Różne opinie możemy usłyszeć o dzisiejszej młodzieży. Często słyszy się, że jest ona zła i leniwa. Wielu ludzi twierdzi też i całkiem inaczej, że są i młodzi ludzie, na których zawsze można liczyć, którzy są uczciwi, życzliwi, pracowici i rozmodleni. Taka młodzież żyje obok nas. Gromadzą się oni przy parafiach, by formować swe chrześcijańskie postawy i sumienia. Czasami robią to w zaciszu parafialnej sali lub w kruchcie kościoła. Są i takie grupy parafialne, które dzielą się swoimi umiejętnościami i talentami z innymi wiernymi. Chcemy tu przedstawić taką młodzież zrzeszoną, dzięki życzliwości miejscowego proboszcza - ks. Ludwika Kośmidka, w parafii pw. św. Michała Archanioła w Polkowicach. Opiekunem tej grupy i wielkim pomocnikiem w podejmowaniu tak ważnych dla młodzieży przedsięwzięć jest wikariusz - ks. Janusz Barski.

Są to właściwie uczniowie ostatnich klas gimnazjalnych, szkół ponadgimnazjalnych i studenci; pochodzą z terenu wszystkich polkowickich parafii (pw. św. Michała Archanioła, Matki Bożej Królowej Polski i Matki Bożej Łaskawej). Od kilku lat młodzież ta gromadzi się przy parafii dziekańskiej (św. Michała), by tam realizować i przeżywać swą formację duchową według programu Ruchu Światło-Życie ( tzw. oazy).

Po całym roku formacji "oazowicze" wyjeżdżają na 15-dniowe rekolekcje różnych stopni, w zależności od "stażu" i przebytej formacji w Ruchu. Po wakacjach rozpoczyna się kolejny etap pracy w grupach zgromadzonych w lokalnych parafiach. Prócz spotkań formacyjnych, młodzież ta ma czas także i na wspólną pracę, rozrywkę i zabawę. Są oni też wielką pomocą dla miejscowych duszpasterzy. W październiku, miesiącu różańcowym, młodzież zrzeszona w oazie i parafialnej scholi oraz służba liturgiczna ołtarza (starsi ministranci i lektorzy) czynnie włączyła się w przygotowywanie nabożeństw różańcowych dla dzieci ( o godz. 17.00 w parafialnym kościele pw. św. Michała) oraz dla dorosłych i młodzieży (po Mszy wieczornej ok. godz. 18.40 w kościele pw. św. Barbary). W tych wspólnych modlitwach każdego dnia uczestniczyło ponad 300 dzieci szkół podstawowych oraz podobna liczba młodzieży i starszych. Prowadzący te modlitwy wielce angażowali się w wyznaczone sobie zadania. Czynili to z wielkim przejęciem, entuzjazmem i radością. Wkładali wiele pracy w to, aby podejmowane dzieło wypadło jak najlepiej, przyczyniając się ku większej chwale Boga i pożytkowi ludzi. Po zakończeniu miesiąca różańcowego młodzież miała już przygotowane kolejne misterium. Tym razem w uroczystość Wszystkich Świętych przedstawili oni w kościele św. Michała w Polkowicach Refleksję listopadową. To misterium słowno-muzyczne rozpoczęło rozważanie na temat świętych obcowania. Młodzi ludzie wyjaśniali zgromadzonym, iż jest to prawda oznaczająca jedność wszystkich, którzy należeli, należą i należeć będą do Królestwa Bożego, zarówno w Kościele pielgrzymującym na ziemi (to my), cierpiącym (oczyszczającym się) w czyśćcu, jak i triumfującym w niebie. Tajemnica ta oznacza, iż my, żyjący na ziemi, możemy wstawiać się u Boga za żywych i za umarłych, którzy doznają oczyszczenia w czyśćcu, gdyż oni sami sobie pomóc już nie mogą; wraz ze śmiercią ustaje sposobność zasługi. Może to natomiast czynić Kościół pielgrzymujący, czyli my: modlitwą, udziałem i konkretną intencją uczestniczenia w Eucharystii oraz przyjęcia Komunii św. Kościół triumfujący natomiast, czyli wszyscy święci, w niebie, oręduje za nami żyjącymi i za naszymi braćmi i siostrami w czyśćcu. Na rozpamiętywanie "świętych obcowania" Kościół przeznacza dwa dni: 1 listopada - uroczystość Wszystkich Świętych, jako pamiątkę Kościoła triumfującego, i 2 listopada - wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych, Dzień Zaduszny, poświęcony Kościołowi oczyszczającemu się.

Polkowicka młodzież pokrótce przedstawiła historię przeżywanej tego dnia uroczystości. Swoimi korzeniami sięga ona czasów prześladowań pierwszych chrześcijan, a ściślej czci oddawanej w katakumbach męczennikom za wiarę. Z chwilą uznania chrześcijaństwa za religię oficjalną ( edykt mediolański cesarza Konstantyna Wielkiego z 313 r.) rozpowszechniła się praktyka przenoszenia całych relikwii lub ich części do poszczególnych miejscowości, z których pochodzili pierwsi męczennicy. Otaczano ich największą czcią. Okoliczności ich śmierci były starannie spisywane w tzw. "aktach męczeństwa". Ponieważ jednak było bardzo wielu bezimiennych męczenników, po raz pierwszy w IV wieku na Wschodzie (w Antiochii) ustalono jeden wspólny dzień, w którym ich wspominano - było to w pierwszą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego (nazywano ją niedzielą narodzin świętych dla nieba).

Początki zaś zbiorowego kultu świętych na Zachodzie przedstawiają się następująco: 13 maja 609 r. papież Bonifacy IV otrzymał od cesarza Fokasa pogańską świątynię Panteon, tam złożył liczne relikwie pozostałych w katakumbach świętych i konsekrował ją na kościół pod wezwaniem Matki Bożej i Wszystkich Męczenników. Dniem oddawania czci zmarłym męczennikom odtąd stał się (na razie tylko w samym Rzymie) dzień 13 maja. W roku 731 papież Grzegorz III przeniósł tę uroczystość na dzień 1 listopada. W tym czasie uroczystość ta nadal była obchodzona tylko w Rzymie i jego okolicach. W roku 837 papież Grzegorz IV ustanowił uroczystość Wszystkich Świętych dla całego Kościoła katolickiego. Dzisiaj uroczystość jest obchodzona tak przez Kościół katolicki, jak i prawosławny. Święta tego nie obchodzi: Kościół ewangelicko-augsburski, zielonoświątkowcy, metodyści i baptyści.

Po przytoczeniu historii obchodzonej tego dnia uroczystości i dnia następnego młodzież wykonała szereg nastrojowych pieśni i wierszy, które - łącząc się w pewną logiczną całość - stworzyło wzruszające misterium, które mogli głęboko przeżywać zgromadzeni w świątyni polkowiczanie. Dodatkowy nastrój tworzył właśnie ten wspaniały budynek sakralny oraz specjalne oświetlenie, które wraz z młodzieżą przygotował ks. Janusz i pan Zdzisław, kościelny. Prócz pięknej gry na gitarach i śpiewu scholi parafialnej nad muzyką czuwał też ksiądz wikary. Misterium tak spodobało się polkowiczanom, iż - na prośbę wiernych i księdza proboszcza - było powtarzane kilkakrotnie. Jeden z występów został także sfilmowany i retransmitowany w polkowickiej telewizji kablowej.

11 listopada młodzież wraz z duszpasterzami włączyła się w coroczną inicjatywę parafialnego oddziału Akcji Katolickiej. Był to konkurs piosenki i wiersza patriotycznego. W jego eliminacjach udział wzięło kilkudziesięciu uczniów w różnych kategoriach wiekowych. Natomiast 11 listopada we współpracy z Polkowickim Ośrodkiem Kultury Sportu i Rekreacji w parafii odbył się koncert z okazji 83. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Wystąpił kwartet w składzie: Arnika Dobras (sopran), Agnieszka Stroińska (wiolonczela), Piotr Rojek (organy), Piotr Damasiewicz (trąbka). Wykonano utwory wielkich kompozytorów, m.in.: Marsz Triumfalny - M. A. Charpentiera, Ave Maria - F. Shuberta, Rondo g-moll - A. Dvoraka, Chorał BWU oraz Fantazja i Fuga g-moll - J. S. Bacha, Polonez "Pożegnanie Ojczyzny" - M. Ogińskiego, Polonez "Pan Chorąży" - S. Moniuszki, Canon - J. Pachelbela i wielu innych.

Następnym przedsięwzięciem młodzieży był różaniec przy świecach. Polkowiczanie mogli odmówić tę modlitwę wieczorem 11 listopada. Modlono się szczególnie w intencji tych, którzy polegli w walce o wolność naszej Ojczyzny. Tego wieczoru szczególne i ogromne wrażenie zrobił na polkowiczanach potężny różaniec ze świec. Każdy bowiem z młodych ludzi, zamiast przekładać różańcowy paciorek, dostawiał do ciągu modlitewnych świateł swą zapaloną świeczkę i rozpoczynał modlitwę.

Tak to przedstawiały się pierwsze powakacyjne tygodnie pracowitej młodzieży z Polkowic. Dziękujemy za tak ochocze "przystępowanie do akcji" i podejmowanie inicjatywy oraz życzymy im, a także księdzu proboszczowi i księżom wikariuszom, by dzielnie podejmowali kolejne wyzwania oraz pracę na rzecz parafii i miasta.