W 1457 r. wstąpił do bernardynów, których 4 lata wcześniej św. Jan Kapistran sprowadził do Polski i założył ich pierwszy klasztor w Krakowie. Szymon złożył śluby zakonne w 1458 r. W Krakowie odbywał swoje studia teologiczne i po 1460 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Piastował ważne funkcje w zakonie. Został wybrany gwardianem konwentu w Tarnowie, pełnił także urząd kaznodziei w Krakowie. Został również wybrany, aby jako delegat prowincji polskiej uczestniczyć w uroczystościach przeniesienia relikwii św. Bernardyna do nowego kościoła ku jego czci w Akwilei (1472). W 1474 r. został dyskretem, czyli delegatem na kapitułę generalną w Pawii. Bardzo ważnym dla niego duchowym wydarzeniem była pielgrzymka do Ziemi Świętej (1478/1479). Zmarł, posługując chorym podczas zarazy w Krakowie 18 lipca 1482 r. Podczas jego kanonizacji 3 czerwca 2007 r. Benedykt XVI ukazał go jako „wzór chrześcijanina, który – zainspirowany duchem Ewangelii – gotów jest oddać życie za braci”. Nazwał go „świadkiem Chrystusa o duchowości św. Franciszka z Asyżu”. „Przepełniony był miłosierną miłością, którą czerpał z Eucharystii, nie ociągał się z niesieniem pomocy chorym dotkniętym zarazą, która i jego doprowadziła do śmierci” – powiedział Benedykt XVI.

Św. Szymon z Lipnicy, prezbiter ur. ok. 1438-40 r. zm. 18 lipca 1482 r.