Większość z nas nie potrafi sobie wyobrazić życia bez dostępu do internetu. Co więcej, ostatni czas pandemii pokazał, że dzięki internetowi mogliśmy w miarę normalnie funkcjonować – w pracy, szkole, ale także w życiu religijnym. Dziś przestrzenią życia stają się nie tylko realne i osobiste relacje międzyludzkie, ale również – i to nie tylko wśród ludzi młodych – świat wirtualnych kontaktów i wirtualnego zaspokajania wielu naturalnych potrzeb człowieka. Wśród nich – potrzeby życia wiarą i potrzeby rozwoju duchowego. Staliśmy się wielką globalną wioską, jesteśmy bliżej siebie. Czy jednak jesteśmy dzięki temu bliżej nieba?

Czy istnieje tzw. religia internetowa?

Obserwacja form życia Kościoła w ostatnich latach pozwala na postawienie takiego pytania. Raczej nie da się odpowiedzieć na nie twierdząco w sensie powstania nowej religii. Z całą pewnością natomiast można mówić o fakcie realizacji potrzeb duchowych w wirtualnej sferze internetu. Widzimy różnorodny wpływ mediów internetowych na realizację życia wiary wśród chrześcijan. Z jednej strony – ludzie o mocnej, klarownej tożsamości chrześcijańskiej traktują je jako pomoc w życiu wiarą. Praktykują wiarę w środowisku Kościoła, żyją sakramentami, a internet stanowi dla nich uzupełnienie poznawcze (treści pogłębiające rozumienie prawd wiary) i przeżyciowe (homilie i katechezy głoszone przez internet). Z drugiej strony – nie brak tzw. katolików letnich, dla których wręcz wyczynem duchowym staje się obejrzenie niedzielnej transmisji Mszy św., w trakcie której podczas kazania można np. podgotować obiad.