Nie wiem, co myślą inni,
ale ja pragnę wolności
lub pozwólcie mi umrzeć
(Patrick Henry)
W 1774 r. na terenie obecnych wschodnich Stanów znajdowało się 13 angielskich kolonii, podległych królowi Anglii Jerzemu III. Mieszkańcy kolonii nie wyrazili zgody na płacenie dodatkowych podatków
bez posiadania własnej reprezentacji w angielskim parlamencie. Wówczas król wysłał wojska do kontrolowania sytuacji. Zaniepokojeni osadnicy zdecydowali się na wyłonienie delegatów z każdej
kolonii na Pierwszy Kongres Kontynentalny w Filadelfii w Pensylwanii celem ustalenia wspólnego planu działania wobec Anglii.
W kwietniu 1775 r. zauważono ruchy wojsk angielskich, które przemieszczały się z Bostonu w kierunku Concorde w stanie Massachussets. Paul Revere ostrzegł mieszkańców
Concorde i ... tym sposobem przeszedł do historii. Bitwa o Lexington i Concorde była wstępem do rozpoczynającej się walki kolonii o niepodległość od Korony
Brytyjskiej. W maju zebrał się Drugi Kongres Kontynentalny, który obradował przez prawie rok. Gdy Kongres mianował Georga Washingtona naczelnym dowódcą armii, a wojna była nieunikniona,
Anglia wprowadziła blokadę kolonii.
W czerwcu 1776 r. Thomas Jefferson, John Adams, Benjamin Franklin, Philip Livingston i Roger Sherman przystąpili do formalnego tworzenia deklaracji niepodległości. Pierwsza propozycja
deklaracji napisana przez T. Jeffersona została przedstawiona Kongresowi 28 czerwca. Po naniesieniu poprawek przez delegatów, 4 lipca,odbyło się głosowanie nad tekstem. Z 13 kolonii 9 głosowało
za niepodległością, Pensylwania i Południowa Karolina były przeciwko, a Delaware i Nowy Jork wstrzymały się od głosu. Prezydent Kongresu John Hancock podpisał
Deklarację wielkimi literami, "aby król Jerzy mógł ją przeczytać bez okularów".
Następnego dnia rozdawano kopie dokumentu. Pierwszą gazetą, która opublikowała tekst Deklaracji była Pennsylwania Evening Post z 6 lipca 1776 r.
8 lipca po raz pierwszy publicznie odczytano do zgromadzonych tłumów Deklarację Niepodległości w Filadelfii na placu zwanym później Placem Niepodległości przy dźwięku dzwonów kościelnych.
Wówczas to dzwon "Province Bell" pękł. Obecnie jest on jednym z najcenniejszych zabytków historycznych Stanów Zjednoczonych.
Słowa Deklaracji przyjmowano z aplauzem. W odwecie za deklarację niepodległości cała armia brytyjska wyruszyła z Kanady "przywołać do posłuszeństwa zbuntowane
kolonie", które nie dysponując równorzędną siłą rozpoczęły budowę fortyfikacji zaporowych pod Saratogą. Inżynierem fortyfikacji był pułkownik Tadeusz Kościuszko. Straty Anglików podczas szturmu były tak
duże, że pozostali przy życiu żołnierze poddali się. Północna armia brytyjska przestała istnieć.
Niestety, George Washington w środkowych Stanach ponosił porażki i cofał się na południe. Na propozycję Benjamina Franklina polski generał Kazimierz Pułaski zdecydował się wspomóc
Washingtona swoim doświadczeniem militarnym. Mianowany generałem brygady Pułaski przystąpił do sformowania pierwszych oddziałów jazdy konnej, stając się "ojcem amerykańskiej kawalerii". Wkrótce potem
wykazał się brawurą i wojskowymi umiejętnościami w bitwie pod Brandywine Creek, gdzie śmiałym atakiem na wojska nieprzyjacielskie uratował Washingtona przed brytyjską niewolą.
Pod koniec wojny, w bitwie pod Savannah w 1779 r. Pułaski dowodził kawalerią w starciu z brytyjską armią południową. Bitwa była zwycięska, ale Pułaski
został śmiertelnie ranny i zmarł w wieku 32 lat.
Niepodległość Stanów Zjednoczonych została obroniona. W tym dziele mieli też znaczący wkład i Polacy, którzy byli wszędzie tam, gdzie walczono "za wolność naszą i waszą".
Dzień 4 lipca 1776 r. przyjęto za oficjalną datę proklamowania Niepodległości Stanów Zjednoczonych, mimo że ostatni stan podpisał deklarację dopiero w sierpniu.
Po raz pierwszy uroczyście obchodzono Dzień Niepodległości 4 lipca 1777 r., tworząc żywą do dziś tradycję parad, przemówień patriotycznych i rodzinnych pikników w blasku
sztucznych ogni.
Jak każdy niepodległy kraj, Stany Zjednoczone są dumne ze swojej historii, którą symbolizuje flaga narodowa. Kolorom amerykańskiej flagi przypisane są następujące znaczenia: czerwony oznacza
heroizm, brawurę i zapał, biały - nadzieję, niewinność życia i prawość, zaś niebieski kolor symbolizuje niebo, szacunek dla Boga, lojalność, prawo i prawdę.
Pomóż w rozwoju naszego portalu