Ks. lic. Tomasz Rusiecki, wikariusz biskupi ds. zakonnych, otworzył sesję, przedstawiając pierwsze kontakty Błogosławionego z żeńskim życiem konsekrowanym w Polsce, a także szkicując jego kielecką drogę.
Bł. Jerzy Matulaitis-Matulewicz urodził się 13 kwietnia 1871 r. w Lugine k. Mariampola na Suwalszczyźnie jako ósme dziecko w rodzinie litewskich rolników. Wcześnie osierocony, w 1883 r. wstąpił do gimnazjum w Mariampolu, do którego codziennie pokonywał drogę 5 km. W latach gimnazjalnych zrodziło się jego powołanie do kapłaństwa. „Nie przewidywał, że jego droga do upragnionego kapłaństwa będzie obfitowała w tak wielkie trudności. Z powodu choroby musiał przerwać naukę. Nie załamał się. Pomagał starszemu bratu w pracach w gospodarstwie i w polu, widząc w tym wolę Bożą. Świadkowie opowiadają, że widzieli Jerzego, jak w czasie prac polowych odmawiał Różaniec, a w chwilach przeznaczonych na odpoczynek czytał i uczył się” - mówił ks. Rusiecki.
Do Kielc Matulewicz przyjechał mając 18 lat. Po ukończeniu szkoły średniej w 1891 r. wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach. Biskup T. Kuliński skierował go wkrótce do seminarium warszawskiego, gdzie wyróżniał się w nauce i postępowaniu. Dlatego też został wysłany na studia specjalistyczne do Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie przebywał w latach 1895-99. 20 listopada 1898 r. otrzymał święcenia kapłańskie, a w kilka miesięcy później uzyskał tytuł magistra teologii. Jako prezbiter diecezji kieleckiej, w 1899 r. objął na krótko obowiązki wikariusza w parafii Daleszyce, ale zadawniona choroba nogi zmusiła ks. Matulewicza do wyjazdu kuracyjnego do Niemiec. Wtedy także został skierowany na dalsze studia we Fryburgu Szwajcarskim. Choroba odnowiła się i zmusiła ks. Matulewicza do poddania się operacji. Po uzyskaniu doktoratu z teologii (w 1902 r.) Ksiądz powrócił do macierzystej diecezji. Został wikariuszem w Imielnie oraz wykładowcą łaciny i prawa kanonicznego w seminarium (do 1904 r.).
Był to rok przełomowy w życiu Błogosławionego, ze względu na pierwsze kontakty z żeńskimi zgromadzeniami zakonnymi, które pozwoliły mu poznać doniosłość i posłannictwo tego życia.
Paradoksalnie przyczyniła się do tego choroba i opieka, jaką znalazł w domach sióstr. Najpierw został umieszczony w domu zakonnym ukrytego Zgromadzenia Sióstr Posłanniczek Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie. Wkrótce bliżej zetknął się z Siostrami Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo (Szarytkami); bliska znajomość z bł. Honoratem Koźmińskim umożliwiała mu kontakt z zakonami o życiu ukrytym. Miała też wpływ na tworzenie dla nich konstytucji, np. dla Zgromadzenia Sług Jezusa. Pasterza zatroskanego o swój los znalazły w Błogosławionym Siostry Franciszkanki od Cierpiących, Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, Zgromadzenie Sióstr Narodzenia Najświetszej Maryi Panny, Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej.
W latach 1915-18 Matulewicz był współpracownikiem bp. K. Ruszkiewicza w Komisji Episkopatu Polski ds. Zakonów Żeńskich, wizytatorem, rekolekcjonistą i spowiednikiem. Dla wielu zgromadzeń redagował konstytucje i dostosowywał je do prawa kanonicznego. Utrzymywał także bliskie kontakty i niósł pomoc Siostrom Wynagrodzicielkom Najświętszego Oblicza, Zgromadzeniu Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP, Zgromadzeniu Sióstr św. Kazimierza, Nazaretankom, Urszulankom Szarym, Misjonarkom Świętej Rodziny.
Ksiądz T. Rusiecki podkreślił: „Dostrzegamy u bł. Jerzego Matulewicza bardzo głębokie zrozumienie sensu i potrzeby życia konsekrowanego w Kościele, dzięki kontaktom ze zgromadzeniami żeńskimi, jak i przez fakt bycia marianinem i odnowicielem marianów. Widzimy roztropną, miłosierną troskę Biskupa o poszczególne siostry i o zgromadzenia, które zakładał”.

Bł. Jerzy Matulewicz we wspomnieniach:

S. dr Janina Samolewicz:
„Inicjatywa założenia Zgromadzenia Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii dojrzewała w myśli bł. Jerzego Matulewicza, który z wielką roztropnością badał znaki czasu, by wydobyć z nich plan Bożej Opatrzności. Zawierzył to też s. Wandzie Jeute, którą osobiście formował przez 20 lat, powierzając jej zadania mistrzyni nowicjatu. Powołane przez bł. J. Matulewicza w diecezji wileńskiej Zgromadzenie otrzymało misję pełnienia dzieł miłosierdzia i nauczania dziewcząt”.

S. Maria Motylińska:
„Wieloletnia współpraca między bł. J. Matulewiczem a Zgromadzeniem Posłanniczek przyniosła Kościołowi obfite owoce. Jednym z nich była inspiracja charyzmatem życia ukrytego. Między ks. Matulewiczem a siostrami powstały relacje głębokiej przyjaźni - opartej na wspólnym celu, jakim jest służba Bogu i ludziom.
Bogu chwała za to, że dał Posłanniczkom tak świętego i wielkiego Przyjaciela”.

Bł. Jerzy Matulewicz w komentarzu ks. lic. Wojciecha Skóry, postulatora generalnego MIC został zaprezentowany jako promotor katolickiego żeńskiego życia konsekrowanego dla Wschodu.
W rozmowie z Niedzielą ks. Skóra wyakcentował kilka aspektów, jego zdaniem znamiennych dla postaci i osobowości Błogosławionego: rozumienie przezeń życia konsekrowanego, przeniknięte ideą wspólnotowości i braterskości; bycie sługą i jednocześnie reformatorem życia konsekrowanego; posługiwanie przez szczególne zaangażowanie społeczne, wrażliwość na sprawy narodowościowe; szeroko rozumiana działalność oświatowa; charyzmat założycielski i uniwersalizm, przejawiający się w postrzeganiu życia konsekrowanego przez pryzmat zadań i potrzeb Kościoła katolickiego.
Siostra Janina Samolewicz SJE, współorganizatorka sesji, podkreśliła, że pisma i listy Błogosławionego szczególnie potwierdzają, jak wiele czasu poświęcał siostrom zakonnym.
Zachowało się 80 listów do s. Wandy Jeute (15 to tylko fragmenty), 15 listów do Sióstr Posłanniczek Najświętszego Serca Jezusowego (4 we fragmentach); wśród listów litewskich jest 9 do Sióstr św. Kazimierza, a także listy imienne do poszczególnych sióstr. Dodatkowym źródłem wiedzy na ten temat jest kilkanaście wspomnień sióstr różnych zgromadzeń i korespondencja ze Stolicą Apostolską oraz dokumentacja archiwalna wspólnot zakonnych.
Posługa Błogosławionego wobec zgromadzeń obejmowała: sprawy duchowe, działalność charytatywną, społeczną i oświatowo-wychowawczą, regulacje prawne, pomoc materialną. Szczególne miejsce w posłudze bł. J. Matulewicza zajmowały: Siostry Posłanniczki (Służebnice) Serca Jezusowego, Siostry Ubogich Niepokalanego Poczęcia NMP, Siostry św. Kazimierza, Siostry Służebnice Jezusa w Eucharystii. Siostry wielu wspólnot, powstałych dzięki kierownictwu duchowemu bł. Honorata Koźmińskiego, korzystały również z pomocy duchowej bł. Matulewicza.
Zorganizowana w Kielcach sesja ma być wyrazem wdzięczności i pamięci ze strony żeńskich zgromadzeń zakonnych. Zakończyła ją pielgrzymka kieleckimi śladami Jerzego Matulewicza, m.in. na Karczówkę i do parafii noszącej Jego wezwanie.