Koncert „Niepodległa” dedykowany był księżom, którzy jako studenci Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu zostali zmuszeni do odbycia dwuletniej służby wojskowej w tzw. Ludowym Wojsku Polskim
W Muzeum Narodowym Ziemi Przemyskiej odbył się w czwartek 23 sierpnia Koncert „Niepodległa” w wykonaniu Diakonii Muzycznej Archidiecezji Przemyskiej. Koncert dedykowany był księżom, którzy jako studenci Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu zostali zmuszeni do odbycia dwuletniej służby wojskowej w tzw. Ludowym Wojsku Polskim. Prawie 30 byłych alumnów żołnierzy, dzisiaj już oficerów Wojska Polskiego, wzięło udział w koncercie, podczas którego dowiedzieliśmy się, że pierwszy pobór kleryków do wojska miał miejsce na początku lat 60. XX wieku. Władze komunistyczne rozpoczęły represyjną ofensywę wobec instytucji i uczelni katolickich. Jednymi z pierwszych ofiar komunistycznej nagonki na Kościół byli studenci II i III roku przemyskiego Seminarium Duchownego. Wiosną 1960 r. bilety do wojska otrzymało 41 kleryków.
Mocnym atutem koncertu, w wypełnionej po brzegi muzealnej sali widowiskowej, były świadectwa byłych alumnów żołnierzy. Podczas koncertu kilku kapłanów podzieliło się swoimi wspomnieniami z czasów zasadniczej służby wojskowej: ks. prał. ppor. Julian Bieleń opowiedział o tym, jak seminarium przygotowało alumnów do służby wojskowej oraz o swoich obowiązkach w jednostce, natomiast ks. prał. ppor. Marian Kondysar mówił o życiu koszarowym w jednostce, w której służył także bł. ks. Jerzy Popiełuszko. O swojej służbie w wojsku kilka słów powiedział również metropolita przemyski abp Adam Szal.
W koncercie, obok znanych pieśni patriotycznych, pojawiły się utwory poświęcone Rodzinie Ulmów, Ince czy Rotmistrzowi Pileckiemu. Warto podkreślić, że temat Rodziny Ulmów zaczyna być obecny w coraz szerszej przestrzeni medialnej. Autorką tekstów o sługach Bożych z Markowej i Żołnierzach Wyklętych jest Maria Szulikowska, a muzykę napisała dyrygent Diakonii Muzycznej dr Monika Brewczak.
Świadectwo byłego alumna żołnierza ks. prał. ppor. Juliana Bielenia z Krosna Turaszówki oraz tekst Marii Szulikowskiej o sługach Bożych Ulmach publikujemy na str. IV-V
Współtwórcami niepodległej Polski byli nie tylko słynni dowódcy, lecz także zwykli żołnierze – często zapomniani, nieznani bohaterowie Ojczyzny. Jednym z takich bohaterów był plutonowy Roman Zych, odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari za niezwykłe męstwo w bojach z bolszewikami w 1920 r.
Roman Zych urodził się 10 lipca 1898 r. w Brzezinach Wielkich w powiecie częstochowskim, pod zaborem rosyjskim (obecnie są to Brzeziny Nowe). Jego rodzicami byli Piotr Zych i Marianna z domu Cieślak, wyznania rzymskokatolickiego. Nasz bohater ukończył szkołę powszechną rosyjską w Brzezinach Wielkich. W latach 1913-15 pracował jako górnik w Kopalni Rudy Żelaza „Hantke” w Konopiskach.
Dr Branca Pereira Acevedo, która przez 15 lat opiekowała się się Łucją dos Santos, mówi, że wizjonerka z Fatimy stała się narzędziem głębokiego nawrócenia w jej życiu. „Byłam jej lekarką od ciała, ale ona była moją lekarką duchową” - powiedziała Pereira, opisując swoją relację z siostrą Łucją dos Santos. Swoimi doświadczeniami podzieliła się podczas prezentacji filmu dokumentalnego „Serce Siostry Łucji”, która miała miejsce w pałacu arcybiskupim w Alcalá de Henares. Film jest nakręciła katolicka HM Television.
Służebnica Boża Łucja, jedyne z trojga pastuszków, które dożyło późnej starości, w 1925 roku przeniosła się do miasta Tuy, w prowincji Pontevedra, w północno-zachodniej Hiszpanii gdzie mieszkała przez ponad dekadę, zanim wróciła do Portugalii i w 1949 r. wstąpiła do karmelitanek. W tym mieście wizjonerka otrzymała „nową wizytę z nieba” – objawienia Matki Bożej i Dzieciątka Jezus.
13 grudnia we współczesnej historii Polski zapisał się już podwójnie. Tego dnia wspominamy początek stanu wojennego, który był krwawym zdławieniem „karnawału Solidarności”.
Warto przy tej okazji pamiętać, że na początku ten ruch rozwijał się tak bardzo energicznie dzięki realnej solidarności, tej przez małe „s” między ludźmi, wielkiej nadziei i entuzjazmie wynikającym z oczekiwanej zmiany. Byliśmy my i oni, i ci „oni” zaczęli realnie obawiać się, że sytuacja wymknie im się spod kontroli. Stąd te dwa kluczowe ruchu, czyli zdławienie oporu oraz selekcja opozycji na tę „radykalną” (niebezpieczną dla komunistów, ich losu, władzy i bogactwa) i tę „konstruktywną”. Dokładnie ten podział opisują historycy, ale do dziś może zobaczyć to każdy z nas. Politycy odwołujący się do nurtu antykomunistycznego i „Solidarności” można łatwo podzielić na tych, co się z „wrogiem” dogadali albo z nim współpracowali i na tych, co nie zdradzili pragnienia wolności i mają go w sobie do dziś, gdy wyzwania są inne, acz sprowadzają się do tych samych pytań o suwerenność państwa i wolność obywateli. Jedni chcieli gen. Wojciecha Jaruzelskiego, Czesława Kiszczaka i innych odpowiedzialnych za stan wojenny skazać, a drudzy ich bronili, zapraszali na salony, a później z honorami pochowali.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
