2019-05-20 00:18

Anna Majowicz

Już po raz 4. z inicjatywy krajowego duszpasterza ludzi pracy – arcybiskupa Józefa Kupnego, odbyła się Archidiecezjalna Pielgrzymka Ludzi Pracy do Henrykowa.

19 maja na boisku sportowym przy Klasztorze Ojców Cystersów w Henrykowie spotkali się kapłani, duszpasterze świata pracy, przedstawiciele władz państwowych, samorządowych, działacze Związku Zawodowego ,,Solidarność”, przedstawiciele Dolnośląskiej Izby Rzemieślniczej, pracodawcy i pracownicy - w sumie ok. 1500 osób.

Zobacz zdjęcia: IV Archidiecezjalna Pielgrzymka Świata Ludzi Pracy

Pielgrzymkę tradycyjnie zainaugurowała Msza św. polowa, której przewodniczył abp Józef Kupny. W homilii metropolita wrocławski nawiązał do słów Chrystusa: ,,Przykazanie nowe daje wam, abyście się wzajemnie miłowali”. Hierarcha mówił o tym, że miłość do Boga i bliźniego jest sprawą zasadniczą każdego chrześcijanina, a Pielgrzymka Ludzi Pracy doskonałą okazją, by przypomnieć, jak ważnym wymiarem jest miłość do bliźniego praktykowana w miejscu pracy. - Jako uczniowie Chrystusa mamy się miłować także w przestrzeni życia gospodarczego, w miejscu naszej pracy – zaznaczył abp Józef Kupny dopowiadając, że nauka społeczna Kościoła uważa, iż można utrzymywać stosunki prawdziwie ludzkie, relacje przyjaźni i solidarności, również w obrębie działalności ekonomicznych: ,,W encyklice ,,Mater et magistra” postuluje się, by przedsiębiorstwa stanowiły formę ludzkiej wspólnoty i aby jej duch przenikał dogłębnie zarówno stosunki między jednostkami, jak i różnorodne funkcje i stanowiska w przedsiębiorstwie. Według Jana XXIII, autora tej encykliki, konieczne jest, by podejmować wysiłki nie tylko z myślą o osiągnięciu dochodu, lecz by traktować swą pracę jako wypełnianie powierzonego sobie zadania, przez które służą również potrzebom innych”.

Metropolita wytłumaczył, że propozycja, by panujące w przedsiębiorstwie stosunki międzyludzkie kształtować na wzór ludzkiej wspólnoty, adresowana jest nie tylko do pracowników, ale także do przedsiębiorców i pracodawców. - Najcenniejszym majątkiem przedsiębiorstwa jest człowiek i dlatego nie może on być traktowany na równi z kapitałem. Na Dolnym Śląsku od lat, pracodawcy, przedsiębiorcy i pracobiorcy w atmosferze wzajemnego szacunku i w ciągłym dialogu szukają rozwiązań satysfakcjonujących obie strony. Jest to godne uznania i za to bardzo dziękuję – dodał abp Kupny. 

Pełna homilia:  https://www.niedziela.pl/artykul/42839/Najcenniejszym-majatkiem-przedsiebiorstwa

Na zakończenie Mszy św. krajowy duszpasterz ludzi pracy uhonorował Kazimierza Kimso i Jarosława Krauze z dolnośląskiej ,,Solidarności" okolicznościowymi numizmatami za wieloletnie zaangażowanie na rzecz Kościoła.

Po Eucharystii wierni mogli ucałować relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Dla pielgrzymów przygotowano także ciepły posiłek oraz liczne atrakcje, w tym koncert Czerwonych Gitar.

2019-05-17 12:32

wpolityce.pl

Zróbmy wszystko, by problem pedofilii nie stał się narzędziem walki z Kościołem i dobrymi kapłanami. A tak się niestety dzieje. Dlatego właśnie musimy bronić swoich kapłanów i wziąć udział w akcji #tylkopowiedzwszystkim.

Jak zaznaczyła w Radiu Maryja medioznawca dr Hanna Karp, nie jest zbiegiem okoliczności, że film o przypadkach pedofili wśród księży upubliczniono właśnie teraz.

Uderza przede wszystkim silne tło polityczne, czas i moment, w którym ten film został wyemitowany. Od razu opozycja potraktowała ten film jako ostatnią deskę ratunku, jako punkt własnej kampanii politycznej. To w mediach bardzo silnie się zaznacza - podkreśliła.

Każde oskarżenie w stosunku do księdza to oskarżenie stwierdzające, czyli potwierdzające. Oskarżenie jest równoznaczne z wyrokiem. Nie baczy się na wyroki sądów, nawet jeśli potem dany ksiądz jest uniewinniony, stwierdza się, że był niewinny, oskarżenie było fałszywe, media tego nie prostują - mówił z kolei red. Sebastian Karczewski.

**Autor videobloga „Słucham Pana” Łukasz Czechyra wpadł na prosty pomysł, dlatego ma on szansę chwycić. Podkreśla, że trzeba publicznie mówić o licznych kapłanach, którzy wiernie wypełniają swoją posługę.

Kapłanów, którzy są wierni Chrystusowi, którzy są prawdziwie z powołania, niosą miłość, radość i pokój w swoich parafiach, którzy zmieniają życie swoich parafii i parafian – tych kapłanów jest więcej, więc mówmy o nich – akcja #tylkoPowiedzWszystkim - powiedział Łukasz Czechyra.

2019-05-21 07:42

www.francetvinfo.fr/twitter/red

Paryski Sąd Apelacyjny zażądał wznowienia żywności i nawodnienia Vincenta Lamberta w poniedziałek, 20 maja, nakazując państwu egzekwowanie środków tymczasowych na wniosek Międzynarodowego Komitetu Praw Człowieka.

Vincent Lambert n'est "ni malade, ni en fin de vie", selon l'avocat de ses parents pic.twitter.com/NQOzvBZGSJ

— BFMTV (@BFMTV) 21 maja 2019

Francuscy lekarze 20 maja 2019 r. zaprzestali podawania pożywienia i wody 42-letniemu Vincentowi Lambertowi. Od 2008 r., po wypadku na motorze, jest on sparaliżowany i żyje w stanie minimalnej świadomości lub, jak mówią inni, w stanie wegetatywnym. Nie jest jednak podłączony do respiratora ani innych urządzeń podtrzymujących go przy życiu. „Vincent czuje wszystko. Płakał, gdy poinformowaliśmy go o decyzji lekarzy” – mówią rodzice mężczyzny, którzy do końca sprzeciwiali się jego eutanazji.

Batalia o prawo do życia Vincenta Lamberta trwa od 2013 r., kiedy to po raz pierwszy lekarze chcieli zaprzestać go karmić i poić. Zdecydowanie sprzeciwili się temu jego rodzice, którzy cały czas walczą o prawo do życia dla swego syna. Za eutanazją opowiada się jego żona Rachela, twierdząc, że wobec mężczyzny stosowana jest uporczywa terapia.

Tej opinii sprzeciwiło się m.in. 77-francuskich lekarzy, specjalizujących się w opiece nad chorymi z uszkodzeniem mózgu, przypominając, że Lambert samodzielnie oddycha i nie jest podłączony do respiratora ani do żadnej innej maszyny podtrzymującej życie. Nie znajduje się też w fazie terminalnej, nie jest w śpiączce, tylko w stanie minimalnej świadomości, zachował zdolność przełykania, reaguje na bodźce, rusza oczami, płacze, odczuwa ból. Jedyne co otrzymuje to pożywienie za pomocą sondy żołądkowej i płyny w kroplówkach.

Te zabiegi z punktu widzenia klinicznego i etycznego nie mogą być uznane za uporczywą terapię. Potwierdza to dokument watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary z 1 sierpnia 2007 r., podkreślając, że „podawanie pokarmu i wody, także metodami sztucznymi, jest zasadniczo zwyczajnym i proporcjonalnym sposobem podtrzymania życia. Jest ono więc obowiązkowe w takiej mierze i przez taki czas, w jakich służy właściwym sobie celom, czyli nawadnianiu i odżywianiu pacjenta. W ten sposób zapobiega się cierpieniom i śmierci, które byłyby spowodowane wycieńczeniem i odwodnieniem”.