W ostatnich czasach coraz częściej słychać o likwidacji małych szkół. Działania te uzasadniane są najczęściej nieopłacalnością ekonomiczną. Czy tak musi być?
Szkoła i Kościół od wieków są ze sobą integralnie związane. Tam młodzi ludzie uczą się być dobrymi Polakami, dobrymi katolikami, wartościowymi ludźmi. Dzięki tym instytucjom wiele razy Polacy odzyskiwali niepodległość po wielu latach niewoli. Szkoła na wsi to nie tylko miejsce służące do uczenia dzieci, ale coś znacznie więcej: to jedyne centrum kulturalne wiejskiej społeczności. Dlatego tłumaczenie, że utrzymanie konkretnej szkoły jest ekonomicznie nieuzasadnione, trudno przyjąć.
Proces likwidacji małych, wiejskich szkół ma dotknąć, niestety, również Publiczną Szkołę Podstawową w Kozikach. Decyzję o zamiarze zamknięcia tej oświatowej placówki podjęli Radni Gminy Ostrów Maz. Koziki to mała wieś, która z pobliskimi siołami stanowi integralną całość połączoną z kościołem i szkołą. Są to jedyne na tym terenie miejsca spotkań kulturalnych i duchowych. Początki szkoły sięgają 1918 r. Działalność szkoły nie przerwała nawet okupacja niemiecka, podczas której doszło do tragicznego wydarzenia: 10 czerwca 1942 r. gestapo otoczyło szkołę, spędziło ludność wsi i zamordowało 13 osób. Mimo to już od września 1942 r. naukę w szkole rozpoczęły dzieci zgromadzone w 6 klasach. W 1965 r. wybudowano piękny budynek szkoły z salą gimnastyczną. Posiadając własny budynek, szkoła stała się centralnym miejscem życia kulturalnego i społecznego dla ludności wsi Koziki, Fidury, Koziki Majdan, Lipniki, kolonia Sielca, Pólki, Popielarni.
Doniosłą uroczystość przeżyła szkoła w 1999 r., kiedy nadano jej imię rotmistrza Witolda Pileckiego - przemilczanego bohatera narodowego, który dla wielkości Ojczyzny poświęcił wszystko. Śledząc losy szkoły od 1918 r., można dostrzec wiele wspólnego z życiem jej patrona. W dniu nadania imienia szkole dyrektor Jacek Stachacz, grono nauczycielskie wraz z rodzicami przygotowali wspaniały program artystyczny, a w holu szkoły utworzyli miejsce pamięci poświęcone swemu bohaterowi, umieszczając marmurową tablicę.
W następnych latach budynek szkoły był remontowany. Utworzono pracownię komputerową, ufundowano sztandar szkoły poświęcony przez ks. prał. Zdzisława Peszkowskiego - kapelana Rodzin Katyńskich. Uroczystość poświęcenia poprzedzona była Mszą św. w kościele parafialnym w Kozikach. Wzruszające, patriotyczne kazanie wygłosił wtedy Ksiądz Kapelan. Wspaniały kontakt ze społecznością parafialną, szkolną nawiązał pierwszy proboszcz parafii Koziki ks. Jan Kukowski. Zaczęto wspólnie organizować uroczystości patriotyczne, kulturalne, religijne. Tu odbywały się spotkania grup trzeźwościowych AA i Al-anon. Tu miały także miejsce zawody sportowe, a w wakacje - kolonie dla dzieci. Tu swoje spotkania ma niedawno założona Ochotnicza Straż Pożarna. We wszystkich szkolnych uroczystościach biorą udział osobiście syn i córka Patrona szkoły.
Ten normalny rytm życia mieszkańców zakłóca niepokojąca wiadomość: „Szkołę w Kozikach trzeba zlikwidować. Szkoła jest ekonomicznie nieopłacalna!”. Mieszkańcy pytają: „Dlaczego, przecież w najbliższych latach liczba dzieci idących do szkoły będzie rosła?”. Inni dopowiadają: „Nie można wszystkiego przeliczać na złotówki”. Wszyscy jednak doskonale pamiętają obietnicę pana wójta z kampanii wyborczej: „Żadnej szkoły nie zlikwiduję”.
Władze gminy proponowały utworzenie przez rodziców szkoły niepublicznej, ale skoro jedna z większych gmin nie potrafi utrzymać szkoły, czy mogą tego dokonać sami rodzice? Pozostaje jeszcze jedno pytanie: Skoro wiadomo było, że szkoła przeznaczona jest do likwidacji, to po co było nadawać szkole imię patrona? Dlaczego fundowano sztandar? W jakim celu remontowano budynek? Czy można jedną decyzją przekreślić ponad 85-letnią tradycję szkoły i zmarnować wysiłek wielu pokoleń?
Trudno się dziwić, że mieszkańcy wiosek będą walczyć o swoje. Szkoła dla nich to nie tylko miejsce zdobywania wiedzy przez dzieci. To coś więcej! Jednak nie wszyscy chcą to zrozumieć. Czy jedynym sposobem kształtowania wiejskiej społeczności ma być alkohol, szklany bożek w postaci telewizji polskojęzycznej, kolorowe gazety? Chciałbym to pozostawić ku rozwadze władz decydująch często o sprawach ważniejszych, niż im się wydaje. Na pytanie mieszkańców: „A co będzie ze sztandarem szkoły?” odpowiedź pana wójta brzmiała jednoznacznie: „Schowam go do archiwum w gminie”.