Reklama

Zgorzelec

Potrójny jubileusz parafii pw. św. Bonifacego

Niedziela 11 grudnia ub. r. była okazją do potrójnego święta w parafii pw. św. Bonifacego w Zgorzelcu. Uroczystości przewodniczył biskup legnicki Stefan Cichy, a uczestniczył w niej także biskup Görlitz Rudolf Müller oraz księża z dekanatów położonych po obu stronach Nysy Łużyckiej, jak również pochodzący z tej parafii.

Niedziela legnicka 1/2006

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przybyłych gości i wszystkich uczestników uroczystości powitał proboszcz parafii ks. prał. Jan Mycek. Przypomniał, że parafia ma potrójny powód do świątecznej radości. Obchodzi bowiem 75-lecie konsekracji kościoła, 65-lecie utworzenia parafii i 60-lecie polskiej administracji parafią.
Kościół pw. św. Bonifacego został zbudowany w latach 1929-30 jako kościół garnizonowy. Konsekracji świątyni dokonał kard. Adolf Bertram w dniu 11 maja 1930 r. O tym wydarzeniu przypominają archiwalne zdjęcia umieszczone na tymczasowej okolicznościowej wystawie. 1 grudnia 1940 r. kościół został przekazany diecezji wrocławskiej. Po drugiej wojnie światowej, kiedy granicę zachodnią Polski wyznaczono na Nysie Łużyckiej, parafią i przybywającymi do niej Polakami zaczęli zarządzać polscy księża. Sam kościół ma prostą, surową, jednonawową architekturę halową.
Przybyli na uroczystość goście zostali powitani też przez przedstawicieli mieszkańców parafii w dwóch językach: polskim i niemieckim. W parafiach tutejszego regionu to normalność, że w większych uroczystościach uczestniczą katolicy z obu stron jeszcze do niedawna rozgraniczającej dwa państwa rzeki.
Wyrazem tego była także sama liturgia, w której niektóre elementy były przedstawiane również w dwóch językach.
Biskup legnicki Stefan Cichy, nawiązując do przeżywanego wydarzenia, mówił: „Gromadzi nas dzisiaj wielki jubileusz - potrójny jubileusz. Z każdym jubileuszem wiąże się radość. Radość płynąca z dobra, którym nas Bóg obdarza. Dziękujemy dziś Panu Bogu za to, co uczynił w tej parafii od chwili jej poświęcenia przed 75 laty. Dziękujemy za dobro zdziałane przez proboszczów tej parafii. Najpierw proboszcza niemieckiego ks. Frantza Szolca, który także dbał o Polaków przebywających w niedalekim obozie. Uczynił dla nich wiele dobra. Myślimy o wszystkich parafianach, którzy gromadzili się w tych latach w tym kościele. Od 60 lat nabożeństwa tu sprawuje się w języku polskim, bo od tego czasu ta część Zgorzelca należy do Polski. A jednak jest jakoś złączona z częścią niemiecką. I dobrze że jest wśród nas biskup Müller, który jest budowniczym mostów, zapraszając na wspólne świętowanie, chociażby uroczystości Bożego Ciała. Dobrze że tworzymy jedność, chociaż różnią nas język i zwyczaje, to jednak łączy nas ta sama wiara, ta sama wdzięczność za wszelkie dobra, które otrzymujemy od Pana Boga. Dziękując Bogu za te trzy jubileusze, starajmy się, aby czas nie zatarł w pamięci tych ważnych wydarzeń. Trzeba nam też patrzeć w przyszłość. Rozpoczęliśmy nowy rok liturgiczny, który w Polsce przeżywamy pod hasłem:
„By nieść nadzieję ubogim”. Nieśmy więc tę nadzieję zawsze i wszędzie. Bądźmy ludźmi, którzy sami przeżywają radość, ale także przez świadczone dobro niosą ją innym.
Zyskamy za to wdzięczność ludzką, a u Boga wieczną nagrodę”
Podczas składania darów ofiarnych parafia otrzymała m.in. zestaw słuchawkowy wzmacniający dźwięk, który może być wykorzystywany podczas Mszy św. i nabożeństw przez ludzi niedosłyszących.
Głos zabrał także biskup Görlitz Rudolf Müller, który najpierw po polsku przypomniał przedwojenną historię powstania kościoła i parafii. Ta parafia to - jak ją nazwał biskup Müller - trzecia córka dzisiejszej parafii katedralnej pw. Krzyża Świętego w Görlitz, obok parafii powstałej wtedy w Pieńsku i św. Jakuba w Görlitz. „W międzyczasie - mówił Ksiądz Biskup - również ta parafia stała się matką parafii: pw. św. Barbary z bliźniaczym kościołem pw. św. Józefa Robotnika, a także parafii pw. św. Jadwigi. Zaskakujący fakt powstania tak wielu kościołów w Görlitz i Zgorzelcu w ostatnich 150 latach jest świadectwem żywotności Kościoła w tym miejscu. Dlatego jako biskup sąsiedniej diecezji w Niemczech, chciałbym przekazać zarówno w imieniu moim, jak i w imieniu parafii „matki” pod wezwaniem Świętego Krzyża wraz z jej proboszczem dr. Alfredem Hoffmannem jak najserdeczniejsze życzenia obfitych łask Bożych. Niech św. Bonifacy będzie dla nas fundamentem tego duchowego mostu, jaki łączy Kościół w Zgorzelcu i Görlitz. W znaku krzyża świętego, na który wskazuje nam św. Bonifacy, chciejmy naśladować Chrystusa w drodze ku przyszłości” - życzył bp Müller. W imieniu katolików swojej diecezji przekazał także dar - ofiarę pieniężną w wysokości 2 600 euro na rzecz stołówki charytatywnej działającej w parafii św. Józefa Robotnika. Dar ten biskup Görlitz przekazał na ręce Biskupa Legnickiego, a ten na ręce proboszcza parafii ks. Kazimierza Pietkuna. Zgromadzeni wyrazili wdzięczność owacją na stojąco.
Wspólną modlitwę zakończył hymn dziękczynienia, a także błogosławieństwo pasterskie Księży Biskupów i zapowiedź kolejnych, wspólnych spotkań katolików polskich i niemieckich - budowniczych nowych mostów w jednoczącej się Europie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

Św. Katarzyna ze Sieny

Niedziela łowicka 41/2004

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

Sailko / pl.wikipedia.org

Grób św. Katarzyny w rzymskiej bazylice Santa Maria Sopra Minerva, niedaleko Piazza Navona

Grób św. Katarzyny w rzymskiej bazylice Santa Maria Sopra Minerva, niedaleko Piazza Navona

25 marca 1347 r. Mona Lapa, energiczna żona farbiarza ze Sieny, urodziła swoje 23 i 24 dziecko, bliźniaczki Katarzynę i Joannę. Bł. Rajmund z Kapui napisał we wstępie do życiorysu Katarzyny: „Bo czyż serce może nie zamilknąć wobec tylu i tak przedziwnych darów Najwyższego, kiedy patrzy się na tę dziewczynę, tak kruchą, niedojrzałą wiekiem, plebejskiego pochodzenia...”.

Rezolutność i wdzięk małej Benincasy od początku budziły zachwyt wśród tych, z którymi się stykała. Matka z trudnością potrafiła utrzymać ją w domu. „Każdy z sąsiadów i krewnych chciał ją mieć u siebie, by słuchać jej rozumnych szczebiotów i cieszyć się jej dziecięcą wesołością”

CZYTAJ DALEJ

Francja: siedmiu biskupów pielgrzymuje w intencji powołań

2024-04-29 17:49

[ TEMATY ]

episkopat

Francja

Episkopat Flickr

Biskupi siedmiu francuskich diecezji należących do metropolii Reims rozpoczęli dziś pięciodniową pieszą pielgrzymkę w intencji powołań. Każdy z nich przemierzy terytorium własnej diecezji. W sobotę wszyscy spotkają się w Reims na metropolitalnym dniu powołań.

Biskupi wyszli z różnych miejsc. Abp Éric de Moulins-Beaufort, który jest metropolitą Reims a zarazem przewodniczącym Episkopatu Francji, rozpoczął pielgrzymowanie na granicy z Belgią. Po drodze zatrzyma się u klarysek i karmelitanek, a także w sanktuarium maryjnym w Neuvizy. Liczy, że na trasie pielgrzymki dołączą do niego wierni z poszczególnych parafii. W ten sposób pielgrzymka będzie też okazją dla biskupów, aby spotkać się z mieszkańcami ich diecezji - tłumaczy Bénédicte Cousin, rzecznik archidiecezji Reims. Jednakże głównym celem tej bezprecedensowej inicjatywy jest uwrażliwienie wszystkich wiernych na modlitwę o nowych kapłanów.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję