Dekanat: Drawno
Siedziba parafii: Barnimie
Liczba wiernych: 1 223
Proboszcz: ks. Wojciech Kozub
Kościoły filialne: Dominikowo - pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Zatom - pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła
Wspólnoty: Rada Parafialna, Rady Kościelne, Rada Duszpasterska, Żywy Różaniec (3 róże), Grupa Synodalna, Parafialny Zespół Caritas, ministranci
Czasopisma: „Dominik”, „Jaś”, „Arka”, „Promyk Jutrzenki”, „Rycerz Niepokalanej”, „Mały Rycerz”, „Świat Misyjny”, „Miłujcie się”, „Niedziela” - 12 egzemplarzy

Do Barnimia przybyłem w oryginalny sposób. Proboszcz ks. Wojciech Kozub wyjechał mi naprzeciw do Drawna i zaproponował dotarcie do swojej parafii drogą wodną. Wkrótce wypożyczywszy kajaki w Stanicy Wodnej PTTK w Drawnie płynęliśmy na południe rzeką Drawą. Do Barnimia pokonaliśmy etap długości 8,7 km jednego z najbardziej urozmaiconych, najpiękniejszych szlaków kajakowych w naszym kraju. Liczący w całości około 150 km nosi nazwę „Szlaku im. Jana Pawła II”(Karol Wojtyła jako 35-letni ksiądz pokonywał go z grupą dwunastu młodych przyjaciół w 1955 r.). Chwile spędzone na Drawie głęboko zapadły w pamięć Ojca Świętego. Nawiązał do nich podczas swojej pielgrzymki do ojczyzny w 1997 r., gdy przybył do Gorzowa Wielkopolskiego.
Kajaki zdaliśmy na biwaku „Barnimie” i udaliśmy się do liczącej ok. 300 mieszkańców wsi, leżącej na rozległej polanie otoczonej Puszczą Drawską. Powstała ona przy brodzie nad Drawą. Wieś zapewne istniała już w XIII w. Źródło z 1337 r. wspomina ją jako wieś opuszczoną. Powtórnie zasiedlona była własnością rodu rycerskiego von Wedel, od 1800 r. rodziny von Waldow. Leżąca na pograniczu Marchii Brandenburskiej i Polski wieś była kilkakrotnie niszczona, szczególnie podczas wojny trzydziestoletniej w XVII w. 27 lipca 1627 r. rozegrała się w pobliżu wsi bitwa wojsk cesarskich z protestanckimi w ramach wojny trzydziestoletniej. W 1657 r. przez tzw. „polski most” na Drawie przechodziły wojska polskie hetmana Stefana Czarnieckiego ścigające Szwedów. W 1759 i 1761 r. podczas przemarszów oddziałów rosyjskich miały miejsce kontrybucje i rabunki.
Późnogotycki kościół parafialny zlokalizowany jest w centrum wsi. Zbudowany jest z kamieni granitowych i cegły, otynkowany. W literaturze spotykać można różne poglądy na temat czasu powstania świątyni (od XIII w. do około 1500 r.) W XVIII w. została dostawiona (w miejsce wcześniejszej, zniszczonej) drewniana dzwonnica zwieńczona strzelistą iglicą. Około 1900 r. dobudowana została półkolista absyda i czworoboczna kruchta przy ścianie południowej.
Kościół ma kształt wydłużonego prostokąta o wymiarach 19,6 x 11,6 m. Od wschodu naroża wspierają dwie skarpy. Przysadzistą bryłę korpusu pokrywa wysoki dach dwuspadowy. Od zachodu drewniana wieża na planie kwadratu 6,88 x 6,8 m. Jej szkieletowa konstrukcja opiera się na siedmiu potężnych słupach (cztery w narożach, dwóch na osiach ścian bocznych i jednym środkowym).
Wnętrze kościoła przykryte stropem drewnianym, belkowanym. W prezbiterium zwraca uwagę poddany w 1988 r. konserwacji renesansowy ołtarz z 1608 r. i czasza ambony z 1600 r.
Najstarsza płyta nagrobna poświęcona jest pamięci zmarłego w 1670 r. pastora Mathiasa Schreibera. Empora organowa z neorenesansowym prospektem organowym, ławki, chrzcielnica pochodzą z okresu przebudowy kościoła z ok. 1900 r. Nową aranżację wnętrza przygotowuje prof. Sadlej z Warszawy. Będzie nowe oświetlenie, trwają prace nad witrażami. Ich zamierzona tematyka to Matka Boża w ścianie wschodniej, święci Otton i Hubert po lewej stronie oraz święci Wojciech i Florian po przeciwnej.
Po II wojnie światowej kościół przejęła parafia w Drawnie. Poświęcił go 22 października 1945 r. ks. Karol Chmielewski. Samodzielną parafią erygowano 1 lipca 1996 r. Pierwszym jej proboszczem był ks. Ireneusz Starachowski (1996-2001). Od 7 sierpnia 2001 r. proboszczem jest ks. Wojciech Kozub. Po święceniach uzyskanych w 1991 r. pracował jako wikariusz w parafii Świętego Ducha w Stargardzie Szcz., w Barlinku, Dobrej Nowogardzkiej, w parafii Miłosierdzia Bożego w Szczecinie oraz w Pełczycach, skąd przybył do Barnimia.
Do parafii należy dziewięć miejscowości. Najdalej od kościoła parafialnego położony jest Kukań. Są dwa kościoły filialne. W Dominikowie jest to obiekt zabytkowy, XVI-wieczny, konstrukcji szachulcowej. We wnętrzu zachwyca barokowy ołtarz fundacji von Wedelów z Drawna. Drugi z kościołów filialnych został wybudowany w latach 80. XX w. Wychodząc naprzeciw potrzebom wiernych stworzono też kaplice. W Konotopiu adoptowano stodołę, w Niemieńsku mieszkanie. W niedzielę porządek Mszy św. jest następujący: o godz. 9.00 odprawia się w Zatomiu, o 10.30 w Dominikowie, o 12.00 w Barnimiu, o 14.00 w Niemieńsku. W Konotopiu jest sobotnia Msza św. o godz. 18.00.
Na terenie parafii istnieje mieszczący się w dawnym pałacu myśliwskim Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Niemieńsku. Przebywa w nim 38 wychowanków, których katechizuje Ksiądz Proboszcz (1/2 etatu).
W Barnimiu niezwykle aktywny jest Parafialny Zespół Caritas, należący najpewniej do jednych z najprężniejszych w skali archidiecezji. Miejscowy prezes Caritasu, Andrzej Konopelski, udzielił mi informacji o rodzajach podejmowanej działalności. Zwyczajem jest organizowanie w ciągu roku Dnia Dziecka, paczek mikołajkowych i rodzinnych paczek żywnościowych z okazji świąt. Dla osób schorowanych i samotnych przygotowuje się wieczerzę wigilijną. Pomaga się też uczniom w zakupie podręczników i podstawowego wyposażenia. Dla dzieci organizuje się półkolonie letnie. W tym roku uczestniczyło w nich 28 dzieci pod opieką dwóch nauczycielek. Na tygodniowe kolonie do Świnoujścia wyjechało 36 dzieci, do Szczecina piątka. Pytany o sposób zdobywania funduszy, pan Andrzej wymienia sprzedaż wielkanocnych baranków, chlebków, kart świątecznych, rozprowadzanie zniczy i świec, zbiórkę do skarbonki (Jałmużna Wielkopostna), jedną w roku specjalną zbiórkę na PZ Caritas. Największy finansowy efekt przynosi organizowany Bal Charytatywny dla 70-80 osób. Od dwóch lat powołana kapituła przyznaje wyróżniającym się sponsorom Statuetkę Barnimia. Zespoły dziecięce z pięciu ośrodków parafialnych uczestniczą w turnieju piłkarskim o puchar ks. W. Kozuba.
Wszedłem z ks. Wojciechem na drewnianą wieżę kościoła ogarniając z jej wysokości zabudowania Barnimia. Jej drewniana strzelista iglica kryta gontem została zdjęta za pomocą dźwigu ze Szczecina i stoi teraz na trawniku obok kościoła. Był to pierwszy krok zamierzonego remontu wieży, i z braku funduszy ostatni. Rozumiem i cenię wybór ks. Wojciecha, bezsprzecznie wyjazd dzieci na kolonię ma pierwszeństwo. Z drugiej strony jako krajoznawcy byłoby mi żal, gdyby w przyszłości sylwecie kościoła w Barnimiu zabrakło tak charakterystycznego dla niego akcentu. Tereny parafii mają niezwykłe walory przyrodnicze, po naszym wejściu do Unii Europejskiej mogą stać się prawdziwą atrakcją, szkoda zubażać je o wartości kulturowe.
Ksiądz Proboszcz podkreślał, że parafianie mają wiele życzliwości tak dla Kościoła, jak i swego Duszpasterza, służąc mu pomocą w każdej sytuacji. Wyraził przekonanie, że z Bożą pomocą parafia będzie się rozwijać nie tylko duchowo, ale i w wymiarze materialnym.