Niedziela 14 października br. przejdzie do historii jako pierwszy Dzień Papieski, poświęcony Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II. Tego dnia podwójne święto przeżywali parafianie najmłodszej łódzkiej parafii pw. bł. Papieża Jana XXIII, ponieważ świętowanie połączono z uroczystością odpustową ku czci swego Patrona - również papieża. Był to drugi odpust w tej parafii. Minął zaledwie rok od momentu, gdy w chmurne i wietrzne popołudnie (11 października 2000 r.) abp Władysław Ziółek poświęcił krzyż na placu w nowej erygowanej przez siebie parafii.

Czym ten rok zapisał się w życiu nowej wspólnoty wiernych pod duchową opieką proboszcza ks. Wojciecha Anglarta? Czego z Bożą pomocą dokonały przez ten krótki czas gorące serca i pracowite dłonie parafian?

Wystarczy spojrzeć na plac, wówczas przed rokiem tylko z krzyżem i prowizorycznym zadaszeniem, by można było sprawować pierwszą Sumę odpustową. Obecnie plac jest ogrodzony. Stanęła na nim drewniana kaplica (przerobiona szopka sprzed archikatedry). Rosną na głębokich fundamentach mury przyszłego Domu Parafialnego; ich dolna część została zasklepiona, by można było niebawem urządzić kaplicę, zanim parafia wybuduje kościół. To kilkumiesięczne dzieło powstało (kwiecień - październik 2001 br.) dzięki ofiarności i zaangażowaniu wielu parafian.

Równolegle z postępowaniem prac budowlanych powstaje i umacnia się kościół żywy, czego dowodem choćby istniejące już formy duszpasterstwa wiernych. Są w parafii ministranci i lektorzy, jest schola dziecięca (dziewczęca), która podczas Sumy odpustowej wdzięcznym śpiewem zaznaczyła swą obecność. Powstały Kółka Różańcowe (Żywa Róża) i asysta, której wielkim pragnieniem było posiadanie chorągwi lub sztandaru, by móc oficjalnie brać udział w religijnych uroczystościach także w innych parafiach archidiecezji. I właśnie w tę podwójnie papieską niedzielę nastąpiło historyczne dla parafii wydarzenie - sprawujący Sumę odpustową bp Ireneusz Pękalski poświęcił pierwszą parafialną chorągiew, ufundowaną przez Kółka Różańcowe.

Nawiązując w homilii do słów Ewangelii o 10 uzdrowionych, spośród których tylko jeden wyraził Chrystusowi wdzięczność, Biskup Ireneusz podkreślił, że wierni tej parafii mają za co Bogu dziękować - przede wszystkim za swojego Patrona, bł. Jana XXIII, który jest najlepszym patronem na obecne czasy, czasy niepokoju i przełomu, kiedy tak bardzo potrzeba wyciszenia, zrozumienia i dobra, potrzeba nam otwarcia na drugiego człowieka. To właśnie Błogosławiony Jan nie tylko widział zło i robił wszystko, by je zwalczać, ale także bardzo ufał siłom dobra; w centrum uwagi postawił osobę ludzką. Ten wielki człowiek, zwany Papieżem Dobroci i Uśmiechu, uczy, jak budować dobro. A trzeba je tworzyć najpierw w rodzinie, potem w najbliższym środowisku, jakim jest wspólnota parafialna - mała ojczyzna.

Tę ideę budowania dobra jakże konsekwentnie kontynuuje obecny Ojciec Święty Jan Paweł II i poprzez wszystkie kontynenty pielgrzymuje do serca człowieka, by ten zechciał zło dobrem zwyciężać.

W sercach i pamięci parafian na łódzkim Janowie z pewnością na długo pozostanie ta piękna uroczystość. Na zakończenie zabrał głos wzruszony proboszcz ks. Wojciech Anglart, mówiąc: "Chciałbym złożyć wszystkim serdeczne podziękowanie. Dziękuję przede wszystkim Panu Bogu, za przyczyną naszego Patrona, że pozwolił nam tę uroczystość tak radośnie przeżyć przy pięknej pogodzie, która w parafii, gdzie jest tylko letnia kaplica, ma w takiej chwili wielkie znaczenie. Księdzu Biskupowi Ireneuszowi bardzo serdecznie dziękuję za przewodniczenie Sumie odpustowej, za wygłoszenie słowa Bożego i poświęcenie naszej parafialnej chorągwi. Dziękuję księżom z naszego dekanatu (Łódź-Olechów) z dziekanem ks. Andrzejem Michalskim, księżom gościom: ks. Ryszardowi Stankowi, ks. Bogdanowi Jeleniowi, a także ks. kan. Henrykowi Betlejowi i za przybycie, i za ciągłą współpracę, za wszystkie rady, jakich nam udziela, korzystając z własnego bogatego doświadczenia w budowie kościoła. Wszystkim składam serdeczne Bóg zapłać".