To powstała w średniowieczu parafia Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, należąca dziś do dekanatu Bochnia Zachód. Wspólnotę tworzą mieszkańcy Pogwizdowa, Nieszkowic Wielkich, Woli Nieszkowskiej i Zawady.
Pierwszy piknik
Do wielowiekowych dziejów parafianie dopisali właśnie kolejny wątek – w niedzielę 23 czerwca zorganizowali Pierwszy Rodzinny Piknik nad Stawami. – Bardzo mi zależało, żeby parafianie, pochodzący z różnych miejscowości, mogli się spotkać na pikniku, porozmawiać, skorzystać z proponowanych form zabawy i rekreacji, żeby uśmiech zagościł na twarzach i dzieci, i dorosłych – wyjaśnia główny cel pikniku ks. Józef Potoniec.
Reprezentująca organizatorów Joanna Janiczek podkreśla, że wspólnoty i grupy parafialne mocno zaangażowały się w przygotowanie wydarzenia. Wymienia m.in. fundację Jedna Rodzina, radę parafialną, grupę biblijną, Caritas i grupę młodzieżową „O Losie”. Dodaje, że osoby działające we wspólnotach angażowały w przygotowania całe rodziny. Zaznacza też udział jednostek OSP zarówno w przygotowaniach do pikniku, jak i w jego uatrakcyjnieniu. Opowiada: – Druhowie z OSP Wola Nieszkowska przygotowali dla najmłodszych uczestników kolorową pianę. To była atrakcja! Z kolei OSP Pogwizdów zaprezentowała quada i nowy wóz strażacki. Nie tylko dzieci były zainteresowane tymi pojazdami, a strażacy wydłużyli czas przejażdżek quadem, bo kolejka zainteresowanych była długa.
W ofercie każdy znalazł coś dla siebie. W strefie zabaw dla dzieci najmłodsi parafianie twórczo i bezpiecznie spędzali czas pod opieką animatorek. Występy uczniów ze szkół w Nieszkowicach Wielkich i Pogwizdowie oraz Klubu Seniora z Nieprześni skupiły uwagę zebranych na przygotowanej scenie. A gwiazdą pikniku była schola parafialna. – Dziewczyny świetnie się przygotowały, a publiczność wyraziła uznanie dla ich występu – zauważa Joanna Janiczek i podkreśla zaangażowanie zespołu w życie parafii.
Miejsce na rekreację
Każdy mógł wziąć udział w zajęciach fitness poprowadzonych przez Joannę Stefaniak. A stoiska gastronomiczne, w tym przygotowane przez gospodynie ciasta, zachęcały do biesiadowania przy wspólnym stole. Dochód z pikniku zostanie przeznaczony na zagospodarowanie placu przy stawach, gdzie ma powstać m.in. boisko sportowe, z którego będą mogli korzystać nie tylko najmłodsi.
Moi rozmówcy zauważają, że dzisiaj coraz więcej osób zamyka się w swych domach, a uprawianie sportów motywuje ludzi do spotkań. – Inicjatywa stworzenia rekreacyjnej przestrzeni bardzo się spodobała uczestnikom pikniku – zapewnia Joanna Janiczek.
– Jest takie powiedzenie, że w zdrowym ciele zdrowy duch – przypomina ks. Potoniec, gdy pytam, po co parafii tereny rekreacyjne. Proboszcz zwraca uwagę, że obok kościoła znajdują się grota maryjna i stacje drogi krzyżowej. – Myślę, że jest też miejsce na rekreację parafian – stwierdza ks. Potoniec. I zauważa: – Dzięki zabawie, uprawianiu sportów, spotkaniom parafianie mogą się integrować. A w centrum tej przestrzeni – pomiędzy strefą rekreacyjną i stacjami drogi krzyżowej – jest nasza świątynia, która przypomina, co jest najważniejsze.
Inigo Lopez de Loyola, późniejszy święty ojciec Ignacy to postać
barwna, a jego życiorys mógłby z powodzeniem posłużyć jako scenariusz
współczesnego filmu przygodowego. Ze szlachetnego rodu baskijskiego,
rycerz na służbie wicekróla Navarry, ciężko raniony w obie nogi przez
pocisk armatni w bitwie z Francuzami o Pampelunę, pozostaje unieruchomiony
przez prawie 10 miesięcy w rodzinnym zamku. Pod wpływem lektury Złotej
Legendy i żywotów świętych budzi się w walecznym sercu Iniga żarliwa
chęć zostania rycerzem w służbie Boga. Postanawia podjąć samotną
krucjatę do Palestyny. Po drodze, w sanktuarium maryjnym w Montserrat
zostawia miecz i sztylet jako wotum, a ubranie oddaje żebrakowi.
W worze pokutnym, kulejąc z powodu nie wyleczonej do końca nogi,
zmierza do Barcelony. Jest dzień święta Zwiastowania 1522 r., Inigo
ma 31 lat. Pragnie uniknąć spotkania ze znajomymi, wybiera boczny
szlak wiodący przez miasteczko Manresa. Zatrzymuje się w nim, by
odpocząć i ... pozostaje następne 10 miesięcy. Oddaje się praktykom
pokutnym i modlitwie, korzystając ze skromnej gościny w klasztorze
dominikanów. Przeżywa czas oczyszczenia duszy wśród wielkich skrupułów
i udręk wewnętrznych aż po myśli samobójcze. Po czasie oczyszczenia
nadchodzi oświecenie i szereg przeżyć mistycznych, które otwierają
umysł Iniga na poznanie prawdy o Bogu Trójjedynym, o Maryi Matce
Jezusa. W najistotniejszym z oświeceń manreskich, którego dostąpił
wędrując polną drogą wzdłuż potoku Cordoner do kościoła św. Pawła
Pustelnika, wszystko co Boskie i ludzkie, tajemnice wiary i sprawy
tego świata zobaczył oczyma duszy jako całość wypełnioną harmonią
i ładem Bożym. Dzięki tej łasce wewnętrznej dojrzałości mógł później
stać się współpracownikiem Boga, założycielem Towarzystwa Jezusowego,
reformatorem Kościoła i świętym. Pod wpływem tych doświadczeń zaczął
spisywać doznania duchowe i poznane zasady życia duchowego. Postała
pierwsza wersja książeczki Ćwiczeń Duchownych. W ten sposób realizował
także swoje powołanie apostolskie, które rozpoznał właśnie w Manresie
i określił słowami "pomagać duszom" - pomagać, by osiągnęły swój
cel wieczny: Boga i zbawienie.
Ojciec Ignacy pracował nad książeczką Ćwiczeń wiele lat,
uzupełniając ją o nowe doświadczenia i wiedzę. W 1548 r. Ćwiczenia
Duchowne zostały oficjalnie zatwierdzone przez papieża Pawła III
i wydane drukiem po raz pierwszy. Od tego czasu stanowią podstawę
duchowości ignacjańskiej i nie przestają być narzędziem skutecznym
w pomaganiu duszom w domach rekolekcyjnych Ojców Jezuitów rozsianych
po całym świecie. Przez stulecia praktykowania wykształciły się nowe
formy dawania Ćwiczeń odpowiadające potrzebom współczesnych uczestników
rekolekcji, jednak ich kanwa duchowa i zasadnicza metoda zawarta
w książeczce Ćwiczeń pozostaje wciąż aktualna.
Ćwiczenia Duchowne podzielone są na cztery części i nazwane
przez ich Autora tygodniami. Często proponuje się odprawianie poszczególnych
tygodni w odstępach rocznych. Przeprowadzają one rekolektanta przez
kolejne etapy życia duchowego: oczyszczenie, oświecenie i zjednoczenie.
Każdy z czterech tygodni ignacjańskich trwa zwykle osiem dni. Program
dnia zawiera m.in.: dwa wprowadzenia do modlitwy, cztery medytacje,
Eucharystię, codzienny rachunek sumienia. Kierownik duchowy na codziennym
spotkaniu stara się pomóc rekolektantowi w rozumieniu sposobu, w
jaki Bóg go prowadzi w Ćwiczeniach. Wszystkie tygodnie łączy na pewno
milczenie, trud wewnętrznych przeżyć, bogate doświadczenie modlitwy
i praca nad własnymi uczuciami.
Tydzień pierwszy, znany także jako fundament Ćwiczeń,
ma na celu poznanie głębi własnego grzechu i ogromu Bożego miłosierdzia.
W świetle Bożego Słowa, na modlitwie i rozważaniu, rekolektant odkrywa
sprzeczne motywy własnego postępowania, niszczące namiętności, zranienia
i urazy. Poznając je szuka przebaczenia i uzdrowienia u Jezusa Ukrzyżowanego,
albowiem w Jego ranach jest nasze zdrowie.
Celem tygodnia drugiego jest poznanie i pokochanie Jezusa
Chrystusa, by Go naśladować. Rekolektant dąży do uznania Chrystusa
swoim jedynym Panem i Mistrzem. W ewangelicznej kontemplacji ziemskiego
życia i człowieczeństwa Jezusa, oczom duszy uczestnika Ćwiczeń objawia
się Jego Bóstwo. Całe życie Jezusa mówi o nieskończonej miłości Boga
do nas i jednocześnie zaprasza nas do udzielenia na nią odpowiedzi.
Odpowiedź przejawia się w wolnym i świadomym wyborze. Może to być
wybór drogi życiowej lub stanu życia, częściej jest to radykalny
wybór służby Bogu w codziennej rzeczywistości.
Tydzień trzeci, kontemplacja męki i śmierci Jezusa, ukazuje
rekolektantowi dramatyzm jego sytuacji jako człowieka grzesznego
a jednocześnie nieskończoną miłość Boga, który wydał swojego Syna
za zbawienie każdego człowieka. Poznanie wielkości tego daru budzi
pragnienie naśladowania Chrystusa w trudzie życia, także w znoszeniu
wszelkich krzywd i wszelkiej zniewagi i wszelkiego ubóstwa, jeśli
tylko najświętszy Majestat zechce mię wybrać i przyjąć do takiego
rodzaju i stanu życia (ĆD 98).
W tygodniu czwartym kontemplacja Jezusa Zmartwychwstałego
prowadzi uczestnika Ćwiczeń do poznania ostatecznego celu życia człowieka
jakim jest obcowanie z Bogiem w wieczności. Przez kontemplację w
celu uzyskania miłości, Bóg ujawnia się obecny we wszystkich rzeczach.
Doświadczenie miłości Boga, radości z przyjaźni z Bogiem okazują
się dostępne już teraz w ziemskim życiu. Boży człowiek tu i teraz,
także w cierpieniu i udręce może doświadczyć Królestwa Bożego.
Modlitwa ofiarowania wieńczy całe Ćwiczenia i staje się
rodzajem "posagu" dla każdego, kto prowadzi życie wewnętrzne według
reguł duchowości św. Ignacego z Loyoli. Znane i proste słowa tej
modlitwy, po odprawieniu Ćwiczeń Duchownych wypełniają się bogactwem
nieznanych wcześniej treści, odzwierciedlających relacje stworzenia
i Stwórcy.
Zabierz Panie i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją
i rozum i wolę mą całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi to wszystko
dałeś - Tobie to, Panie, oddaję. Twoje jest wszystko. Rozporządzaj
tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość Twą i łaskę,
albowiem to mi wystarcza. Amen.
W Polsce Ćwiczenia Duchowne udzielane są w jezuickich
domach rekolekcyjnych w Czechowicach-Dziedzicach, Częstochowie, Kaliszu,
Starej Wsi, Zakopanem i Gdyni.
15 września 2024 w szpitalu w Zielonej Górze odszedł do wieczności ks. kan. Henryk Pastuszka, emerytowany kapłan diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
Kapłan zakończył swoją ziemską pielgrzymkę w 86. roku życia i 58. roku kapłaństwa. Urodził się 7 stycznia 1938 we wsi Wodąca (mazowieckie). Szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące ukończył w Siennie. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1958 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu. W trakcie formacji seminaryjnej w latach 1961-1963 został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej.
Biskup Sandomierski Krzysztof Nitkiewicz poświęcił nowy dom dla sióstr ze Zgromadzenia od Aniołów.
Głównym momentem uroczystości była Msza św., której przewodniczył Ordynariusz Sandomierski, koncelebrowali przybyli kapłani na czele z ks. kan. Andrzejem Kołczem, proboszczem parafii pw. św. Jana Chrzciciela.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.