24 czerwca Oporów przeżywał pierwszą, główną część związanych z jubileuszem uroczystości rocznicowych, nad którymi patronat objął Prymas Polski kard. Józef Glemp. Wspólnocie klasztornej ojców paulinów oraz wiernym z okazji jubileuszu apostolskiego błogosławieństwa udzielił Ojciec Święty Jan Paweł II. Na 10 i 11 listopada planowana jest sesja naukowa poświęcona dziejom Oporowa oraz Msza św. i koncert w gotyckim Zamku Oporowskich. Program uroczystości głównej, inaugurującej obchody jubileuszowe wypełniła Msza św. w kościele parafialnym i wspaniały koncert Jasnogórskiej Orkiestry Dętej na zamku. Można było także oglądać zmagania średniowiecznych wojów z bractwa rycerskiego "Erinaceus" z Łodzi, którzy dali wspaniały pokaz walki rycerskiej z czasów prymasa Władysława Oporowskiego.
Patrzy łaskawym okiem Matka Boża na klasztor oporowski i żyjących tu paulinów. Umiłowała ich sobie i szczególnymi względami darzy, chce ich mieć blisko siebie. Tak jak o. Augustyn Kordecki, tak i o. Teofil Krauze - pierwszy po dziewięćdziesięcioletniej przerwie przeor oporowskiego klasztoru - poszedł na przeora jasnogórskiego zgromadzenia. Bóg jeden wie i Matka Jego, jaka droga przed obecnym przeorem Zakonu Paulinów w Oporowie o. Stanisławem Baranowskim, który z ogromną serdecznością, jako współorganizator uroczystości jubileuszowych, witając w kościele parafialnym licznie przybyłych gości, powiedział: "Paulini przybyli do Oporowa w 1453 r. W 550. rocznicę tych decyzji chcemy złożyć Panu Bogu dziękczynienie za wszystkich paulinów, którzy żyli i pracowali w tej parafii na przestrzeni wieków. Dzięki ich gorliwości spośród wiernych tej parafii wyrósł w XVI w. szczególny kwiat i chluba zakonu o. Stanisław Oporowski zwany błogosławionym, prowincjał zakonu paulinów w Polsce, otoczony sławą świętości. W imieniu wspólnoty klasztornej paulinów, przeor klasztoru a zarazem proboszcz tutejszej parafii św. Marcina serdecznie powitał pasterza diecezji łowickiej bp. Alojzego Orszulika i generała Zakonu św. Pawła Pierwszego Pustelnika, o. Izydora Matuszewskiego wraz z towarzyszącymi mu osobami. Miłe słowa powitania skierował także do obecnych na uroczystości przedstawicieli parlamentu i władz samorządowych oraz księży z dekanatu Żychlińskiego, którzy stawili się licznie z dziekanem ks. prałatem Franciszkiem Śliwonikiem na czele.
Z wielką radością i wzruszeniem gospodarz uroczystości powitał wszystkich byłych przeorów paulińskich klasztoru od 1957 r., gdy to - jak powiedział w swej homilii bp Alojzy Orszulik: po wielu latach nieprawości i nieobecności paulini wrócili do Oporowa dzięki decyzji prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego. Słowa szczególnej wdzięczności skierował przeor o. Stanisław Baranowski do Grażyny Rzymkowskiej - dyrektora Muzeum Zamek w Oporowie, za wielkie oddanie i zaangażowanie w organizację uroczystości. Wcześniej licznie zebrani w świątyni wierni mieli niecodzienną okazję wysłuchania pięknych pieśni religijnych w wykonaniu chóru chłopięcego "Pueri Cantores Gostinienses" z Gostynina.
W dzieje oporowskiej ziemi i wrośniętego w nią od pradziadów patriotycznego i bez reszty oddanego Polsce rodu Oporowskich, ludzi ogromnego talentu i jeszcze większej wiary, wprowadziła zebranych dyrektor Grażyna Rzymkowska. Przedstawiając historię Oporowa, paulinów i zakonu, podkreśliła naturalny związek przez świat podziwianego patriotyzmu polskiego, który od wieków każe Polakom kochać Boga i Ojczyznę, zawsze bronić honoru i wiary. Kto wie, jakby dziś wyglądała Polska, a nawet cały Stary Kontynent, gdyby Władysław Oporowski "wybrał przyszłość" i doradził królowi Unię z postrzeganym przecież wtedy jako "nowoczesny i europejski" Zakonem Krzyżackim, a nie sojusz z mniej zaawansowanymi cywilizacyjnie Litwinami. Dyplomata Oporowski postawił na Słowian. Tak więc może tu właśnie przed wiekami, na skraju usianej dziś wierzbami przepięknej mazowieckiej ziemi, decydowały się losy naszej państwowości i naszej wiary? Kto to dziś może wiedzieć? Jednym, co jest pewne, to, że z tej ziemi, z tego paulińskiego klasztoru wyniósł później ogromną wiarę i miłość do Matki Bożej i Polski obrońca Jasnej Góry - symbol polskiego patriotyzmu i wiary - o. Augustyn Kordecki. Ma jakąś siłę w sobie to miejsce, które wydało tak wielkich Polaków i tak znamienitych kapłanów. Do postaci największego z nich nawiązał w swej homilii bp Alojzy Orszulik, mówiąc: "Wiele będziemy dzisiaj słyszeć o osobie ks. prymasa Władysława Oporowskiego, a wcześniej jeszcze rektora Akademii Krakowskiej, o jego studiach, umiejętnościach dyplomatycznych, o jego zasługach dla państwa polskiego w związku z sąsiadami nieprzyjaznymi względem Polski. Wynegocjował bowiem korzystny dla Polski pokój z Krzyżakami w 1435 r., a więc już daleko po bitwie pod Grunwaldem. Uratował ziemie polskie leżące na terenach krzyżackich, wynegocjował zwrot zagrabionych przez Zakon Krzyżacki dochodów należnych Koronie. Barwna to była postać, aktywna i dbająca o wartości nadprzyrodzone, religijne, ale także i doczesne, szczególnie te, które dotyczyły wzmacniania się państwa polskiego.
Przywołując postać prymasa Oporowskiego, Biskup Alojzy odwołał się do postaci św. Jana Chrzciciela: "Przypominając sobie dzisiaj tego wielkiego Prymasa i przypominając sobie to wydarzenie, narodzenie św. Jana Chrzciciela, musimy kierować nasz wzrok ku wartościom nadprzyrodzonym, ku sumieniu ludzkiemu. Bo jeśli nie ma wartości nadprzyrodzonych i nie ma nic po śmierci, to po cóż kierować się sumieniem? Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo i zesłał syna swojego jedynego na świat, aby człowieka wyzwolił z niewoli grzechu. I Bóg wysłał poprzednika, którego dzisiaj, tej niedzieli czcimy i chcemy oderwać się od patrzenia tylko w ziemię, chcemy sięgnąć wzrokiem tego wymiaru poza czasem i poza przestrzenią, do którego jesteśmy powołani - sięgajmy Nieba!
W swej refleksji wygłoszonej po homilii na zakończenie Mszy św. Biskup Ordynariusz odniósł się i do dnia dzisiejszego: "Mija czas i dziś pozostały pomniki. Te pomniki w świadomości Polaków musimy pielęgnować. Należy do nich ta wspaniała oporowska świątynia. Gdyby nie prymas Władysław, nie byłoby jej tutaj, nie byłoby miejsca modlitwy i uświęcenia wiernych - tutejszych mieszkańców. Chciałbym Ojcu Generałowi Zakonu św. Pawła Pierwszego Pustelnika ks. Izydorowi Matuszewskiemu złożyć serdeczne podziękowania za pracę duszpasterską w tej parafii. Po dawnej świetności został zamek i dobrze, że jest pielęgnowany z taką gorliwością przez dyrektor Rzymkowską. To są ważne znaki na ziemiach polskich dla przyszłych pokoleń. Kościół jest także pielęgnowany przez Ojców Paulinów, którzy w czasach nieprawości wygnani zostali z tego klasztoru i wrócili tu dopiero po 94 latach, by podjąć pracę nad uświęcaniem ludu Bożego. Niech pomniki trwają.
Podobnego zdania - co może tylko cieszyć - był obecny na uroczystościach starosta kutnowski Grzegorz Wojtasiak. - Władze powiatu są w trakcie opracowywania programu, który kierowany będzie do turystów, ale nie tych z kajakiem czy rowerem, lecz tych głodnych historycznej wiedzy, żywego spotkania ze świadkami historii, o których dziś tak pięknie mówił Biskup Łowicki w kościele. Na bazie tego wspaniałego zamku w Oporowie, która przetrwała burze i wichry oraz klasztoru paulinów i muzeum w Krośniewicach, gdzie jest przebogata kolekcja często unikalnych zbiorów prywatnych, chcemy zbudować program kierowany do turysty dość specyficznego, niekoniecznie pasjonata, ale człowieka chłonącego historię. Dla realizacji tego celu same pomniki historii jednak nie wystarczą, musimy rozbudować bazę, która przyciągnie turystów. Pokoje gościnne, jakie mamy tu w Oporowie czy Krośniewicach, to jednak zbyt mało, by przyciągnąć odpowiednią grupę najliczniejszych dziś turystów zmotoryzowanych, którzy chcą dotknąć tradycji i kultury polskiej. Tej kultury, która wyrosła z chrześcijaństwa i była z nim przez wiele lat integralnie związana. To na bazie chrześcijaństwa tworzono najznakomitsze zabytki dzisiaj nas zadziwiające: katedry, kościoły czy takie jak tu w Oporowie - zamki. Tę tradycję trzeba kultywować. Jako samorząd jesteśmy zainteresowani tym, żeby takie miejsca jak te w Oporowie w szczególny sposób pielęgnować. Przodkowie zbudowali coś, co dziś będziemy się starali kultywować - powiedział starosta kutnowski.
Podziela ten pogląd uczestnicząca w jubileuszu senator RP Aleksandra Koszada:
- Ja myślę, że to jest bardzo ważne święto, które pokazuje, jak można połączyć religijne święta z tym, co mamy cywilnego. Sądzę, że współpraca samorządu z Kościołem przebiega bardzo dobrze. Zarówno zamek, jak i Klasztor to dwie perełki architektoniczne, z których może być dumna ziemia kutnowska".
Głównym wydarzeniem uroczystości listopadowych ma być poświęcenie nowego ołtarza, który stanowić będzie epitafium ku czci wspomnianego wcześniej Stanisława Oporowskiego - prowincjała zakonu paulinów urodzonego ok. 1501 r. W uroczystościach jubileuszowych zaznaczyła są obecność młodzież z oporowskiego gimnazjum. Uczniowie klasy I i II przygotowali i przedstawili na dziedzińcu zamku inscenizację obrazującą najważniejsze wydarzenia z 550-letniej historii Oporowa i zakonu paulinów. Spektakl przygotowany został pod kierunkiem nauczyciela historii Małgorzaty Tadeusiak i spotkał się z życzliwym przyjęciem bardzo kompetentnej, bo składającej się z ojców paulinów samorządowców widowni. Z okazji jubileuszu wydano nakładem Kurii Generalnej Zakonu informator Muzeum Zamek i klasztor Ojców Paulinów w Oporowie. Jest to oczekiwana i bardzo potrzebna praca autorstwa i redakcji Grażyny Kim-Rzymkowskiej, dyrektora miejscowego muzeum i z pewnością najbardziej kompetentnego obecnie w tej materii historyka.
Aż trudno uwierzyć, że mała miejscowość Oporów, kiedyś miasto, a dziś zagubiona gdzieś na skraju powiatu kutnowskiego wioska, jest tak wielka wiarą, tradycją i historią. Historią tego Narodu, który nie z własnej ochoty zwyciężał pod Grunwaldem, a potem nie szczędził krwi - pod Monte Cassino. Zwyciężał z Bogurodzicą na ustach i polnymi makami, które jak czerwone sukno ścieliły się pod żołnierskim butem. Tymi samymi, które tak pięknie porastają dziś usiane wierzbami oporowskie zagony. Ziemia tu jakaś bardziej falista, inna niż na całym Mazowszu, ale ludzie tak samo dobre mają serca i potu dla domu, dla kraju i chwały Bożej nie szczędzą. Widać czerpią z życiodajnych pokładów bogatej i wspaniałej kultury, która na tej ziemi kwitła przed setkami już lat. Jubileusz 550-lecia istnienia na tej ziemi klasztoru ojców paulinów okazał się doskonałą okazją do rozmyślnego obejrzenia się za siebie spojrzenia na przebytą drogę i zwrócenia się ku Matce, która tak jak za czasów prymasa Władysława wciąż niezmiennie proponuje Prawdę i Ojczyznę.
Czy nie zniweczymy dzieła przodków?