Edward Maciej Klimczuk po 1945 r., jako adwokat, prowadził sprawy w obronie instytucji kościelnych: diecezji, parafii, zgromadzeń zakonnych. Współpracował z Prymasem Tysiąclecia jako pełnomocnik w sprawach sądowych i administracyjnych.
Jako radca prawny sekretarza Episkopatu Polski abp. Bronisława Dąbrowskiego, przygotowywał interwencje i wystąpienia do władz komunistycznych w obronie pokrzywdzonych. Od 1989 r. był członkiem Komisji Majątkowej z ramienia Kościoła w sprawach windykacji mienia kościelnego zagarniętego przez władze komunistyczne. Jest autorem licznych opinii w sprawach kościelnych, na temat sytuacji cywilnej duchownych, relacji Kościół - państwo.
E. Klimczuk urodził się 10 września 1913 r. w Warszawie. W 1932 r. ukończył Państwowe Gimnazjum im. A. Mickiewicza, a w 1936 r. Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Był harcerzem, potem członkiem Akcji Katolickiej, ukończył dwuletni Kurs Nauk Społecznych. Od 1936 r. był aplikantem sądowym, potem adwokackim. W okresie okupacji należał do AK - Zgrupowanie „Golski”, brał udział w powstaniu warszawskim (odznaczony Krzyżem Powstańczym), a jako obrońca konsystorski w Metropolitalnym Sądzie Duchownym współpracował przy udzielaniu pomocy prześladowanym z racji żydowskiego pochodzenia przez przygotowywanie dokumentów. Przechowywał osoby poszukiwane przez gestapo, sam także ukrywał się przed aresztowaniem.
W 1946 r. poślubił Izabellę z d. Linde, córkę ziemianina z Pokucia zamordowanego przez Sowietów. Ma trzy córki i czterech wnuków. Ostatnio obchodził 50-lecie pracy w adwokaturze. W książce-pamiętniku Walka z Kościołem 1945-1989 przedstawia sprawy, które prowadził w obronie Kościoła. W 1986 r. odznaczony przez Papieża Jana Pawła II krzyżem „Pro Ecclesia et pontifice”.