Krystyna Smerd Msza św. w intencji wiernych parafii
W Świdnicy wezwanie kościoła Miłosierdzia Bożego nosi niewielka świątynia przy ulicy Rolniczej, na osiedlu z różnorodną, starą i nową, miejską zabudową. Wspólnocie parafialnej od powstania diecezji przewodzi ks. Tomasz Zając, który jest tu proboszczem piętnasty rok
W dzień parafialnego odpustu ta nieduża świątynia wielkiej skromności, ale też przepięknie udekorowana z tej okazji wypełniła się wiernymi po brzegi i ledwie ich pomieściła. Zgromadzonych przywitał Ksiądz Proboszcz i przedstawił licznych proboszczów przybyłych na uroczystości – celebransów sprawowanej Eucharystii, a wśród nich dziekana i proboszcza parafii katedralnej ks. Piotra Śliwkę oraz ojca zakonnego ks. Rafała ze Zgromadzenia Paulinów z parafii pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Świdnicy, który przewodniczył Eucharystii, modlił się w intencji wiernych całej parafii i wygłosił do nich słowo Boże.
Na wstępie homilii ojciec zakonny wyraził radość z obchodzonego święta Miłosierdzia Bożego i podkreślił, że „przekraczając próg tej świątyni, odniósł osobiste wrażenie i myśli, że tak jest i też w wypadku wielu innych ludzi – że wchodzi się tutaj do wnętrza Jezusowego serca. Tam, gdzie są te największe łaski i największa miłość, która nas tu spotyka”.
W dalszych słowach skomentował szeroko czytania do Mszy św. i Ewangelię, dając wiele przykładów ze współczesności, w których podkreślał: „Bóg nas kocha bezwarunkowo, gdy jesteśmy źli, a nie tylko, jak źle sądzimy sami, gdy jesteśmy dobrzy. Jego słońce wstaje dla tych, którzy są sprawiedliwi, ale i niesprawiedliwi, podobnie jak deszcz spada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych (…). Łatwo jest kochać kogoś, kto jest dla mnie dobry. Tymczasem Bóg kocha też grzesznika, słabego człowieka, a nie tylko samych dobrych ludzi”.
Reklama
– Bracia i siostry, wszyscy jesteśmy grzesznikami. Tylko ten z nas, który rozpozna nicość swojego serca, ten pozna wielkość Bożego Miłosierdzia. Twój i nasz egoizm, pycha i wiele innych win nie może i nie powinien być bożkiem, któremu się oddaje cześć. Święto Bożego Miłosierdzia przynosi nam dobrą nowinę dla grzeszników. Dla nas wszystkich, bo jeśli uznajemy się w naszej głębi za grzeszników, co nie jest łatwe, to znaczy, że jest to święto dla nas i że to do nas dziś Bóg przychodzi – do mnie i do Ciebie – podkreślał kaznodzieja. – Nic więc nas nie dzieli od Boga, tylko nasza nieufność. Wielu z nas nie chce korzystać z Jego miłosierdzia, mając ku temu zawsze szansę. Bóg zaprosił nas do tego, byśmy ciągle żyli w Komunii św. i pojednani z Nim. Za nasze winy umierał i nasze winy znosi. Spowiadajmy się często, bo ten sakrament nie jest wcale „od święta” – uwypuklił w kazaniu.
Po Mszy św. odbyła się procesja odpustowa z Najświętszym Sakramentem, w której wierni przeszli za niesionym krzyżem, religijnymi sztandarami i Najświętszym Sakramentem, okrążając kościelny plac i powrócili w dostojnym szyku do świątyni. Odśpiewano uroczyste „Ciebie, Boga, wysławiamy”, a na zakończenie wszyscy zgromadzeni otrzymali uroczyste błogosławieństwo z okazji święta Bożego Miłosierdzia i odpustu.
* * *
W znanym na cały świat katolicki „Dzienniczku” św. s. Faustyny czytamy słowa, które powiedział do niej Pan Jezus: „Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności Miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżają do źródła miłosierdzia mojego. Dusza, która przystąpi do spowiedzi, Komunii św. dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski” (Dz. 699).
W przesłaniu, które w święto Miłosierdzia Bożego przekazał na koniec nabożeństwa ks. proboszcz Tomasz Zając, podkreślił: „Jesteśmy parafią Miłosierdzia, czyli z jednej strony czcimy to miłosierdzie. Bóg, przemawia do nas przez swą miłość miłosierną, ale z drugiej strony chcemy być też tymi, którzy tę miłość miłosierną Boga chcą rozpropagowywać innym. Uświadamiać, że po prostu każdy z nas może z tej miłości skorzystać, bo miłosierdzie Boże jest jak studnia – im więcej i częściej czerpiesz tym więcej wody i tego miłosierdzia w niej jest. Inaczej mówiąc, im częściej się modlimy do Boga i spotykamy się z Bogiem w tej modlitwie, tym więcej On ma dla nas tych darów i łask”.
Po raz szósty mieszkańcy Wielunia zgromadzili się 28 września na placu Legionów by w Godzinę Miłosierdzia dołączyć do wielu miast świata i wspólnie o godzinie 15.00 odmówić Koronkę do Bożego Miłosierdzia.
Zofia Białas
Na czas modlitwy na placu Legionów stanął Krzyż. Zebrani przy nim wierni, połączeni w modlitewny krąg odmówili Koronkę do Bożego Miłosierdzia, odpowiadając niejako na apel Ojca Świętego Franciszka, który mówił, że światu bardzo jest potrzebne Boże Miłosierdzie.
Do wspólnej modlitwy, w 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej, zaprosił wielunian Zespół ds. Nowej Ewangelizacji Regionu Wieluńskiego z księdzem Sebastianem Wyrozumskim. O wsparcie w modlitwie proszono św. siostrę Faustynę, sekretarkę Bożego Miłosierdzia. Wspólną modlitwa zakończyła się kapłańskim błogosławieństwem.
Abp Gänswein wzywa niemieckich katolików do pogłębienia wiary
2019-10-19 14:20
tom (KAI/KNA) / Frankfurt nad Menem
Abp Georg Gänswein ostrzega katolików w Niemczech przed „użalaniem się nad sobą” i wzywa do „pogłębienia wiary”. „Użalenie się nad sobą, pomstowanie na innych, rozczarowanie nic nie przynosi” - powiedział w czwartek wieczorem prefekt Domu Papieskiego we Frankfurcie nad Menem. Odnosząc się do planowanych reform strukturalnych w niemieckim Kościele, powiedział: „Jeśli nie zaczniemy od pogłębienia wiary, ryzykujemy, że rozczarowanie za dwa lata będzie jeszcze większe niż dzisiaj. Gdyby siła wiary Kościoła w Niemczech była tak wielka, jak jego potęga finansowa, wszystko byłoby dobrze”.
Grzegorz Gałązka
Podczas prezentacji w Domu Zakonu Krzyżackiego we Frankfurcie nad Menem swojej książki „Vom Nine-Eleven of our Faith” (11 września naszej wiary), wydanej przez oficynę "Fe-Medienverlag", arcybiskup wrócił uwagę, że w Niemczech są kościelni „funkcjonariusze”, którzy nie promieniują „wewnętrzną radością wiary". Abp Gänswein jest prywatnym sekretarzem papieża-seniora Benedykta XVI i prefektem Domu Papieskiego dla papieża Franciszka.
Książkę zaprezentował etiopsko-niemiecki publicysta Asfa-Wossen Asserate, wnuk ostatniego etiopskiego cesarza Haile Selassie. W przedmowie książki zalicza on arcybiskupa do „jednej z najbardziej wpływowych osobistości Kościoła katolickiego”. "Maksymą abp Gänsweina jest przeciwstawianie się dyktaturze ducha czasów i życie zgodne z prawdą wiary chrześcijańskiej” - powiedział Asfa-Wossen Asserate i dodał: "Pytanie o prawdę chrześcijańską jest `nicią przewodnią` w życiu Benedykta XVI, a także arcybiskupa Gänsweina".
Jak zaznaczył publicysta, ten motyw przewija się w 19 kazaniach, wykładach i wywiadach z lat 2014-2019, które zebrano w książce. W tomie znalazły się m.in. teksty abp Gänsweina z 2018 r. poświęcone skandalom związanym z nadużyciami seksualnymi, które wstrząsnęły Kościołem katolickim w podobnym stopniu, jak ataki terrorystyczne z 11 września 2001 r. w Stanach Zjednoczonych.
W środowym wydaniu niemieckiego tygodnika „Tagespost” abp Gänswein wypowiedział się na temat poglądów Benedykta XVI na temat sytuacji Kościoła w Niemczech. "Papież-senior kocha ojczysty Kościół, ale wiele z tego, co teraz on doświadcza i przeżywa, boli go" - powiedział prywatny sekretarz Benedykta XVI i dodał: „Najbardziej przygnębia go każdy przejaw `zaćmienia Boga`, o którym już wcześniej ostrzegawczo zaczął mówić. Fakt, że obawy Benedykta XVI potwierdziły się, nie jest dla niego żadnym źródłem satysfakcji, ani pocieszenia". Abp Gänswein zapewnił, że papież-senior stale modli się za Kościół swojej ojczyźnie.
Homilia Wikariusza Generalnego ks. dr. Adama Łuźniaka wygłoszona podczas obchodów Dnia Służby Zdrowia we Wrocławiu:
Anna Majowicz Uroczystości przewodniczył ks. dr. Adam Łuźniak
Dziś w Ewangelii usłyszeliśmy prośbę izraelskiej wdowy, skierowaną do pewnego sędziego: ,,obroń mnie przed moim przeciwnikiem”. Wdowy i sieroty, to dwie grupy ludzi w Izraelu, które były szczególne narażone na doświadczanie niesprawiedliwości społecznej. Dlaczego? Dlatego, że każda kobieta w relacjach społecznych potrzebowała w Izraelu męskiej reprezentacji. Żona była reprezentowana przez męża. Córka przez ojca. Natomiast wdowa, zwłaszcza jeśli umierała bezdzietnie i nie miała nikogo, kto mógłby ją poślubić i reprezentować, siłą rzeczy była ofiarą różnego rodzaju niesprawiedliwości.
W Starym Testamencie często pojawia się słowo o tym, że Pan chroni sieroty i wdowy, że Bóg Izraela ze szczególną miłością patrzy na tych, którzy nie mają ludzkiego wsparcia. I jedną z takich osób dziś Ewangelia stawia nam przed oczami. W kontekście tej sceny rodzi się w nas jakieś napięcie, chcielibyśmy jej pomóc, zwłaszcza, że słyszymy, że sędzia, który powinien był rzecz rozważyć, był niesprawiedliwy. Wdowa zwraca się do tego człowieka z prośbą: ,,obroń mnie przed moim przeciwnikiem”.
Taka prośba, w sposób niemy, a czasem i otwarty, kierowana jest do osób mających wiedzę medyczną. Bo w sytuacji choroby człowiek staje się bezradny. Choroba często zabiera wolność, radość z życia i perspektywę na dzień jutrzejszy. Często stajemy wobec niej tak, jak ,,wdowa lub sierota” niemająca znikąd pomocy, bezradni, bo nasza ludzka, zdroworozsądkowa wiedza nie wystarcza.
Tak jak wdowa potrzebowała sędziego, by się za nią wstawił i rozwiązał jej problem, tak w chorobie potrzebujemy lekarza, który staje się naszym sojusznikiem w konfrontacji z niesprawiedliwym przeciwnikiem.
Dla osób doświadczonych chorobą, najbardziej liczy się drugi człowiek, ktoś, kto stanie obok nas, nawet wtedy, gdy mimo jego kompetencji, choroba zwycięży. Nie mamy pretensji do lekarzy, że ich wysiłki spełzły na niczym. Pretensja pojawia się wtedy, kiedy nie mamy wsparcia u drugiego człowieka. To ono motywuje do działania, do podjęcia walki z chorobą.
Ojciec Święty Franciszek wielokrotnie przypomina, że czas jest ważniejszy niż przestrzeń. Co to znaczy w kontekście pracy człowieka zaangażowanego w służbę zdrowia? M.in. tyle, że od zapobiegania konkretnym problemom, ważniejsza jest zgoda na to, żeby towarzyszyć człowiekowi, aby dać mu swój czas, bo jutro może już go z nami nie być. Czas jest ważniejszy niż przestrzeń. Czas jest tym, czego oczekuje się od osób pełniących służbę.
Dlatego niezwykle potrzebna jest pewna wymiana darów. W chorobie potrzebujemy kogoś, kto w naszym imieniu będzie trzymał ręce wzniesione w modlitwie do Boga. My z kolei, odzyskawszy zdrowie przyjmujemy na siebie zobowiązanie, by modlić się w imieniu tych, którzy pełnią medyczną służbę. Ta wymiana jest konieczna, abyśmy byli dla siebie wzajemnym wsparciem.
Niech ten obraz wdowy proszącej o pomoc, wołającej ,,obroń mnie przed moim przeciwnikiem” będzie obrazem, który w jakichś sposób zinterpretuje zarówno nasz stan potrzeby zdrowia, jak i stan służby zdrowia. Bądźmy sprawiedliwymi sędziami, świadomymi kompetencji i powierzonej nam misji.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
