Imię „Hilary” pochodzi od łacińskiego przymiotnika „hilaris” lub „hilarus” i znaczy „pogodny”, „wesoły”. W Polsce spotyka się to imię od przełomu XIII i XIV w.
Patron dzisiejszego dnia urodził się prawdopodobnie ok. 315 r. Zmarł ok. 367 r. Biskupem Poitiers we Francji został przypuszczalnie ok. 350 r. Te przypuszczalne i prawdopodobne daty świadczą, że dla chrześcijan pierwszych wieków nie było najważniejsze określenie dokładnych lat życia bohaterów chrześcijaństwa. Ważne były natomiast czyny ich życia. One głosiły jego wielkość. Tak wówczas rozumiano historię: była ona opowieścią o kimś, kto dokonał wielkich rzeczy.
Wiadomo jednak, że św. Hilary odznaczał się doskonałą znajomością Pisma Świętego, że był pierwszym, który znalazł klucz do rozumienia starotestamentalnych psalmów w duchu chrześcijańskim. Uczył, że te pieśni, pełne modlitewnego natchnienia, odnoszą się do Jezusa Chrystusa, Zbawiciela ludzi. Zapowiadają Jego przyjście na świat i o Nim pouczają. Mówią też o Jego męce, śmierci, zmartwychwstaniu i wyniesieniu do chwały. W Psalmach - nauczał Biskup Hilary - całe Ciało Chrystusa (wszyscy Jego wyznawcy) modlą się i śpiewają Bogu, użyczając Zbawicielowi swoich ust. Modli się zaś przede wszystkim ich wierzące serce. Na taką interpretację Psalmów wskazał sam Chrystus, gdy uczniom w drodze do Emaus powiedział, że Psalmy mówią o Nim (por. Łk 24, 25-27).
W modlitwie dnia nasz Patron jest nazwany niezmordowanym obrońcą prawdy w bóstwo Jezusa Chrystusa. Takie jego stanowisko wypływało z Ewangelii, w której jest wyraźnie powiedziane, że kto wierzy, że Jezus jest Bogiem i Zbawicielem człowieka, nie idzie na sąd i potępienie, lecz już przeszedł ze śmierci do życia (J 11, 26).
Św. Hilary jest patronem wszystkich, którzy Pismo Święte Starego Testamentu pragną odczytać w świetle Ksiąg Nowego Testamentu. Kult, jaki przez wieki otaczał naszego Patrona we Francji, zaaprobował papież Pius XI, ogłaszając go doktorem Kościoła.