"Pamiętam, że dzień po święceniach spotkaliśmy się w seminarium na Mszy św. dziękczynnej za dar powołania. Także wtedy ewangelia nawiązywała do wielkiej modlitwy arcykapłańskiej. Z wielką mocą padły słowa: "już was więcej nie nazywam sługami, ale przyjaciółmi, bo was wybrałem abyście szli i owoc przynosili i by owoc ten trwał. – rozpoczął homilię abp. Jędraszewski .

„Dzisiaj po latach, w ogromnej pokorze, ale także w duchu wielkiej wdzięczności próbujemy uczynić rachunek z tego 44- lata trwającego posługiwania w kapłaństwie. I w jakiejś mierze – jestem głęboko o tym przekonany – możemy utożsamić się ze słowami św. Pawła, który w Milecie mówił jasno iż, „nie uchylałem się tchórzliwie od tego, co pożyteczne”, co później sprecyzował „nie uchylałem się tchórzliwie od głoszenia wam całej woli Bożej”.

Ks. Paweł Kummer

Nawiązując do słów św. Pawła metropolita krakowski przypomniał kapłanom – swoim kolegom rocznikowym, że ich posługa w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych wymagała odwagi. Ta posługa domagała się, aby iść na spotkanie ze światem, który z definicji bardzo chciał być daleko od Pana Boga. I w tej posłudze chodziło właśnie o to, aby tchórzliwie nie uchylać się od tego, co należało głosić.

Wyjaśniając natomiast słowa, z ewangelicznej perykopy „otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś”, hierarcha mówił do kapłanów, że przez te lata mieliśmy otoczyć Jezusa chwałą poprzez to, iż wypełnialiśmy to wszystko, czego od nas oczekiwał, do czego nas przeznaczył, czego od nas od nas żądał”.

Arcybiskup przypomniał także, że w kapłańskim posługiwaniu, w tych latach które minęły, ale także w tym czasie, który jest przed nami, przede wszystkim chodzi o to, aby przyprowadzać ludzi do Boga, i by oni uwierzyli że Jezus jest prawdziwie Synem Bożym, Zbawicielem świata; aby w ten sposób otwierać ich na zbawienie.

„Dzisiaj także zdajemy sobie sprawę jak często, także w momentach trudnych, Chrystus prosił swego Ojca za nami: „Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi”. To prośba Chrystusa, abyśmy także dziś szli do świata niestrudzenie z posłaniem ewangelii – apelował arcybiskup.

„W dniu dzisiejszym stajemy w tym szerokim kapłańskim kręgu obejmującym trzy regiony Polski i dziękujemy Bogu za to, co minęło, przepraszamy za to, co nie zawsze było na miarę oczekiwań Chrystusa wobec nas i prosimy, abyśmy ciągle w tej godzinie jaka jest, przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, mocą Ducha Świętego, otaczali Ojca chwałą – prosił hierarcha.

Metropolita krakowski zaznaczył dalej, że szczególnie to wybrzmiewa w tym miejscu, w Bazylice Bożego Miłosierdzia, gdyż w liturgii często przypominamy, że Bóg objawił swoją Wszechmoc szczególnie w dziele odkupienia. „Światu, który staje się coraz bardziej chrystianofobiczny i nawet chrystofobiczny mamy przypominać, że jest Boże Miłosierdzie, że Bóg chce zbawienia każdego człowieka, bo za niego Jezus oddał swoje życie. My kapłani, przy wszystkich swoich słabościach, niedoskonałościach, mamy być przedłużeniem tego Bożego daru. O to się szczególnie módlmy w tym miejscu – zakończył homilię metropolita krakowski.

Przed południem kapłani wraz z metropolitą krakowskim przybyli do Sanktuarium Świętego Jana Pawła II na Białych Morzach. Tutaj modlili się przy relikwiach świętego papieża oraz wysłuchali prelekcji kustosza na temat historii i działalności papieskiego Centrum.