Adres: ul. Krótka 5, 72-510 Międzyzdroje
Tel. (0-91) 328-11-56
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza (SCB) - siostry boromeuszki trzebnickie
Przełożona: s. Justicja Paszek, s. Inviolata (kucharka), s. Donata (zakrystianka)
Kapelan: ks. prał. Tadeusz Sosnowski

Nazywane perłą Bałtyku Międzyzdroje są popularnym już od końca XIX wieku uzdrowiskiem i kąpieliskiem leżącym na wyspie Wolin. Tutejszy mikroklimat, lecznicze wody mineralne (solanki) i wspaniała przyroda Wolińskiego Parku Narodowego zapewniają szukającym wypoczynku i wzmocnienia zdrowia naprawdę wyśmienite warunki. W końcu XIX wieku w Międzyzdrojach podobnie jak w innych pomorskich miejscowościach nadmorskich rozwinęło się duszpasterstwo wczasowe i kuracyjne dla będących w diasporze wyznawców Kościoła katolickiego. Stali mieszkańcy i kuracjusze oraz wczasowicze z Międzyzdrojów mieli w tym czasie duże trudności z dotarciem do kościoła w Świnoujściu ze względu na znaczną odległość. Ten problem leżał na sercu odpowiedzialnemu za Międzyzdroje proboszczowi ze Świnoujścia - ks. P. Völkelowi. Starał się on o urządzenie w Międzyzdrojach osobnego domu kuracjusza. W nim odprawiana byłaby Msza św. dla kuracjuszy, nielicznych miejscowych katolików, przede wszystkim zaś dla wczasowiczów.
Wybudowaniem takiego domu w Międzyzdrojach zainteresowane były Siostry Boromeuszki z Trzebnicy. Wystąpiły one do Ministerstwa Wyznań Religijnych o zezwolenie na osiedlenie się w Międzyzdrojach. Pozytywną decyzję otrzymały 22 kwietnia 1898 r. Tego też roku dostały działkę budowlaną na wybudowanie własnego domu. Pierwsze siostry boromeuszki przybyły z początkiem czerwca 1899 r., zamieszkując tymczasowo w willi hrabiego d’Houssouville. Zajęły się chorymi i wczasowiczami i przystąpiły do budowy własnego domu z kaplicą. Kamień węgielny położono w październiku 1901 r. Rok później, 1 września 1902 r. odbyło się poświecenie domu i obszernej kaplicy publicznej. Była to pierwsza katolicka kaplica na wyspie Wolin. Od tego roku Siostry Boromeuszki zajmowały się już właściwą opieką ambulatoryjną nad chorymi i wypoczywającymi. W latach 1911-12 dom został powiększony. Siostry zakupiły też przylegającą do ich nieruchomości parcelę łącznie ze stojącą tam willą „Marta”. Została ona zaadaptowana na dom wczasowy, w 1913 r. zamieszkało w nim już 101 osób. Od 1920 r. dom przyjmuje kuracjuszy, a w miesiącach wolnych od wypoczywających służy jako placówka rekolekcyjna dla księży, sióstr zakonnych i nauczycielek. Jako ciekawostkę warto podać, że z wypoczynku korzystał tutaj także kompozytor Feliks Nowowiejski.
Ówczesny folder reklamowy zachęcał: „W pensjonacie znajdziesz przyjemny i spokojny pobyt przez cały rok oraz rodzinną atmosferę. W pomieszczeniach znajduje się kaplica, która jest do dyspozycji kuracjuszy. Zapewnia się tu pełne wyżywienie”. Podczas II wojny światowej siostry opiekowały się chorymi, ludźmi starszymi, uchodźcami. Przebywający w okolicy polscy robotnicy i żołnierze pochodzenia polskiego mieli tu możliwość spowiadania się i pobierania nauki w języku polskim, a działo się to dzięki księżom tu przebywającym. W 1945 r. rosyjski komendant uszanował miejsce jako szpital, zakazując plądrowania. W 1946 r. lekarz powiatowy zakazał zajęcia domu i inwentarza. Jednakże w kwietniu tego roku w domu urządzono punkt opatrunkowy, izbę chorych Polskiego Czerwonego Krzyża. Przebywający w 1952 r. z wizytą na Pomorzu Zachodnim kard. Stefan Wyszyński (dwudniowa wizyta w Międzyzdrojach) 2 maja odwiedził Dom Wypoczynkowy „Stella Matutina”, wpisując się do księgi pamiątkowej z życzeniami, „aby dla upracowanych Sług Kościoła był umocnieniem ciała i odnowieniem ducha” (w tym czasie placówka nastawiona jest na wypoczynek księży).
Pozbawione prawa własności do swego majątku siostry odzyskały go częściowo - dom i kaplicę - w 1961 r. W 1999 r. obchodzono uroczyście 100-lecie pełnienia służby miłosierdzia przez Siostry Boromeuszki na rzecz mieszkańców Międzyzdrojów i kuracjuszy.