Uroczystość Bożego Ciała jest dniem kochanym przez Polaków. Chętnie budujemy ołtarze, dekorujemy trasę. Udajemy się na Eucharystię, aby oddać hołd Chrystusowi w sposób oficjalny, publiczny. Dzień ten jest okazją do naszego wyznania wiary, uczestniczenia w pełny sposób w Eucharystycznej Ofierze. W tym dniu składamy także publiczne świadectwo naszej pobożności uczestnicząc w procesjach, w czasie których obnosi się po drogach Najświętszy Sakrament w uroczystym obrzędzie wśród śpiewu pieśni eucharystycznych. Po przyjęciu Słowa i Boskiego Pokarmu idziemy w procesji wraz z całą asystą i z Eucharystycznym Chrystusem, który wychodzi by wędrować ścieżkami naszych parafii.

Nazwy uroczystości

Papież Urban IV ustanawia tę uroczystość bullą Transisturus i określa ją jako pamiątkę bardziej uroczystą i świąteczną w porównaniu z sakramentalną pamiątką, sprawowaną w codziennej Eucharystii. Ten sam Papież używa w innym miejscu określenia: Święto Najświętszego Ciała naszego Pana Jezusa Chrystusa. W językach europejskich nosi ono nazwy: w Italii - Corpus Domini, w Wielkiej Brytanii - Corpus Christi, we Francji - Fete Dieu, a w Mszale rzymskim z 1970 r. - uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, w języku potocznym zwana Bożym Ciałem.

Obchód święta

Bulla Transisturus papieża Urbana IV nie mówiła nic o procesji Bożego Ciała. Spotykamy ją jednak dość wcześnie w 1277 r. w Kolonii i w 1286 r. u benedyktynów w Beuron. W wieku XIV rozpowszechniła się w innych krajach. Procesja w rozumieniu liturgii rzymskiej polega na kroczeniu ze śpiewem, na zakończenie którego udzielano błogosławieństwa. Tak wyglądała pierwotna forma procesji z Najświętszym Sakramentem. W XV w. procesja zatrzymywała się przy czterech stacjach (cztery strony świata). Przy każdej z tych stacji odczytywana była Ewangelia jako forma błogosławieństwa. Z połączenia obu form procesji ukształtowała się w rezultacie obecna procesja z czterema stacjami, na których odczytywany jest fragment Ewangelii i udzielane jest błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Z biegiem czasu procesja Bożego Ciała zyskiwała nowe elementy uświetnienia, wspaniałości. W procesji niesiono obrazy, chorągwie. W XIV w. pojawiają się tzw. żywe obrazy, tworzone ze śpiewaków przedstawiających sceny z życia Pana Jezusa.

W Polsce diecezja krakowska była pierwszą diecezją, w której wprowadzono uroczystość Bożego Ciała. Było to w 1320 r. Śpiew Ewangelii przy czterech ołtarzach pojawia się w diecezji płockiej około 1430 r. Kościół w Polsce w 1967 r. wprowadził nowe teksty procesji. Teksty suplikacji, teksty Ewangelii związane z Eucharystią i orację kończącą. Błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem można udzielać albo przy każdym ołtarzu, albo na zakończenie procesji.

W ubiegłym roku procesji Bożego Ciała w Drohiczynie przewodniczył bp Antoni Dydycz. Procesja z Najświętszym Sakramentem przemierzała ulice Drohiczyna. Jedną ze stacji tej procesji było miejsce, na którym stanął Ojciec Święty 10 czerwca 1999 r. Na miejscu lądowiska helikoptera Ojca Świętego umieszczony został pamiątkowy obelisk.

Uroczystość Bożego Ciała w religijności polskiej ma duże znaczenie. Trzeba podkreślić związek Eucharystii w tym dniu z całym misterium zbawczym, paschalnym. Zakorzeniona nazwa Boże Ciało (chociaż Mszał Rzymski łączy Ciało i Krew Chrystusa) prowadzi do wyakcentowania boskości Chrystusa.

Oktawa

Uroczystość Bożego Ciała przypada w pierwszy czwartek po niedzieli Trójcy Przenajświętszej. Należy do jednej z 10 najważniejszych uroczystości Kościoła katolickiego. Dlatego od wieków obchodzi się oktawę tej uroczystości. W czwartek po uroczystości Bożego Ciała kończą się ośmiodniowe obchody ku czci Najświętszego Sakramentu. Po procesji i błogosławieństwie eucharystycznym kapłan błogosławi przyniesione przez wiernych wianki splecione z pierwszych kwiatów i ziół leczniczych. Lud wraz z kapłanem prosi Boga, aby swoją wszechmocną opieką otaczał pola, łąki i lasy, strzegł przed zatruciem i zniszczeniem oraz pozwolił im wydać obfite owoce i plony. Nasz udział w tych obchodach jest prawdziwym wyznaniem wiary i jeszcze bardziej jednoczy nas z Jezusem Chrystusem. Przyniesione wianki są symbolem ludzkiej pracy, którą uświęca zjednoczenie z Chrystusem Eucharystycznym. Oktawa Bożego Ciała jest szczególnym czasem łaski. Dlatego Kościół zachęca nas do tego byśmy nie zmarnowali okazji do zdobycia tych łask i jak najpełniej z nich korzystali.