramy działalność misyjną placówek prowadzonych przez siostry felicjanki (Zgromadzenie Sióstr Św. Feliksa z Kantalicjo), szczególnie misję w Kipsing - najbardziej ubogi z ośrodków. Wsparliśmy misję Missiones w Argentynie – o. Bernardynów; wspieramy obecnie projektem ojców Oblatów z Madagaskaru. Wszystkie dzieła są owocem zbiórek w zachodniopomorskich szkołach, ale także hojności przedsiębiorców i indywidualnych darczyńców.
– To wszystko wpisuje się szczególnie w miesiąc misyjny...
– Niebawem rozpocznie się ogłoszony przez Ojca Świętego Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny w całym Kościele. Będzie to październik. Ufam, że ten czas pozwoli nam wszystkim zrozumieć, że misje są dla nas wszystkich zadaniem. Kościół ze swojej natury jest misyjny. Jednym z sześciu zadań katechezy jest wprowadzenie do misji. Misje są sprawą całego Ludu Bożego. Każdy kapłan musi mieć w sobie choć małą cząstkę zapału misyjnego. To jest również wyznacznik jego codziennego powołania. Jestem przekonany, że to nasze wotum na Madagaskarze będzie z jednej strony potwierdzeniem serca, że rozumiemy naturę Kościoła, a z drugiem strony pokazaniem wdzięczności, bo przecież i my 50 lat temu dostaliśmy finansowe wsparcie na budowę struktur pastoralnych w naszej Archidiecezji. I nie było to przecież z Polski. Dlatego czas i teraz na nas, by w ten symboliczny sposób uruchomić pomost materialnej pomocy dla Kościoła na misjach.
– Skąd ta pasja i miłość do misji?
– Z jednej strony z usłyszanego słowa, a z drugiej z doświadczenia Kościoła pierwszej ewangelizacji. Pamiętam jak św. Matka Teresa z Kalkuty apelowała do ludzi: „Jeśli nie potrafisz nakarmić głodnych całego świata, nakarm choć jedno dziecko”. Słowo plus nasze doświadczenie mobilizują nas do działania na rzecz misji. Wszystkie nasze spotkania, zarówno w Kenii, jak i tutaj – to wzajemne ubogacanie się poprzez poznawanie innej kultury, innego sposobu życia, wyznawania wiary i chwalenia Pana Boga. To działa w obie strony: my poznajemy ich, a oni nas. My im dajemy coś materialnego, a oni modlą się za nas. Siostra Casty, felicjanka posługująca w Kipsing powiedziała, żegnając w Kipsing szczecińskich katechetów: „Chociaż Rok Miłosierdzia już się skończył, jesteście dla nas jednym z jego owoców. Dziękujemy za wiarę i nadzieję, którą się z nami podzieliliście. Dziękujemy za wszystko, co przywieźliście, ale jeszcze bardziej dziękujemy za waszą obecność wśród nas”. Grono ludzi zainteresowanych projektami misyjnymi w naszej Archidiecezji stale rośnie. Widać wyraźne ożywienie w tej dziedzinie. Katecheci promują Papieskie Dzieła Misyjne, biorą czynny udział w Orszaku Trzech Króli, uczniowie naszych szkół uczestniczą w konkursach misyjnych i olimpiadzie misyjnej. Zawsze brali udział w akcjach misyjnych, ale były to zadania wyznaczane odgórnie, a więc nie wzbudzały takiego entuzjazmu. Może nie do końca katecheci rozumieli te inicjatywy misyjne. W tej chwili wszelkie inicjatywy dotyczące misji przyjmowane są z pełnym zrozumieniem, wielkim entuzjazmem i chęcią działania.
– Dziękuję za rozmowę.
– Rozmawiał Piotr Kołodziejski
Część pieniędzy jest już zebrane podczas zbiórek szkolnych, parafialnych. Każdy może wesprzeć nowe dzieło ofiarą na specjalne konto misyjne diecezjalnej Fundacji “Szczecińska”:
18 1750 0012 0000 0000 2691 4078 z dopiskiem: budowa szkoły i kościoła na Madagaskarze Bank BGŻ BNP Paribas S.A. Fundacja SZCZECIŃSKA ul. Królowej Korony Polskiej 28E, 70-485 Szczecin
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
