Nieprzypadkowo Maksymilian (Rajmund) poszedł drogą świętości. Bóg dał mu wspaniałego ojca, który był wzorem cnót, patriotą. Juliusz umieścił w zakonie franciszkańskim we Lwowie trzech swoich synów (miał ich pięciu; dwóch zmarło w dzieciństwie). On sam był tercjarzem, członkiem zakonu świeckiego. Nieraz brał do domu drukowaną w ukryciu prasę patriotyczną, by ją kolportować. Pisywał nawet do gazetki „Pracownik Polski”. Był członkiem Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich. Rodzinę utrzymywał pracując najpierw w folwarkach franciszkańskich, m.in. jako majster tkacki, potem zajął się drobnym handlem.

Jako człowiek wielkiej wiary i pobożności pielgrzymował do Częstochowy. Wreszcie osiedlił się w pobliżu Jasnej Góry. Mieszkanie i miejsce na własny interes zapewnił mu znajomy, ks. Włodzimierz Jakowski. Sklep Kolbego przy ul. Krakowskiej 24 oferował klientom m.in. materiały piśmiennicze i księgi buchalteryjne. Taka informacja znajduje się w wykazie firm chrześcijańskich zamieszczonym w „Gońcu Częstochowskim” z 8 czerwca 1914 r. Inne źródła mówią, że sprzedawał również książki i dewocjonalia. W sklepiku był nawet telefon (nr 24). Obecnie adres „Krakowska 24” nie istnieje; w tym miejscu stoją pawilony, które przyjęły inną numerację. Książka adresowa z 1914 r. pod numerem 24 wymienia jako właściciela posesji Towarzystwo Robotnicze Katolickie. Juliusz Kolbe mógł tu mieć sklep najwyżej kilka, kilkanaście miesięcy, bo w książce adresowej na 1913 r. jeszcze go nie ma.

W sierpniu 1914 r. wybuchła wojna. Kiedy tylko powstały pierwsze polskie formacje wojskowe, Juliusz Kolbe poszedł za głosem serca, bo wolna Polska była jego marzeniem. Zaciągnął się do Legionów Polskich. Podobnie uczynił jego syn Walerian Franciszek. Opuścił zakon i ruszył z Piłsudskim. Maksymilian także chciał wstąpić w szeregi Związku Strzeleckiego we Lwowie, ale powołanie zakonne było silniejsze. Juliusz Kolbe wyruszył z oddziałem Legionów Polskich z Krakowa w kierunku Olkusza. W drodze legioniści zostali okrążeni przez wojska carskie. Rosjanie wzięli do niewoli całą kompanię, w której służył Juliusz Kolbe. Jego losy nie są znane w szczegółach, ale wiadomo, że został przez Rosjan powieszony, jako Królewiak, carski poddany. Jak można przypuszczać, stało się to pod koniec września lub na początku października 1914 r.

Juliusz Kolbe, a także jego żona Marianna oraz bracia św. Maksymiliana – Walerian Franciszek i Alfons Józef są kandydatami na ołtarze.