Magdalena Macko: - Jaki cel towarzyszył Wam przy powoływaniu do życia tej inicjatywy?

Br. Marcin Radomski: - Projekt powstały z inicjatywy mojej i Mirosława Reszewicza, polonisty z II LO, miał być alternatywą dla kultury masowej, a także wyrazem próby przeciwstawienia się komercjalizacji kultury. Kultura masowa bywa niekiedy zupełnie bezwartościowa. To, że na projekcjach gromadzi się tyle osób dowodzi, że człowiek potrzebuje prawdziwych wartości, znaczeń i zaczyna ich poszukiwać. Warto też dodać, że Zbyszek Zamachowski jest oficjalnym przyjacielem Alternatywnego Klubu Filmowego. Bardzo chętnie zgodził się na to, aby wspierać działalność naszego Klubu.

- Czy można uciec przed działaniem wszechobecnej i wielowątkowej kultury masowej?

- Nie ma potrzeby i sensu przed nią uciekać. Jeżeli człowiek ucieka przed kulturą masową to oznacza, że ma w sobie lęk. Ten, który jest chrześcijaninem, nie ma potrzeby bać się czegokolwiek. Człowiek, który ma wiarę, ma też odwagę zmierzyć się ze współczesnym światem. Ważne jest, żeby pomagać młodym, kształtującym się jeszcze ludziom w nauce interpretacji pewnych zjawisk. Ostatnio rozmawialiśmy na temat filmu Stygmaty i w tym filmie jest podane, że Ewangelia św. Tomasza została zakazana przez Kościół. To jest prawda, ale autorzy filmu pominęli dwa kluczowe fakty: to, że teksty powstały w sekcie gnostycznej i to, że są to pseudoepigrafy. W momencie, kiedy pokazuje się całą prawdę, to człowiek zaczyna konfrontować różne stanowiska. Problem kultury masowej polega na tym, że jest ona szalenie selektywna. Trzeba tu racjonalnego spojrzenia i umiejętnego rozeznania, czym jest ta kultura i co ze sobą niesie. Ludzie mają ogromną wiarę w to, co daje kultura masowa i w to, co robią środki społecznego przekazu. Co gorsza, przyjmują to bezkrytycznie. Kreatorzy tych środków mają możliwość manipulacji i szerzenia własnej ideologii.

- Czy kultura masowa tworzy rzeczywistość zastępczą?

- Kultura masowa to próba odpowiedzi na tęsknoty, jakie ma człowiek. Rzeczywistość zastępcza nasuwa skojarzenia z filmowym Matrixem, który dla wielu stał się obrazem kultowym. Jeśli człowiek nie chce zrobić czegoś ze swoim życiem, to wybiera rzeczywistość innych ludzi. Najgorsze jest to, że ludzie zaczynają uważać rzeczywistość serialową za swoją. Zaczynają żyć wymyśloną fikcją. Przekładają filmowe formy zachowań na własne życie.

- Co Brat uważa za największy dramat współczesnego człowieka?

- Współczesny człowiek nie ma ochoty wyjść z tego, co nierealne. Woli iść na łatwiznę i zaszyć się w to, co iluzoryczne. Łatwiej mu wybrać tę „niebieską pigułkę”. Wybór prawdy jest bardzo trudny. Trzeba mieć odwagę, żeby przyznać się do własnej słabości i grzeszności. Łatwiej jest żyć tym, co chcemy, żeby było, niż tym, co jest. Zapominamy o tym, że jesteśmy stworzeniami, a nie stworzycielami. Elementem składowym tej złożonej kwestii jest grzech pierworodny. Człowiek nie chce uznać tego grzechu za grzech.

- Mówi się, że kultura masowa podsyca pragnienie posiadania i wyzwala materializm.

- Ludzie, którzy mają prawdziwą wiarę, są ludźmi wolnymi i ta kultura nie jest w stanie im zagrozić. Może wprowadzić trochę zamętu w życie, który przy odrobinie starań da się wyeliminować. Kultura masowa dociera i wyłapuje ludzi obojętnych - tych, którzy nie mają świadomości siebie i celu istnienia. Księga Apokalipsy mówi o tym, żeby być albo gorącym albo zimnym. Najgorzej jest być obojętnym. Dla niektórych to, co oferują współczesne mass media to propozycja na rozwiązania problemu swojego funkcjonowania w świecie.

- „Pręgi” i „Zmruż oczy” to specyficzne filmy. Czym kierujecie się przy wyborze?

- Życie nie jest łatwe. Jest rzeczywistością bardzo trudną, do której trzeba podejść odpowiedzialnie. Przez te projekcje dotykamy kwestii newralgicznych. Film - produkt kultury masowej zawiera w sobie pytanie i odpowiedź. Nasze propozycje zmuszają odbiorcę do samodzielnej odpowiedzi. Ból myślenia jest nierozerwalnie związany z tym nasyconym skrajnymi emocjami kinem.

- Bardzo dziękuję Bratu za rozmowę.