Abp Gądecki ustanowił kaplicę wieczystej adoracji w Nowym Tomyślu
Abp Stanisław Gądecki ustanowił w kościele pw. NMP Nieustającej Pomocy w Nowym Tomyślu kaplicę wieczystej adoracji. Jest to 25. tego typu kaplica w archidiecezji poznańskiej, natomiast Nowy Tomyśl jest, jak zaznaczył metropolita poznański, ostatnim miastem powiatowym w Wielkopolsce, w którym utworzono taką kaplicę.
Działalność kaplicy wieczystej adoracji w kościele pw. NMP Nieustającej Pomocy w Nowym Tomyślu metropolita poznański zainaugurował na zakończenie uroczystej Eucharystii, której przewodniczył w sobotę. Przypomniał przy tym, że adoracja Najświętszego Sakramentu przedłuża w czasie celebrację Eucharystii.
– Potrzeba nam wyznaczania kościołów i oratoriów do wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu, ponieważ dają one człowiekowi możliwość skupienia się przed Panem. Adoracja natomiast nie jest też niczym innym, jak odwiecznym dialogiem, jaki Bóg prowadzi z człowiekiem, a człowiek z Bogiem. Adoracja jest zasadniczą postawą człowieka, który uznaje się za stworzenie przed swoim Stwórcą, wysławia wielkość Pana, który nas tworzył i wszechmoc Zbawiciela, który wyzwala nas od zła – przekonywał abp Gądecki.
Zachęcił też mieszkańców Nowego Tomyśla do zakładania stowarzyszeń i bractw, które podejmą praktykę adoracji Najświętszego Sakramentu „stając się zaczynem kontemplacji w tej okolicy”.
Jak zaznacza w rozmowie z KAI proboszcz parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy, ks. kan. Andrzej Grabański, do tej pory podczas pierwszoczwartkowych i pierwszopiątkowych adoracji, które odbywały się w parafii, uczestniczyły działające już tutaj grupy modlitewne.
Reklama
– Odczuwana była jednak wśród wiernych potrzeba ustanowienia wieczystej adoracji, do czego przygotowywaliśmy się już od roku. Projekt ten spotkał się z bardzo entuzjastycznym przyjęciem parafian, powstaną więc też zapewne grupy adoracyjne, do czego zachęcał ksiądz arcybiskup – zauważa ks. Grabański.
Parafia pw. NMP Nieustającej Pomocy w Nowym Tomyślu została erygowana w 1925 r. Neoromańska świątynia została jednak wzniesiona już w 1896 r. jako kościół filialny parafii pw. św. Michała Archanioła w pobliskim Wytomyślu. Dziś jest to jedna z dwóch parafii działających w Nowym Tomyślu, mieście liczącym nieco ponad 15 tys. mieszkańców, a jednocześnie 25. świątynia archidiecezji poznańskiej, w której istnieje kaplica wieczystej adoracji.
Natomiast pierwsza kaplica Wieczystej Adoracji na terenie archidiecezji poznańskiej, a jednocześnie jedna z pierwszych w Polsce, powstała w 1937 r. w farze poznańskiej. Ustanowił ją swoim dekretem kard. August Hlond, prymas Polski, jako pamiątkę odbywającego się w tym czasie w stolicy Wielkopolski Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego ku czci Chrystusa Króla.
Adorację Krzyża Trybunalskiego w parafii pw. św. Józefa Opiekuna Rodzin w Łęcznej przerywała jedynie noc. Już wczesnym rankiem wierni gromadzili się na osobistej modlitwie, uczestniczyli w Mszach św. z rozważaniami pasyjnymi, nabożeństwach i czuwaniach grup formacyjnych oraz poszczególnych części Osiedla Samsonowicza
W sobotnie popołudnie wigilii uroczystości Zesłania Ducha Świętego do parafii przybył bp Mieczysław Cisło, aby udzielić sakramentu bierzmowania kilkudziesięciu gimnazjalistom oraz poprowadzić medytację o zbawczym Krzyżu i Relikwiarzu Trybunalskim. U stóp ołtarza Księdza Biskupa powitał proboszcz ks. Stefan Misa. Przywołując czas rekolekcji ewangelizacyjnych i tygodniową adorację, powiedział: – Cała parafia adorowała ten krzyż, żeby odnowić w sobie pragnienie życia wiecznego, aby ten znak był rzeczywiście znakiem zbawienia i by umocnić nas w duchowych zmaganiach.
Jezus stawia dzisiaj ważne i ciągle aktualne pytania: Czy czuję się Jego uczniem? Czy jestem uczniem Jezusa w moim środowisku życia (w rodzinie, wspólnocie, w pracy…)? Czy wierzę, że tam, gdzie żyję i pracuję, jestem „posłany” przez Jezusa? W kapłaństwie, w rodzinie, w szkole, w pracy, w ośrodku wakacyjnym?
Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».
Żyjemy w czasach, gdy wartości chrześcijańskie są niezwykle ważne i aktualne. To czasy, gdy cywilizacja euroatlantycka przeżywa okres zeświecczenia. Gdy całe narody odchodzą od Boga, gdy prawa Boże są łamane, gdy odrzucane są Przykazania Dekalogu, w tych czasach ważny jest głos świętych, takich jak św. Jan Paweł II. Arcybiskup Zygmunt Feliński – męczennik, wyjątkowa postać w historii warszawskiego Kościoła – wymienił trzy zasadnicze korzenie zła, które sprawiają, że człowiek traci orientację i odchodzi od Boga. Powiedział za św. Pawłem, że „korzenie owe to: chciwość pieniądza, pycha żywota, pożądliwość ciała – są to główne źródła zła, przez które w sposób szczególny działa szatan”, ale można się temu złu przeciwstawić.
Od początku istnienia chrześcijaństwa powstawały zakony, których duchowni – poprzez śluby jakie składają, przeciwstawiają się właśnie tym korzeniom zła. Są to śluby: ubóstwa – przeciwko chciwości pieniądza, posłuszeństwa – przeciwko pysze żywota, oraz czystości – przeciwko pożądliwości ciała). Z początku powstawały zakony pustelnicze, a z czasem zakony kontemplacyjne, takie jak benedyktyni czy cystersi. To właśnie mnisi zachowali skarby kultury antycznej przed zniszczeniem. Oni, w swoich klasztorach, odseparowani od świata, kierując się benedyktyńską zasadą „ora et labora”, tzn. „módl się i pracuj”, przepisywali księgi starożytnych filozofów, lekarzy, uczonych czy poetów. Bez ich pracy kultura antyczna, wiedza grecka, rzymska, prawo i inne zabytki kultury światowej nie przetrwałyby. To benedyktyni i cystersi uczyli Europejczyków – naszych przodków – jak uprawiać ziemię, jak budować mosty i domy, jak siać zboże, jak hodować bydło i trzodę. To oni stanęli u podstaw fundamentów cywilizacji europejskiej. Już w VI wieku tworzyli pierwsze szkoły powszechne, a następnie uniwersytety. To oni przekazywali Ewangelię – od najmłodszego do najstarszego chrześcijanina.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
