Kiedy wchodzimy do jakiejkolwiek świątyni, zawsze przed tabernakulum pali się lampka - symbol obecności Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Niewiele osób wie, że zwyczaj palenia wiecznego światła przed Najświętszym Sakramentem, wprowadził w Polsce bł. Wincenty Kadłubek.
- To niesamowita historia, ale mało znana. Wszyscy myślą, że bł. Wincenty Kadłubek był tylko kronikarzem, a on był księdzem. I to jakim! - opowiada pani Teresa, która razem ze swoją zmienniczką w księgarni bł. Wincentego Kadłubka na os. Szklane Domy w Krakowie sprzedaje prasę i dewocjonalia. Księgarnia mieści się obok kościoła pw. Matki Bożej Częstochowskiej oraz bł. Wincentego Kadłubka. Pani Teresa lubi wspominać czasy, kiedy księgarnia mieściła się jeszcze w baraku, gdzie obecnie stoi pomnik ks. Jerzego Popiełuszki. - Jestem tu już od 25 lat. Obecnie księgarnią opiekuje się przeor o. Korneliusz. W kaplicy bł. Wincentego jest, z wyjątkiem niedziel, całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu, od Mszy św. porannej po 8.30 do godziny 18.00.
Pani Teresa o bł. Wincentym wie bardzo dużo. Poleca mi książkę z księgarni o. Klemensa Świżka OCist pt.: „Nikt sprawiedliwy prócz Miłosiernego”. Taki napis widnieje również pod obrazem przedstawiającym Błogosławionego wewnątrz kaplicy pod jego wezwaniem. Tutaj mieszczą się obrazy, ilustrujące historyczne wydarzenia z dziejów Polski, opisane w „Kronice polskiej” pióra bł. Wincentego Kadłubka, spisanej po łacinie w czterech księgach na polecenie księcia Kazimierza II Sprawiedliwego. Przed wystawionym Najświętszym Sakramentem zawsze w ciszy i w skupieniu modli się kilka osób.
Mistrz Wincenty, zwany Kadłubkiem, urodził się ok. 1160 r. według tradycji, we wsi Karwów k. Opatowa, w ziemi sandomierskiej. Określenie „mistrz” (łac. „magister”) jest związane także z przypisywaną mu funkcją opiekuna szkoły katedralnej na Wawelu. Nie sposób ustalić, czy wywodził się z rycerstwa, z rodu Różyców (pieczętujących się herbem Poraj vel Róża), czy - jak podaje inny przekaz - był synem chłopa o przydomku Kadłub. Był kronikarzem, dziejopisarzem, kancelistą i nadwornym kapelanem Kazimierza II Sprawiedliwego. Pełnił funkcję biskupa krakowskiego w latach 1208-18.
W 1217 r. Wincenty Kadłubek zrezygnował z biskupstwa krakowskiego i rozpoczął życie zakonne według surowej ascezy w opactwie cysterskim w Jędrzejowie. Drogę z Krakowa do Jędrzejowa podobno przeszedł pieszo. Mnisi jędrzejowscy mieli powitać go około kilometr od klasztoru, o czym przypomina usypany później na tym miejscu „Kopiec Spotkania”. Zmarł 8 marca 1223 r. w Jędrzejowie. Został pochowany w murach opactwa jędrzejowskiego, gdzie spędził ostatnie pięć lat życia. Tam też znajdują się jego relikwie. W 1764 r. został beatyfikowany przez papieża Klemensa XIII.
W Krakowie relikwie tego polskiego kronikarza i biskupa krakowskiego znajdują się w kaplicy biskupa Tomickiego (pw. Tomasza Kantuaryjskiego) na Wawelu.