Legenda mówi, że Urszula była córką króla Brytów, która swoje dziewictwo poświęciła Chrystusowi. Gdy ojciec postanowił wydać ją za mąż za pogańskiego księcia, poprosiła o zwłokę w celu odbycia pielgrzymki do Rzymu. W tę podróż zabrała ze sobą liczny orszak chrześcijańskich dziewic (miało ich być jedenaście tysięcy). Wracając, znalazły się u bram Kolonii obleganej przez Hunów, ci napadli na podróżujące i zamordowali. Urszula, która odmówiła swej ręki ich wodzowi, została przeszyta strzałami i w ten sposób potwierdziła swoje oddanie Boskiemu Oblubieńcowi. Dzięki tej ofierze miasto ocalało, dlatego w herbie Kolonii znajduje się jedenaście płomieni. Tyle legenda. Historia poświadczyła wczesny kult grupy dziewic (najprawdopodobniej było ich jedenaście) umęczonych w okolicy Kolonii w III lub IV w. Przez wiele stuleci Urszula i jej Towarzyszki były otaczane intensywną i wielką czcią, zwłaszcza jako wzór chrześcijańskich dziewic. Nie dziwi więc fakt, że właśnie tę świętą wybrała na patronkę swego Towarzystwa Założycielka św. Aniela Merici (ok. 1470-1540). Stąd wspomnienie św. Urszuli (21 października) jest dla całej rodziny mericiańskiej, składającej się z ponad 30 gałęzi oraz stowarzyszeń świeckich, patronalnym świętem.

W tym roku patronalne święto apostolskich dzieł urszulańskich obchodzono w sobotę 20 października. Tego dnia w godzinach popołudniowych w klasztorze Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej przy ul. Narutowicza 10 w Lublinie zgromadzili się wszyscy przyjaciele i sympatycy urszulańskiego dzieła. O godz. 17.00 rozpoczęła się uroczysta Eucharystia, którą sprawował bp Mieczysław Cisło, a koncelebrowali kapelan lubelskiej wspólnoty ks. dr Romuald Jakub Weksler-Waszkinel i duchowy opiekun bursy o. Kazimierz Pelczarski CSsR. W homilii Biskup poruszył problem: " Jak dobrze żyć?". Jako wzór poszukiwań ukazał św. Urszulę, która w Chrystusie szukała i znalazła swoje spełnienie. "Chrystus uczy nas mądrości życia: Być mądrym tzn. kochać, a kochać to dawać swoje życie, to czynić swe życie bezinteresownym darem. Siebie dawać - to jedyna droga do spełnienia się." Te słowa stały się niejako przesłaniem dla wszystkich uczestników liturgii. W procesji z darami siostry i wychowanki złożyły: globus, chleb, oliwę i dary ołtarza. Glob ziemski symbolizował Urszulanki żyjące w różnych częściach świata i ich pielgrzymowanie dla Królestwa Bożego. Chleb to znak siostrzanej miłości i jedności, które przynoszą obfity owoc. Oliwa wyobrażała pełne miłości do Boga i bliźniego zaangażowanie. Całość ubogacały śpiewem i grą na instrumentach mieszkanki bursy i akademika. Zgodnie z tradycją po Mszy św. miała miejsce świąteczna agapa, która zakończyła się odśpiewaniem "Apelu Jasnogórskiego".

Dla wszystkich był to czas radosnego świętowania przeplecionego modlitwą i śpiewem, czas budowania wspólnoty miłości, która wiedzie ku Bogu. Można powiedzieć, że w ten sposób wypełniły się słowa kolekty mszalnej z tego święta: Boże, Ty dałeś świętej Urszuli i jej Towarzyszkom łaskę do odważnego zniesienia męczeństwa, spraw za ich wstawiennictwem, abyśmy wśród życiowych trudności napełnieni chrześcijańską radością postępowali w miłości ku Tobie i doszli do oglądania Twojego piękna.