2018-10-10 11:21

Ks. Ireneusz Skubiś
Edycja częstochowska 41/2018, str. III

Tak nazwano ludzi, którzy w sposób szczególny byli związani z osobą św. Jana Pawła II i żyli w czasie jego pontyfikatu. To przede wszystkim jego uczniowie, studenci, przyjaciele. Bo przecież Papież z Krakowa był człowiekiem serdecznym, prostym, pełnym przyjaźni. Jego baczne oczy biegły ku ludziom i każdemu udawało się zatrzymać na sobie jego wzrok, każdy wiedział, że Ojciec Święty mówi tylko do niego i na niego patrzy. Takimi oczami ten święty człowiek, zanim spojrzał na ludzi, całymi godzinami patrzył w Boże Serce. Umiał się modlić, przed Bogiem rozwiązywał problemy, które przynosiło życie.

Św. Jan Paweł II jest już u Boga. Dzisiaj możemy się do niego modlić, szukać jego wstawiennictwa – i ludzie to czynią, i otrzymują łaski. Jednocześnie chcemy go ciągle widzieć jako duszpasterza ludzi młodych, którzy byli jego największą pasją. Kochał ich, był dla nich bratem, kapłanem i opiekunem. Światowe Dni Młodzieży to także jego dzieło. Dziś te międzykontynentalne spotkania, kontynuowane przez kolejnych papieży, przynoszą piękne rezultaty, którymi cieszy się Kościół powszechny.

Tymczasem młodość to jedno z najważniejszych i najtrudniejszych zagadnień europejskich. Statystyki alarmują, że Europa stała się kontynentem ludzi starych, rodzin z większą liczbą dzieci jest niewiele. Zresztą współcześni europejscy „myśliciele” przygotowują młodym ludziom różne atrakcyjne propozycje, które służą raczej ich hedonistycznym skłonnościom niż pięknemu powołaniu.

Europa potrzebuje wielkiego nawrócenia – tego religijnego, ale także mentalnościowego. Europejska kobieta i europejski mężczyzna powinni zrozumieć, że ponoszą odpowiedzialność za los europejskiego domu, który pustoszeje, w którym nie ma życia, do którego coraz częściej zaglądają widmo aborcji i eutanazji oraz różne formy depresji i rozpaczy, prowadzących do samobójczej śmierci. Ludzie tracą sens wszystkiego, przestają mieć nadzieję. Zapominają o wielkiej chrześcijańskiej prawdzie, że człowiek jest powołany do zmartwychwstania i życia.

Ludzie młodzi dotknięci przez Chrystusa mają w sobie ogromną afirmację życia. Oni je kochają i w Chrystusie widzą jego sens. Młodzi wierzący emanują radością, a radość ma siłę wzrostu. Do radosnych ludzi chce się iść, tacy ludzie usposabiają do dobra. Dlatego ludzie młodzi powinni zadbać o to, by w naszym codziennym życiu było więcej radości, życzliwego, serdecznego spojrzenia. Jak dobrze jest, że młodzi śpiewają, że witają się uśmiechem, zanim jeszcze coś powiedzą. Takie zachowania budzą sympatię i ciepłe odwzajemnienia.

Spotkania młodych są sposobnościa dla nich, by stawali się coraz bardziej solidarni w miłości. O taką postawę chodziło św. Pawłowi, który apelował: „Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe” (Ga 6, 2). Bo siła jest w radosnym poczuciu wspólnoty i w entuzjazmie dla życia.

Takim radosnym wiarą człowiekiem był właśnie św. Jan Paweł II, dlatego tak dobrze rozumiał młodych i rozumiał życie. I takich jak on bardzo nam dziś potrzeba.

Tagi:

Jan Paweł II pokolenie