Zmian w dotychczasowej wersji przykazań kościelnych dokonał ogłoszony konstytucją apostolską Fidei depositum Jana Pawła II Katechizm Kościoła Katolickiego z 1992 r., który w numerze 2041. stwierdził, że przykazania kościelne odnoszą się do życia moralnego, które jest związane z życiem liturgicznym i czerpie z niego moc. Jednocześnie w numerach 2041-2043 Katechizm podał brzmienie przykazań kościelnych wraz z ich krótkim omówieniem. Według Katechizmu tekst przykazań był następujący: 1. w niedzielę i święta we Mszy świętej nabożnie uczestniczyć; 2. przynajmniej raz w roku spowiadać się; 3. przynajmniej raz w roku w czasie wielkanocnym Komunię świętą przyjąć; 4. ustanowione przez Kościół dni święte święcić; 5. posty nakazane zachowywać. Katechizm w kontekście piątego przykazania podawał jednocześnie, że wierni "mają także obowiązek, każdy według swoich możliwości, dbać o materialne potrzeby Kościoła (zob. KKK nr 2043 i kan. 222 KPK). Jak można zauważyć, w tekście przykazań zniknęło sformułowanie piątego przykazania: "w czasach zakazanych zabaw hucznych nie urządzać".
25 kwietnia 1998 r. miała miejsce bardzo ważna wypowiedź Kongregacji Nauki Wiary w sprawie przykazań kościelnych. Otóż w tym dniu Kongregacja zatwierdziła teksty poprawek do przykazań kościelnych. W świetle korekty Kongregacji pierwsze przykazanie kościelne brzmiało: "w niedzielę i w inne nakazane dni świąteczne wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymywać się od prac służebnych". Jednocześnie poprawka wymagała od wiernych święcenia dnia, w którym wspomina się zmartwychwstanie Pańskie, a także najważniejsze święta liturgiczne, w które czcimy tajemnice Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny i Świętych, przede wszystkim przez uczestnictwo w celebracji eucharystycznej, gromadzącej chrześcijańską wspólnotę. W myśl wypowiedzi Kongregacji Nauki Wiary, należy także uwolnić się od tych wszystkich prac i spraw, które ze swej natury przeszkadzają święcić te dni. Biorąc po uwagę treść kan. 1247. Kodeksu Prawa Kanonicznego, do takich prac i zajęć należy zaliczyć te, które utrudniają oddawanie czci Bogu, przeżywanie radości właściwej dniowi Pańskiemu oraz korzystanie z należnego odpoczynku, zarówno duchowego, jak i fizycznego.
W kolejnych dwóch przykazaniach nie wprowadzono istotnych zmian w treści, jedynie dokonano nieco innego zapisu. Przykazanie drugie otrzymało brzmienie: "Każdy wierny jest zobowiązany przynajmniej raz w roku spowiadać się ze swoich grzechów", natomiast przykazanie trzecie: "Każdy wierny jest zobowiązany przynajmniej raz w roku na Wielkanoc przyjąć Komunię świętą".
Wprowadzone poprawki spowodowały, że zmieniło swoje brzmienie czwarte przykazanie (w pierwszej edycji Katechizmu Kościoła Katolickiego z 1992 r. - przykazanie piąte), które otrzymało nową, bardziej rozbudowane treść, a mianowicie: "W dni pokuty wyznaczone przez Kościół wierni są zobowiązani powstrzymywać się od spożywania mięsa i zachować post". Natomiast część dotychczasowego komentarza do ostatniego przykazania, odnosząca się do troski o materialne potrzeby Kościoła stała się nową treścią przykazania piątego. Na skutek tej modyfikacji piąte przykazanie kościelne otrzymało brzmienie: "Wierni są zobowiązani dbać o potrzeby Kościoła". Kongregacja dodała jednocześnie, że przykazanie to mówi, iż wierni powinni dbać o nie "każdy według swoich możliwości". Jest to zatem nawiązanie do normy Kodeksu Prawa Kanonicznego, w którym prawodawca stwierdził, że wierni mają obowiązek zaradzać potrzebom Kościoła, aby posiadał środki konieczne do sprawowania kultu, prowadzenia dzieł apostolstwa oraz miłości, a także do tego, co jest konieczne do godziwego utrzymania szafarzy. Kanon ten wskazuje także na obowiązek popierania sprawiedliwości społecznej, jak również, "pamiętając o przykazaniu Pana, do udzielania pomocy biednym z własnych dochodów" (kan. 222 KPK).
Poprawki naniesione przez Kongregację Nauki Wiary zostały również opublikowane w języku polskim przez Wydawnictwo Pallottinum w 1998 r. jako tzw. Corrigenda. Kongregacja Nauki Wiary zaznaczyła ponadto, iż Konferencje Episkopatu mogą wprowadzić inne przykazania kościelne na swoim terytorium, co jest zgodne z przepisami kan. 455 KPK.

cdn.