„Zmartwychwstał Pan, Zmartwychwstał Pan!
Alleluja, Alleluja!
Radujmy się, radujmy się, bracia,
Jeśli dzisiaj się miłujemy
To dlatego, że On zmartwychwstał!”.

Życie nasze nie jest łatwe ani lekkie. Niesie ze sobą wiele kłopotów, trosk i bólów. Różne są tego powody, często od nas niezależne. Bezrobocie, poszukiwanie pracy za granicą, wzrastające ceny przy niskich zarobkach, korupcja, afery, złe stosunki międzyludzkie, propagowanie obyczajów sprzecznych z naszą chrześcijańską moralnością - to wszystko nie nastraja nas optymistycznie. Jeśli do tego dołączy się brak zdrowia, niepowodzenia, wtedy łatwo o przygnębienie.
W tej szarej monotonii życia staje jednak przed nami przedziwny, jedyny w roku dzień. Zmartwychwstał Pan! Radujmy się, radujmy się, bracia. Ten dzień, który uczynił Pan, niesie nam radość. Ale nie tylko radość. Ten dzień daje nam poznać sens naszego życia. Sens naszych szarych dni, trosk, kłopotów i bólów. Pozwala nam spojrzeć na życie w pełniejszym wymiarze. Radujmy się, radujmy się, bracia, bo Zmartwychwstały Zwycięzca śmierci, piekła i szatana jest wśród nas!
Ojciec Święty, inaugurując w roku 1978 swój pontyfikat, powiedział krótkie, ale znamienne słowa: „Nie lękajcie się”. Są to słowa Chrystusa: „Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka” (J 14, 27). Nie obca jest nam radość płynąca z tego, że Zmartwychwstały jest wśród nas. Kościołowi i nam nie obca jest świadomość mocy i potęgi duchowej Zmartwychwstałego żyjącego z nami. To jest potężny punkt oparcia dla trudów i walk naszego życia. Jezus Zmartwychwstały jest zawsze z nami: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). „Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” (Rz 8, 31).
Radujmy się, bracia, bo Chrystus Zmartwychwstał i my zmartwychwstaniemy. Odkupiciel zapewnia nas, że życie nie kończy się grobem, ale trwa wiecznie. „Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne” (J 5, 24). „A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J 6, 44). Codziennie w pacierzu wypowiadamy słowa: „Wierzę w ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny”. Prawda o zmartwychwstaniu wydaje się nam bardzo odległa, jakby mało dotyczyła obecnego życia. Ale wszystko, co się zaczęło, musi się zakończyć, dopełnić.
Będzie to największe wydarzenie w dziejach ludzkości i świata. Tylko jeden moment był jemu podobny, gdy Bóg stwarzał świat z nicości. Powiedział wtedy: „Niechaj się stanie” (Rdz 1, 3) i zaczął powstawać świat. Drugi raz powie Bóg: Niech się stanie koniec życia na ziemi. Wszyscy umarli powstaną i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego z nieba na ziemię z mocą i wielkim majestatem. W każdej Mszy św. o to się modlimy, mówiąc: „Oczekujemy Twego przyjścia w chwale” (Mszał rzymski).
Teologowie uczą, że ciała zmartwychwstałych będą obdarzone nadzwyczajną pięknością w zależności od czynionego dobra za życia ziemskiego, lub znoszonych udręk, cierpień i prześladowań dla Chrystusa. Wszystkie braki, ułomności, jakie ma człowiek w swym ciele, będą usunięte. Ciało nasze nie będzie już nigdy podlegać cierpieniom ani śmierci, nie będzie się męczyć czy starzeć, będzie lotne jak myśl. Nie będzie potrzebowało pokarmu ani ubrania.
Wiara w zmartwychwstanie napomina nas, że życie jest jedno, niepowtarzalne i decyduje o całej naszej wieczności. Nie możemy go przegrywać, żyjąc z dala od Boga lub w grzechach. Chrześcijanin swym życiem przygotowuje się do wielkiego przeżycia, do spotkania się z Bogiem, który Jest miłością w chwili swej śmierci, a później do wielkiego, wspaniałego wydarzenia - zmartwychwstania swego ciała. Dlatego radujmy się, bracia!