Urodził się w ubogiej rodzinie we Francji. Już w dzieciństwie pragnął zostać kapłanem. Od najmłodszych lat także wyróżniał się szczególnym nabożeństwem do Eucharystii. Podczas Pierwszej Komunii św. złożył Panu Jezusowi przyrzeczenie, że kiedyś zostanie księdzem. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 lipca 1834 r. i wkrótce został proboszczem parafii. Po pewnym czasie wstąpił do misyjnego zgromadzenia marystów. Cały czas jednak rozwijało się w nim pragnienie szerzenia kultu Eucharystii. Po naradzie ze swoim spowiednikiem opuścił zgromadzenie, osiadł w Paryżu i zgromadził przy sobie grupę oddaną nowemu dziełu. W 1859 r. założył drugi dom – w Marsylii. W 1864 r. otrzymał dekret Stolicy Apostolskiej zatwierdzający nowe zgromadzenie zakonne – Towarzystwo Kapłanów od Najświętszego Sakramentu (eucharyści lub eymardyści). Jego inicjatywą było założenie podobnego zgromadzenia żeńskiego – Służebnic Najświętszego Sakramentu.

Był bardzo bliski św. Janowi XXIII. „Jest to święty, który stał się Nam bliski od wielu już lat, (...) w czasie Naszej służby w Nuncjaturze Apostolskiej Francji mogliśmy udać się do miejscowości jego urodzenia, do Mure d’Isere koło Grenoble” – wspomniał w homilii podczas kanonizacji Piotra Juliana Eymarda 9 grudnia 1962 r.

Św. Piotr Julian Eymard, prezbiter ur. 4 lutego 1811 r. zm. 1 sierpnia 1868 r.