Poniżej podajemy krótki życiorys nowego błogosławionego.

Jan (Giovanni) Schiavo urodził się 8 lipca 1903 w miejscowości Sant'Urbano na przedmieściach Montecchio Maggiore (prowincja Vicenza w północno-wschodnich Włoszech) jako pierwszy z 9 dzieci ubogiej, ale pobożnej rodziny. Rodzice własnym przykładem przekazali swemu potomstwu nie tylko żywą wiarę i głębokie wartości chrześcijańskie, ale także m.in. wrażliwość na ludzką biedę. W wieku 4 lat chłopiec zachorował na heinemedinę i zapalenie opon mózgowych, co niemal przypłacił życiem, ale nagle w sposób niewytłumaczalny wyzdrowiał, co uznano za cud.

Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnym miasteczku poszedł do szkoły średniej w Montecchio Maggiore, oddalonym 12 km od Sant'Urbano. Ale przed wyruszeniem w drogę codziennie służył do mszy w miejscowym kościółku, którego proboszcz, znając trudną sytuację wielodzietnej rodziny, dawał mu trochę pieniędzy za pomoc w parafii.

Dość wcześnie poczuł w sobie powołanie kapłańskie i idąc za jego głosem wstąpił w 1918 do Zgromadzenia św. Józefa, założonego w 1873 przez św. Leonarda Murialdo (1828-1900), zwanych potocznie józefinami lub murialdynami (od założyciela - św. Leonarda Murialdo). 10 lipca 1927, w 2 dni po swych 24. urodzinach, przyjął w Vicenzy święcenia kapłańskie. Pracował duszpastersko w Modenie, Oderzo i w Montecchio Maggiore. Był pełen zapału i gorliwości, ale posługa na miejscu nie wystarczała mu, toteż zapragnął wyjechać na misje.

Po załatwieniu niezbędnych formalności 5 września 1931 przybył do Jaguarão na południu Brazylii, która odtąd miała się stać jego drugą ojczyzną. Potem pracował duszpastersko w kilku innych miejscowościach – najdłużej w Caxias do Sul. Wiele uwagi poświęcał najbiedniejszym, zwłaszcza dzieciom, zakładając dla nich wiele dzieł społecznych. 19 marca 1941 – w dniu św. Józefa – otworzył w Fazenda Souza seminarium duchowne swego zgromadzenia, zapoczątkowując w ten sposób jego obecność w Brazylii. W 1947 na podarowanej mu działce w Caxias do Sul założył pierwsze, znaczące dzieło społeczne w tym mieście dla chłopców z ulicy. W latach 1946-66 był pierwszym przełożonym nowo powstałej prowincji murialdynów w Brazylii.

Troska o ubogich pobudziła go do jeszcze jednego dzieła – 9 maja 1954 ks. Schiavo utworzył wspólnotę, będącą żeńskim odpowiednikiem jego zgromadzenia zakonnego. Tak narodziły się siostry murialdynki od św. Józefa, których był nie tylko organizatorem, ale także ojcem duchowym.

Intensywna działalność duszpasterska i administracyjna podkopała jego, i tak słabe zdrowie i w listopadzie 1966 ks. Jan trafił do szpitala i po dwóch miesiącach choroby zmarł w Caxias do Sul w opinii świętości 27 stycznia 1967, w wieku 63 lat. Pozostawił po sobie pamięć gorliwego, pobożnego kapłana, gotowego zawsze do pełnienia woli Bożej, poświęcającego szczególnie wiele uwagi Eucharystii i trosce o biednych.