„Cierpienie i śmierć Ojca Świętego pomogły przemienić się wewnętrznie wielu naszym wychowankom” - mówi Władysław Szpunar, dyrektor Publicznej Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II w Pysznicy. Społeczność tamtejszego Zespołu Szkół podjęła liczne postanowienia, które spisano w okolicznościowej księdze. Zdecydowano także o wydaniu antologii uczniowskich listów pożegnalnych i poezji. Jak podkreśla Dyrektor, czas, który upłynął od pierwszej wizyty Jana Pawła II w Polsce, był okresem szczególnym. Społeczność Zespołu Szkół w Pysznicy dostrzega wartości, przybliżane niestrudzenie przez Ojca Świętego w ciągu Jego pontyfikatu. Owo zaangażowanie Piotra naszych czasów przyniosło powiew nowego ducha, co znalazło wyraz w zmieniającej się na lepsze postawie wielu uczniów. Niektórzy z nich podjęli indywidualne i grupowe postanowienia, które skrzętnie spisano. Swoich wpisów w okolicznościowej księdze dokonali także nauczyciele.
Śmierć Jana Pawła II stała się impulsem do refleksji nad Jego przesłaniem. Rozmawiając na ten temat z gimnazjalistami, można przekonać się, iż pragną oni wcielać w życie wartości akcentowane w papieskim nauczaniu. „Najbardziej poruszyło mnie to, że Papież zawierzył całego siebie Maryi” - mówi Karolina Bąk, dostrzegając przykład Jego autentycznej wiary. „Dzięki Niemu zrozumiałam, jak ważną rolę spełnia Duch Święty w naszym życiu” - dodaje Justyna Tofil, pragnąc postępować tak, by Ojciec Święty mógł być z niej dumny.
„Chcieliśmy spłacić Białemu Pielgrzymowi dług wdzięczności za wyświadczone dobro” - stwierdza pysznicki proboszcz ks. Jan Kłak, wspominając wzruszającą uroczystość pożegnalną przed frontonem szkoły. Była to niezapomniana chwila modlitwy i zadumy, pełna refleksyjnych wypowiedzi nauczycieli i uczniów. Padło wówczas wiele słów zachęty do czynienia dobra i realizowania tego wszystkiego, o co prosił rodaków Ojciec Święty. Z nostalgią i łzami w oczach wpatrywano się w płomienie świec, ustawionych na chodniku w kształcie krzyża. Wyrazem hołdu i czci dla Ojca Świętego były wiązanki kwiatów składane pod Jego wizerunkiem. Rozległ się także rzewny śpiew jedności z Papieżem, podczas którego splatały się dłonie nauczycieli, uczniów i zaproszonych gości.